Ο εικαστικός, και ανηψιός του ανατρεπτικού καλλιτεχνικού ζεύγους , επιτείνει με την παρέμβαση του την πολυπλοκότητα του χώρου, όπου έζησε και δημιούργησε ο ορμητικός Νίκος Κεσσανλής με τη Χρύσα Ρωμανού και τη μνήμη των δικών του παιδικών καλοκαιριών εκεί, μαζί τους, οικογενειακά. Το κτήμα που γνωρίζει από παιδί αγοράστηκε από τον πατέρα του Νίκου Κεσσανλή την δεκαετία του 50, όταν συνταξιοδοτήθηκε, σε μια περιοχή γεμάτη αμπέλια και χωματόδρομους. Όταν ο Νίκος και η Χρύσα επέστρεψαν από την εικοσαετή και πλέον παραμονή τους στην Γαλλία, χρησιμοποίησαν το πέτρινο κτίσμα σαν εργαστήριο, και σταδιακά εγκαταστάθηκαν μόνιμα.

Για τον Δημήτρη Τσουμπλέκα ο «Αμαζόνιος» ξεκίνησε το 2014 φωτογραφίζοντας το σπίτι και το παρακείμενο ρέμα Πολυδρόσου, φύλλα, κλαδιά, οργανικά υλικά νεκρές φύσεις και αντικείμενα που βρήκε μέσα στο εργαστήριο. Στην πορεία, όπως εξηγεί, όλα αυτά άρχισαν να αποκτούν κάποιες γλυπτικές ιδιότητες και σταδιακά, κάμπτοντας τις αντιστάσεις του, ξεκίνησε να τα φωτογραφίζει με μια παλιά φωτογραφική μηχανή Kodak του 1900 που ανήκε στον Νίκο Κεσσανλή, ο οποίος δεν την είχε χρησιμοποιήσει ποτέ παρά μόνο σε ντεκόρ. Το αποτέλεσμα είναι όπως λέει «το παιχνίδι χαρτογράφησης ενός οικείου σε όλους μας τόπου που πια δεν υπάρχει: της παιδικής ηλικίας». Ο τίτλος της έκθεσης προϊδεάζει για ένα παιχνίδι συμβόλων και παραλλαγών βγαλμένο από τον κόσμο των παραμυθιών, τον τρόμο και την έλξη που ασκούν τα ανεξιχνίαστα δάση. Αλλά και της φθοράς, της αποσύνθεσης, των νεκρών και της αναγέννησης.

Η παρέμβαση του Δημήτρη Τζουμπλέκα αναπτύσσεται σε πολλούς χώρους εντός και εκτός του εργαστηρίου του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού. Καθώς ο επισκέπτης περνά από τον παλιό σκοτεινό θάλαμο με την προβολή ενός βίντεο σε λούπα που συνοψίζει την έκθεση («Το Αμπάρι») στο καθαυτό εργαστήριο με την κυρίως έκθεση και από τις άδειες αποθήκες με την μεγάλη εγκατάσταση («Το Δάσος») στην εγκαταλελειμμένη πισίνα («Το Ποτάμι»), συναντά φασματικά έργα του Δημήτρη Τσουμπλέκα.

Φωτογραφίες μεγάλου μεγέθους που απεικονίζουν τον χώρο και το τοπίο που τον περιβάλλει,νεκρές φύσεις τοποθετημένες στο εργαστήριο, αρχιτεκτονικές λεπτόμέρειες. Βίντεο, γλυπτικές κατασκευές από συναρμογές αντικειμένων που βρέθηκαν στο εργαστήριο , παλιά υλικά ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, objets trouvés και συνθέσεις με στοιχεία που επέλεξε από τον ίδιο τον χώρο: οργανικά υλικά, πέτρες από το ρέμα, τον κήπο, τελάρα, καβαλέτα, πηχάκια κ.ά. Στο τέλος της διαδρομής, ο θεατής συναντά μια φωτεινή επιγραφή που κρέμεται ανάμεσα σε δύο δέντρα («Τον Αμαζόνιο»).

Το σημείο θέασης ανοίγεται σε αυτό το κοντινό και ανοίκειο τοπίο, είναι μια ρωγμή στον αστικό ιστό. «Αμαζόνιο» είχε βαφτίσει ο Κεσσανλής τη συγκεκριμένη γωνιά του κτήματος, όπου δίπλα στις φραγκοσυκιές είχε φυτέψει μια πλειάδα εξωτικών φυτών που είχαν φέρει με την Χρύσα από κάποιο ταξίδι τους στην Βραζιλία.

Η έκθεση «Αμαζόνιος» λειτουργεί στο εργαστήρι Κεσσανλή -Ρωμανού, στην οδό Κεσσανλή Σταματάκη 10, Νέο Μαρούσι από την Πέμπτη έως Κυριακή: 18.00-21.00. Η πρόσβαση εξυπηρετείται με το μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας + λεωφορείο 411(Στάση: Κύπριων Αγωνιστών) και το μετρό Χαλάνδρι + λεωφορείο 461 (Στάση Βριλήσσια).