Κάνοντας μια αναδρομή στις πάρα πολλές μεγάλες στιγμές της καριέρας του με αρκετή δυσκολία μπορεί κάποιος να διακρίνει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές και «σταχυολογόντας» προκύπτει ορισμένες πολύ χαρακτηριστικές όπως:

>>1979: Ενα χρόνο μετά τον πολύκροτο αποκλεισμό του από την εθνική ομάδα της Αργεντινής στα τελικά του επί πατρίου εδάφους Μουντιάλ ο κόσμος παίρνει μια πρώτη γεύση του νέου διαμαντιού της μπάλας καθώς οδήγησε την ομάδα Κ20 των «αλμπισελέστε» στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στην Ιαπωνία.

>>1981: Μετά από 5ετή καριέρα με 166 εμφανίσεις και 116 γκολ Αρχεντίνος Τζούνιορς μεταπήδησε στη δημοφιλέστερη ομάδα της πατρίδας του Μπόκα Τζούνιορς την οποία εγκατέλειψε ένα χρόνο αργότερα αφού την οδήγησε στον εθνικό τίτλο του πρωταθλητή έχοντας απολογισμό 28 γκολ σε 40 παιχνίδια.

>1982: Η Μπαρτσελόνα αναγκάστηκε να καταρρίψει το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής παγκόσμια για να τον κάνει δικό της καταβάλλοντας στην ομάδα του Μπουένος Αϊρες περίπου τρία εκατομμύρια αγγλικές λίρες.

Η αποζημίωση των Καταλανών για την επένδυσή τους ήταν η χάρη στα 38 γκολ του σε 58 αγώνες κατάκτηση ενός Κυπέλλου, και ισάριθμων League Cup και Super Cup Ισπανίας.

>>1984: Μετακομίζει στη Νάπολι το καλοκαίρι του 1984 έναντι ενός νέου παγκόσμιου ρεκόρ (13,5 δισεκατομμύρια λιρέτες) και αλλάζει τον ρουν της Ιστορίας για αυτή και την ομώνυμη πόλη του ιταλικού Νότου. Με την μπλε φανέλα έπαιξε συνολικά 259 παιχνίδια, σημειώνοντας 116 γκολ, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα Super Cup και ένα Κύπελλο UEFA και λατρεύτηκε όσο ουδείς άλλος πριν και μετά.

>>1986: Το ζενίθ της καριέρας του όμως ήταν ασφαλώς τα απίστευτά του κατορθώματα στα γήπεδα του Μεξικού όπου… μόνος σύμφωνα με την σε ένα βαθμό υπερβολική ετυμηγορία ουκ ολίγων οδήγησε την Αργεντινή στον 2ο μουντιαλικό θρίαμβο.

Κορυφαίες ασφαλώς στιγμές τα δύο πολύκροτα γκολ σε βάρος της Αγγλίας (αρχικά το περιβόητο χέρι του θεού και στη συνέχεια το επικό σλάλομ που ψηφίστηκε το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002) αλλά και τα δύο υψηλής δεξιοτεχνίας σε βάρος του Βελγίου στα ημιτελικά.

>1990: Τέσσερα χρόνια αργότερα πάλι η μαεστρία και η ηγετική του μορφή έφερε την εκ νέου όχι ιδιαίτερα ταλαντούχα εθνική ομάδα της πατρίδας του στον τελικό ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου για να γευτεί την πίκρα της ήττας αυτή τη φορά από τη Γερμανία. Συνολικά τη φανέλα της Αργεντινής φόρεσε 91 φορές και σημείωσε 34 γκολ.

>1993: Μεταπηδά στη Σεβίλλη και ακολούθησαν Νιούελς Ολντ Μπόις πριν τελικά στη λατρεμένη του Μπόκα Τζούνιορς σε ηλικία 37 ετών κρεμάσει με τη φανέλα της στις 25 Οκτωβρίου 1997, μετά τη νίκη με σκορ 2-1 επί της μισητής Ρίβερ Πλέιτ στο Monumental, τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

>2000: Αναδείχθηκε παίκτης του αιώνα στο διαδικτυακό δημοψήφισμα της ΦΙΦΑ συγκεντρώνοντας το 53,6% των ψήφων έναντι μόλις 18,53% του Πελέ.

