Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η καλά πληροφορημένη «El Pais» κάνει λόγο για συνδέσμους του Καγουαριπάνο εντός της βάσης. Αν οι στασιαστές την καταλάμβαναν (ή έστω έκλεβαν μεγάλη ποσότητα οπλισμού) δεν θα εξευτέλιζαν απλώς τον Μαδούρο και τη στρατιωτική ηγεσία, αλλά θα μπορούσαν θεωρητικά να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την τρίτη πολυπληθέστερη πόλη της Βενεζουέλας, τη Βαλένθια (2,1 εκατομμύρια κάτοικοι), 200 χλμ. από το Καράκας. Για να την κρατήσουν οι κυβερνητικές μονάδες έδωσαν σκληρή μάχη με 2 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, ενώ 10 στασιαστές διέφυγαν στη ζούγκλα.

Χιλιάδες στρατιωτικοί όλων των βαθμίδων αποτάχθηκαν τα τελευταία χρόνια για συμμετοχή σε συνωμοσίες ανατροπής του τσαβισμού. Ορισμένοι συντάχθηκαν στην αρχή με το καθεστώς και το εγκατέλειψαν το 2014, όταν ο Μαδούρο απέδειξε ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Τσάβες. Πολλοί περιφέρονται ημιπαράνομα στη χώρα ή στη γειτονική Κολομβία, όπου υπάρχει έντονη αμερικανική στρατιωτική παρουσία, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Σε περίπτωση που ο Μαδούρο χάσει τον έλεγχο και βαθύνει το χάσμα στον στρατό υπάρχει κίνδυνος να αυξηθούν οι προσφυγικές ροές στην Κολομβία και η διακίνηση ναρκωτικών να γίνει ανεξέλεγκτη.

Προς το παρόν ούτε ο Μαδούρο κάνει πίσω (αντιθέτως, χθες στοχοποίησε άλλους 80 αντιπολιτευόμενους δημάρχους) ούτε η αντιπολίτευση του εγγυάται πως δεν θα υπάρξει ρεβανσισμός αν οι τσαβιστές χάσουν την εξουσία. Το χειρότερο είναι ότι οι Αμερικανοί ελάχιστα καίγονται για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βενεζουέλα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να επανακτήσουν τον έλεγχο των πετρελαίων, που είχαν ως το 1999.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου