Ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Ήταν απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και σπούδασε Κοινωνιολογία, Πολιτική και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Από το 1996 ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος δραστηριοποιήθηκε ως δημοσιογράφος στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και μηνιαίο Τύπο και ως επιμελητής στον χώρο των εκδόσεων. Διετέλεσε τακτικός συνεργάτης της “Καθημερινής” (ημερήσια και κυριακάτικη έκδοση) και από το 2018 αρθρογραφούσε στο The Books’ Journal. Είχε, επίσης, την ευθύνη της αρχισυνταξίας του περιοδικού Πολάρ.
Ως ξένος ανταποκριτής συνεργάστηκε με γερμανόφωνα ΜΜΕ.
Ήταν μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου.
Με τη βελόνα του πικάπ: Κύκλοι τραγουδιών της Λίνας Νικολακοπούλου στο Major Seven
Κώστας Θ. Καλφόπουλος: Το συλλυπητήριο μήνυμα της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη
Τα θερμά συλλυπητήριά της στους οικείους του Κώστα Θ. Καλφόπουλου εξέφρασε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.
«Ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος (1956-2023), που «έφυγε» νωρίς, αποτέλεσε υπόδειγμα διανοούμενου, αφιερωμένου απολύτως στο έργο του. Ήταν βαθύς γνώστης της αστυνομικής λογοτεχνίας και εξέδωσε μυθιστορήματα και διηγήματα ενταγμένα σ αυτό το ιδιαίτερο είδος της λογοτεχνίας, με φανατικούς αναγνώστες. Μέσα από τη μυθοπλασία εξερεύνησε πολυποίκιλες εκδοχές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, όπως και της κοινωνίας. Ήταν η ψυχή του μόνου περιοδικού- ΠΟΛΑΡ- που ασχολείται με την αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα, όπως και στη δημιουργία της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Υπηρετώντας ως δημοσιογράφος στον ελληνικό και στον γερμανικό τύπο έγραψε κείμενα αφιερωμένα στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου καθώς και πλήθος κριτικών σημειωμάτων για την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και ιστορία του εικοστού αιώνα. Θα λείψει όχι μόνον από το είδος της λογοτεχνίας που με αφοσίωση υπηρέτησε και από τις στήλες του τύπου αλλά και από την πνευματική Αθήνα. Στους οικείους του και στους πολυπληθείς φίλους του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια».
Ειδήσεις σήμερα
Στάθης Σχίζας για το δημοσίευμα «θερμές αγκαλιές και παθιασμένα γλωσσόφιλα» – «Για τον Θεό! Ντροπή!»