Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 18.00 στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24, και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ, και για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΕΜΠ, Δημήτρης Φιλιππίδης, και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρένος Χαραλαμπίδης.

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, «στο βιβλίο του με τίτλο “Το χρονικό του χρόνου”, ο Σ. Χόκινγκ αναφέρει ότι σύμφωνα με τα λόγια κάποιου γνωστού του, κάθε εξίσωση που θα εντασσόταν στο βιβλίο θα μείωνε τις πωλήσεις του στο μισό. Μη νομίζετε ότι τέτοιοι περιορισμοί εντοπίζονται μόνο στο πεδίο της φυσικής ή των μαθηματικών, αφού και στην αρχιτεκτονική μπορούμε να βρούμε τέτοιες “απαγορευτικές αρχές”, οι οποίες απλά τυγχάνει να έχουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε τη θέση των εξισώσεων στα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης με ονόματα όπως αυτό του Νόιφερτ στις εκδόσεις που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική και για να αποφύγω το ενδεχόμενο μείωσης και των δικών μου πωλήσεων, σας υπόσχομαι ότι δεν θα βρείτε το όνομά του σε καμία από τις επόμενες σελίδες.

Στο παρόν λεύκωμα γράφω ως παρατηρητής της Αθήνας, ως κάποιος που βιώνει αυτή την πόλη εδώ και 30 χρόνια και όχι ως διδακτορικός ερευνητής στο πεδίο της αρχιτεκτονικής. Του αποδίδω περισσότερο έναν βιογραφικό παρά έναν αυστηρά θεωρητικό χαρακτήρα. Τα λευκώματα έχουν συνήθως έναν κάπως βάρβαρα καταλογικό χαρακτήρα, και αυτό γιατί η φόρμα τους παρουσιάζει μια γραμμική, σχεδόν συνταγματική αφήγηση που έως έναν βαθμό απονευρώνει το κείμενο στον βωμό της παρουσίασης παρόμοιων εξελικτικά αρχιτεκτονικών συνθέσεων∙ δεν θα ήθελα να κατασκευάσω κάτι τέτοιο όμως. Έτσι, στο παρόν λεύκωμα, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να προσεγγίσει ζητήματα που δεν χαρακτηρίζονται από ομοιογένεια και ως εκ τούτου θα έχει τη δυνατότητα να εξετάσει ετερόκλητα στοιχεία της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής: από ένα αίθριο στη Λεωφόρο Βασ. Όλγας του 1930, έως ένα δείγμα μπρουταλισμού στην περιοχή του Ζωγράφου. Αυτός ο επιμικτικός χαρακτήρας δεν είναι μια ιδιοσυγκρασιακή σύλληψη, παρά μια αναγκαιότητα, γιατί η Αθήνα μπορεί σήμερα να είναι μια, αλλά οι αρχιτεκτονικές της είναι πολύ περισσότερες»…