Γράφει η Αλίκη Κοτζιά
Για πρώτη φορά, η Βενεζουέλα «παράγει» αντί να δέχεται μετανάστες, λένε κοινωνιολόγοι, εκτιμώντας ότι πολύ σύντομα θα αυξηθεί το ποσοστό του 7% των πολιτών που ζει στο εξωτερικό.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Πριν από ένα χρόνο, όταν στη Μυτιλήνη κατέφθαναν μετανάστες από διάφορες χώρες, είχαν καταγραφεί και 11 πολίτες από τη Λατινική Αμερική, εκ των οποίων ένας από τη Βενεζουέλα! Ομως, η άφιξη ενός πολίτη της Βενεζουέλας με αυτό τον τρόπο -μαζί με φτωχούς μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή- αποτελούσε μέχρι πέρυσι σπάνιο φαινόμενο. Οι περισσότεροι πολίτες που εγκατέλειπαν τη χώρα μετά την εποχή του Τσάβες ήταν ευκατάστατοι και είχαν γνωριμίες στις ΗΠΑ ή στην Ισπανία.
Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Νικολάς Μαδούρο, η κατάσταση έγινε δυσβάστακτη για όλους όσοι δεν ανήκαν στον κύκλο της εξουσίας και τους υποστηρικτές της. Ετσι, έφευγαν άνθρωποι που ανήκαν στη μεσαία τάξη, επιλέγοντας για εγκατάσταση χώρες της Λατινικής Αμερικής. Τον τελευταίο χρόνο, με τις καθημερινές αιματηρές διαδηλώσεις -που καταγράφουν τουλάχιστον 100 νεκρούς-, την ένδεια και το φόβο, ακόμη και φτωχοί φεύγουν με όποιον τρόπο μπορούν. Πέρυσι, 27.000 Βενεζολάνοι ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε διάφορες χώρες του κόσμου και από την αρχή του 2017 οι αιτήσεις ασύλου έφτασαν τις 52.000, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ!
Για την ιστορία, οι λίγοι Ελληνες έφτασαν στη Βενεζουέλα μετά το 1890 για να εργαστούν στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, την οποία είχε αναλάβει γαλλική εταιρία. Οι περισσότεροι Ελληνες έφθασαν εκεί μετά τον πόλεμο. Σήμερα, στη Βενεζουέλα ζουν περίπου 3.000 Ελληνες και πολλοί εύχονται να μπορούσαν να φύγουν – ήδη έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα αρκετές οικογένειες.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου