Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Απέναντι στον πρωθυπουργό που δεν βρήκε να πει ούτε μία κουβέντα για τους συνταξιούχους αλλά αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του προσπαθώντας να επιλύσει τα «προβλήματα» της Ν.Δ., ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν πειστικός και τεκμηριωμένος σε ό,τι αφορά την κριτική του στην κυβέρνηση.

Δεν χρειάζεται πλέον άλλη αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό, ο οποίος μοιάζει να έχει εισέλθει στη ζώνη του πολιτικού παρελθόντος. Στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές, που κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν το 2018, ώστε οι συνταξιούχοι να μη δουν τα εκκαθαριστικά των μειώσεων του 2019, βασικό μέλημα της ηγεσίας της Ν.Δ. οφείλει να είναι το άνοιγμα στην κοινωνία.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να πολώσει το κλίμα, να επενδύσει στη σκανδαλολογία και να επαναφέρει διχαστικά διλήμματα τύπου «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Η απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η καλύτερη απάντηση. Οι πολίτες γνωρίζουν καλά την ανικανότητα της παρέας του Μαξίμου. Αυτό που περιμένουν από τον Μητσοτάκη είναι να τους παρουσιάσει αναλυτικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα και μεταρρυθμίσεις πέραν του μνημονίου, που θα ωφελούν τους πολλούς και θα κινητοποιούν τις παραγωγικές δυνάμεις. Δεν χρειάζονται υποσχέσεις, ούτε παροχές, απλώς ένα αξιόπιστο πρόγραμμα για την Ελλάδα του μέλλοντος.

Οταν για παράδειγμα ο νέος Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σχηματίζει κυβέρνηση με 18 υπουργούς και η Ελλάδα διατηρεί 50μελές υπουργικό συμβούλιο με στρατιές μετακλητών συμβούλων κάτι πρέπει να αλλάξει και αυτό να είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού μηνών και όχι λίγων ημερών μετά τις εκλογές.

Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υφεσιακή και ανακυκλώνει την κρίση. Το Δημόσιο διαρκώς μεγαλώνει, οι κρατικές δαπάνες μισθοδοσίας αυξάνονται σε περίοδο κρίσης, οι σπατάλες σε ΔΕΚΟ και άλλους φορείς έχουν ξεφύγει.

Ο κ. Τσίπρας το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να αυξάνει τους φόρους με μία τιμωρητική διάθεση που έχει ιδεοληπτικές ρίζες. Μόνο που τελικά τιμωρεί τους οικονομικά ασθενέστερους, τους μισθωτούς των 500 ευρώ που θα δίνουν ένα μηνιάτικο στην Εφορία, και όχι το «μεγάλο κεφάλαιο».

Με το νέο μνημόνιο υπονομεύεται η ανάπτυξη των επόμενων ετών και περιορίζονται οι χειρισμοί της κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Η εν ψυχρώ περικοπή εισοδημάτων από συντάξεις ή μισθούς περιορίζει την ιδιωτική κατανάλωση, που αποτελεί βαρόμετρο για την ανάπτυξη.

Οπως αναφέρουν έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, η υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και επαγγελματιών και οι νέες περικοπές που εγκρίθηκαν από το Κοινοβούλιο περιορίζουν τη ζήτηση στην οικονομία και κάνουν πιο επιφυλακτικά τα νοικοκυριά σε ό,τι αφορά τις καταναλωτικές τους δαπάνες.

Επομένως η Νέα Δημοκρατία θα βρει μπροστά της ένα ναρκοθετημένο τοπίο. Θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει τις μειώσεις στις συντάξεις, εφόσον οι εκλογές γίνουν εντός του 2018, ενώ πιθανή αστοχία στους δημοσιονομικούς στόχους της επόμενης χρονιάς θα φέρουν από 1.1.2019 και τη μείωση του αφορολογήτου ορίου δημιουργώντας ένα αφόρητο κοκτέιλ λιτότητας.

Είναι φανερό ότι ο Τσίπρας ποντάρει στη θεωρία της «δεξιάς παρένθεσης» ελπίζοντας σε παλινόρθωση με όχημα τις προεδρικές εκλογές του 2020. Επειδή όμως η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται παίρνει τη μορφή φάρσας, ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να είναι έτοιμος από την πρώτη στιγμή που θα αναλάβει την εξουσία ώστε να ακυρώσει αυτά τα σενάρια. Η οικονομία ξεβιδώθηκε από τον κ. Τσίπρα, που απέτυχε πλήρως και ποντάρει πλέον στην αποτυχία του διαδόχου του στο Μαξίμου…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής