Υπεύθυνοι για τον εκφοβισμό είναι συνήθως τα πρωτότοκα και τα μεγαλύτερα στην ηλικία αδέλφια, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που αναδεικνύει το μάλλον υποτιμημένο πρόβλημα του εκφοβισμού όχι στο σχολείο αλλά μέσα στην ίδια την οικογένεια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντίτερ Βόλκε του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό αναπτυξιακής ψυχολογίας “Developmental Psychology”, ανέλυσαν στοιχεία για 6.838 παιδιά.

Ως εκφοβισμός ορίστηκε η λεκτική, συναισθηματική ή σωματική βία από τα αδέλφια, ενώ οι σχετικές πληροφορίες ελήφθησαν τόσο από τα παιδιά όσο και από τους γονείς τους.

Διαπιστώθηκε ότι το 28% των παιδιών εμπλέκονταν σε πρακτικές εκφοβισμού -κυρίως ψυχολογικής βίας- είτε ως θύτες είτε ως θύματα. Όχι σπάνια το ίδιο παιδί είχε πότε τον ένα ρόλο, πότε τον άλλο.

Ο εκφοβισμός είναι πιθανότερο να συμβεί σε οικογένειες με τρία ή περισσότερα παιδιά, με συχνότερους στόχους τα μικρότερα αδέλφια και ιδίως τα κορίτσια. Ο θύτης είναι συνήθως ο πρωτότοκος.

Ο εκφοβισμός δεν κάνει ταξικές διακρίσεις, καθώς συμβαίνει τόσο σε πλούσιες όσο και σε φτωχές οικογένειες. Επίσης, συμβαίνει είτε σε οικογένειες όπου και οι δύο γονείς είναι παρόντες, είτε σε μονογονεϊκές.

«Ο εκφοβισμός από τα αδέλφια είναι η συχνότερη μορφή βίας μέσα στην οικογένεια και συχνά αντιμετωπίζεται τόσο από τους γονείς όσο και από τους επαγγελματίες της υγείας ως φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης ενός παιδιού. Όμως υπάρχουν ολοένα αυξανόμενα στοιχεία ότι μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμες συνέπειες για ένα παιδί, όπως αυξημένη μοναξιά, αντικοινωνική συμπεριφορά και προβλήματα ψυχικής υγείας», δήλωσε ο Βόλκε.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]