ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως το σημαντικότερο κριτήριο για την ψήφο των πολιτών αφορά στο δίπολο «οικονομία και μεταρρυθμίσεις». Η σύγκριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2015-2019 και της σημερινής κυβέρνησης Ν.Δ. είναι αναπόφευκτη.

ΠΕΡΑ, όμως, από τις μειώσεις φόρων, τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων, την ψηφιοποίηση του κράτους και την προσέλκυση επενδύσεων, στο προεκλογικό τραπέζι ανοίγει και η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

ΣΕ αυτό το νέο πεδίο αντιπαράθεσης υπάρχουν διακριτές ιδεολογικές γραμμές τόσο από τη Ν.Δ. όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά η κόντρα θα αφορά στην εμβληματική αλλαγή του άρθρου 16, το οποίο αφορά στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ αιώνες πίσω. Η Ελλάδα μαζί με τη Βόρεια Κορέα, την Κούβα και ελάχιστες ακόμα χώρες στον πλανήτη δεν διαθέτει ιδιωτικά πανεπιστήμια. Στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες να αλλάξει το άρθρο 16, αλλά τόσο το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ πιο πρόσφατα είχαν αρνητική στάση.

ΔΕΝ υπάρχει, όμως, άλλος χρόνος. Δεν μπορεί να χαθεί μια ακόμα δεκαετία. Η Ελλάδα μέσα από τα ξενόγλωσσα τμήματα των κρατικών ΑΕΙ και τα ιδιωτικά ιδρύματα μπορεί να γίνει κέντρο πανεπιστημιακών σπουδών για νέους από όλο τον κόσμο. Τι περισσότερο έχει η Ολλανδία, που μετά το Brexit αποτελεί πόλο έλξης των φοιτητών; Ακόμα και η Κύπρος, πλέον, προσελκύει χιλιάδες νέους.

Η Ελλάδα μπορεί να ανέβει επίπεδο στον παγκόσμιο εκπαιδευτικό χάρτη. Και, σε τελική ανάλυση, γιατί να φεύγουν κάθε χρόνο χιλιάδες Ελληνόπουλα για να σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ μπορούν να φοιτήσουν εδώ;

ΟΛΑ τα κόμματα, όλοι οι πολιτικοί πρέπει να πάρουν θέση για το άρθρο 16. Για να το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι εν όψει των διπλών εκλογών. Δεν γίνεται οπισθοδρομικές ιδεοληψίες να κρατούν τη χώρα στο παρελθόν. Πέρα από την κυβέρνηση που θα προτείνει την αλλαγή του άρθρου 16, στην πραγματικότητα, από την αντιπολίτευση, μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τολμήσει να υπερψηφίσει αυτή την εμβληματική μεταρρύθμιση.