>2008: Κορυφαία στιγμή της προπονητικής του καριέρας που ξεκίνησε στη μικρούλα Μαντίγιου το 1994 (ακολούθησαν Ρασίνγκ Κλουμπ, διάφορες ομάδες της Ασίας και τελευταίος σταθμός ήταν η Χιμνάσια Λα Πλάτα πέρυσι τον Σεπτέμβριο) ήταν αναμφίβολα η πρόσληψή του στην τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του τον Νοέμβριο της εν λόγω χρονιάς.

Απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 2010 μετά τα τελικά του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική όπου οι «αλμπισελέστε» κατέλαβαν την 5η θέση.

Ο αντισυμβατικός Ντιέγκο

«Ντιεγκίτο, κράτα το κεφάλι σου πάνω από τα σκ…α». Η συμβολή του θείου του όταν σε ηλικία μόλις 3 ετών είχε πέσει μέσα σε μία… γούρνα που τη χρησιμοποιούσε η οικογένειά του για τουαλέτα τον ακολούθησε μία ζωή.

Πότε είχε πάνω το κεφάλι του, πότε δεν μπορούσε να αντέξει στην επιφάνεια και βυθιζόταν και πάλι επέστρεφε για να πάρει ανάσα. Ο Μαραντόνα ήταν ο άνθρωπος που λάτρευες να τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο, αλλά που προβληματιζόσουν, αγχωνόσουν και λυπόσουν με τις περιπέτειες που είχε έξω από αυτό.

Ηταν ο τύπος που δεν υπολόγιζε να πει τη γνώμη του ακόμη και όταν ήταν απέναντι στον Πάπα ή να μετατρέψει το γκολ με το χέρι του Θεού σε πολιτική απάντηση στην Αγγλία για τα νησιά Φόκλαντ.

Ηταν αντισυμβατικός μέχρι τέλους, αλλά και ταλαιπωρημένος από τα δικά του λάθη. Ο εθισμός του στα ναρκωτικά ξεκίνησε από τα παυσίπονα που αναγκάστηκε να πάρει για να αντιμετωπίσει τον πόνο που του προκάλεσε ο «χασάπης του Μπιλμπάο» Αντονι Γκοϊγκοτσέα όταν αγωνιζόταν ακόμη στη Μπαρτσελόνα.

Η αποχή του από την μπάλα τον οδήγησε σε άλλους σκοτεινούς χώρους.

Ξεκίνησαν τα πάρτι, τα ναρκωτικά και οι επιτήδειοι που βρήκαν το τέλειο θύμα για να προσκολληθούν πάνω του.

Μια …μηχανή που έβγαζε λεφτά

Αλλωστε, ο Μαραντόνα ήταν μία μηχανή που έβγαζε λεφτά και δυστυχώς για αυτόν έτσι του συμπεριφέρθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του αυτοί που θα έπρεπε να τον στηρίζουν.

Το 1984 η Νάπολι με τις πλάτες της Καμόρα δαπάνησε 6 εκατ. δολάρια για να τον φέρει από τη Βαρκελώνη και την Μπαρτσελόνα στον ιταλικό Νότο.

Λατρεύτηκε σαν θεός και ό,τι ήθελε το είχε.

Την ημέρα βοούσαν στα αυτιά του οι επευφημίες για τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα και τη νύχτα παρασυρόταν από τις… σειρήνες.

Στα κλαμπ «Στανγκάτα», «Μπέλα ντι Νότε» και «Σαλέ Παρκ» ξέδινε και βυθιζόταν παράλληλα με ουίσκι, ναρκωτικά και γυναίκες.

Η αρχή του τέλους…

Η αρχή του τέλους ήρθε τον Ιανουάριο του 1986, όταν η αστυνομία ανακάλυψε σε κάποιο σπίτι της Καμόρα όπου μπήκε για έλεγχο 71 φωτογραφίες του Ντιέγκο με πρωτοκλασάτα στελέχη της.

Γρήγορα εγκαταλείφθηκε από όλους και οι «προστάτες» του πήραν αποστάσεις ασφαλείας.

Το 1991, αποκλείστηκε ξανά, όταν βγήκε θετικός σε έλεγχο για χρήση εφεδρίνης.
«Ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ηθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Εκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ», παραδέχθηκε ο ίδιος.

Η χρήση κοκαΐνης και τα προβλήματα

Η χρήση της κοκαΐνης τού προκάλεσε δυο καρδιακά επεισόδια, ενώ το 2004, όταν έκανε το δεύτερο bypass, έπασχε πια και από παχυσαρκία. Το 2007 διαγνώσθηκε με πρόβλημα ηπατίτιδας προκαλούμενη από την κατάχρηση αλκοόλ.

Η σχέση του με τους δημοσιογράφους ήταν κάκιστες και πολλές φορές σημαδεύτηκε και από χειροδικίες.

Ακόμη και ο πρόεδρος της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ στη δύσκολη στιγμή τον πρόδωσε.

Οταν οι συνεργάτες του βρέθηκαν στο επίκεντρο του κυκλώνα, μετά την καταγγελία του πρέσβη των ΗΠΑ ότι «στην Αργεντινή δεν γίνεται τίποτε χωρίς λάδωμα», βρήκε το τέλειο θύμα για να διασώσει την πολιτική του καριέρα.

Η εντολή δόθηκε, η αστυνομία εισέβαλε στο δωμάτιο του πρώτου ορόφου, όπου ο Ντιέγκο ήταν τύφλα στο μεθύσι μαζί με δύο φίλους του. Στην έρευνα βρέθηκαν και 50 γραμμάρια κοκαΐνης. Ηταν η χαριστική βολή.

Το παιχνίδι της μοίρας

Η μοίρα έπαιξε χθες ένα πάρα πολύ άσχημο παιχνίδι. Ο Μαραντόνα πέθανε ακριβώς την ίδια ημέρα με τον επιστήθιο φίλο του Φιντέλ Κάστρο αλλά και με τον «Μαραντόνα» του ’60 Τζορτζ Μπεστ.
Τέσσερα χρόνια πριν (σ.σ.: 2016) αφήνει την τελευταία του πνοή ο Φιντέλ Κάστρο και ο Ντιέγκο είχε πει: «Αρχισα να κλαίω ανεξέλεγκτα. Μετά το θάνατο του πατέρα μου, αυτή είναι η μεγαλύτερη θλίψη που έχω βιώσει. Μου άνοιξε τις πόρτες της Κούβας όταν οι κλινικές στην Αργεντινή μου τις έκλειναν κατάμουτρα διότι δεν ήθελαν να κατηγορηθούν για το θάνατο του Μαραντόνα».

Το παιχνίδι της μοίρας όμως δεν σταμάτησε εκεί, καθώς πριν 15 χρόνια, στις 25/11/2005, ένας άλλος σπουδαίος άσος, ο Τζορτζ Μπεστ, απεβίωσε στα 59 του μετά από επιπλοκές που παρουσίασε η υγεία του στην ανάρρωση από μεταμόσχευση νεφρού.

Ειδήσεις

Ντιέγκο Μαραντόνα: Ο άγγελος – διάβολος που λάτρεψα!

Ντιέγκο Μαραντόνα: Θρήνος σε Αργεντινή και Νάπολη 

Όλος ο πλανήτης κλαίει για τον Ντιέγκο – Οι αντιδράσεις μετά το θλιβερό νέο

Το «αντίο» του Πελέ στον Μαραντόνα: «Μία μέρα θα κλωτσάμε μαζί την μπάλα στον ουρανό»