Ο Νικόλας Μπράβος, ο Θάνος Κρομμύδας, η Αθηνά Ροδίτου και ο Στέλιος Κρητικός, μιλούν στο EleftherosTypos.gr για τις σχέσεις, την ομοφυλοφιλία και την αποδοχή της ή όχι από την κοινωνία σήμερα καθώς και για τους ρόλους τους στο «Cock».

Λίγα λόγια για το έργο

Η θεατρική παράσταση «Cock» είναι μία κωμική ιστορία που διαδραματίζεται με πρωταγωνιστές ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι και μία γυναίκα που ερωτεύεται ένας εκ των δύο ανδρών. Πρόκειται για τον πρωταγωνιστή, ονόματι Τζον, ο οποίος αισθάνεται διχασμένος με τη σεξουαλική του ταυτότητα, όταν ανακαλύπτει ότι ερωτεύεται αντί για έναν άντρα μία γυναίκα.

Τέλος, μέσα από αυτή την θεατρική παράσταση ο σεναριογράφος επιχειρεί να προβληματίσει τη σύγχρονη κοινωνία απέναντι στην ομοφυλοφιλία.

Βλέπουμε ότι ο Τζον και ο σύντροφός του είναι δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι. Τα ετερώνυμα έλκονται;

Στέλιος: Ναι, και εκεί είναι η μαγεία τού να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Το βλέπουμε πάρα πολλές φορές στη ζωή μας. Όχι μόνο στον έρωτα, αλλά και στις συνεργασίες μας. Μέσα από αυτές τις σχέσεις οι άνθρωποι εξελίσσονται γιατί ο καθένας έχει διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή. Για παράδειγμα, αν δεν είσαι εγωιστής και μπορείς να εμπιστευτείς τον άλλον, τότε είναι γεγονός ότι θα αποκτήσεις όμορφες εμπειρίες που θα σε συνοδεύουν μια ολόκληρη ζωή.

Θάνος: Ναι έλκονται. Απλώς τέτοιου είδους σχέσεις, επειδή έχουν πολλές διαφορές θέλουν συμβιβασμό, σεβασμό και κατανόηση και από τις δύο πλευρές. Χρειάζονται υποχωρήσεις για να αντέξουν οι σχέσεις στον χρόνο.

Νικόλας: Σίγουρα έλκονται, είναι νόμος της φύσης. Είναι σημαντικό αν υπάρξει τέτοια έλξη οι δύο πλευρές να έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο βαθμό αυτογνωσίας ώστε να γνωρίζουν και να είναι περήφανοι για τα θέλω τους, τις ανάγκες και τις προτεραιότητές τους ώστε να μην πνίγει ο ένας τον άλλον όπως στη σχέση των πρωταγωνιστών. Να υπάρχει ελευθερία. Και φυσικά είναι σημαντικό να υπάρχει ειλικρίνεια

Θάνο, ο χαρακτήρας που υποδύεσαι είναι εγωιστής; Μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για το τι θέλει ο Τζον, είναι σαν να τον πνίγει…

Είναι μαζί 7 χρόνια, έχουν περάσει πολλά, είναι ερωτευμένος, τον αγαπάει και όταν αυτή η μακροχρόνια σχέση πάει να γκρεμιστεί εννοείται ότι θέλει να κοιτάξει τον εαυτό του. Θα προσπαθήσει να τον κρατήσει, γίνεται χειριστικός και ειρωνικός. Αυτός είναι ο τρόπος του να δείξει ότι τον θέλει.

Αθηνά, ο δικός σου χαρακτήρας είναι το εντελώς αντίθετο. Είναι σαν να λέει στον Τζον πως βλέπει την καλή εκδοχή του.

Από την αρχή τον καταλαβαίνει. Τη στιγμή που του μιλάει και του λέει πως νιώθει μόνη βρίσκουν τα κοινά τους. Τον αποδέχεται ακριβώς όπως είναι. Πηγαίνει στο δείπνο. Ωστόσο πιστεύω πως καμία γυναίκα δεν θα πήγαινε. Δεν θα συμβιβαζόταν. Δεν θα μοιραζόταν τον σύντροφό της. Αλλά θέλει να δώσει μια ευκαιρία.

Στέλιος: Δεν θεωρώ τον γιό μου εγωιστή αλλά θαρραλέο, γιατί 7 χρόνια σε αυτή τη σχέση χρειάστηκε να πάρει πολλές αποφάσεις ευτυχίας. Ο Τζων επαναπαύθηκε.

Στην Ελλάδα έχουμε αποδεχτεί την επιλογή ενός ανθρώπου να συμπορεύεται με το ίδιο φύλο; Στέλιο, ως πατέρας, τι πιστεύεις;

Στέλιος: Πιστεύω ότι οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες, με την αγωνία και τον φόβο που έχουν για να μην γίνουν τα αγόρια τους γκέι, δημιουργούν τεράστια προβλήματα στα παιδιά. Εγώ, στην προσωπική μου ζωή, τον ρόλο μου ως πατέρας τον αγάπησα γιατί το πρώτο και το τελευταίο μου μέλημα ήταν η ευτυχία των παιδιών. Δεν με νοιάζει τι κάνει στο κρεβάτι του. Δεν φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί για να κάνει τα δικά μας όνειρα πραγματικότητα, αλλά τα δικά του. Και εμείς να είμαστε συμμέτοχοι σε αυτό, με ό,τι μπορούμε να προσφέρουμε.

Στην Ελλάδα γίνονται βήματα αλλά θέλουμε ακόμα δουλειά. Κάποιοι άνθρωποι ήδη έχουν σηκώσει σταυρό και προχωρούν, όπως ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο Φώτης Σεργουλόπουλος, βγαίνουν, μιλάνε ανοιχτά και υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Ύψωσαν ανάστημα μετά από χρόνια καταπίεσης.

Θάνος: Όντως έχουμε κάνει βήματα μπροστά, έχουμε βέβαια να κάνουμε κι άλλα. Με πειράζει που οι ομοφυλόφιλοι κρύβουν τη σεξουαλικότητά τους και έτσι περνούν λάθος μήνυμα. Κρύβουν αυτό που είναι. Είναι σαν να λένε «κρύφτε το, είναι κάτι κακό».

Νικόλας: Είναι θετικό που οι νεότερες γενιές είναι εξοικειωμένες με τέτοια θέματα. Προσωπικά, μέσα από το συγκεκριμένο έργο ήρθα σε επαφή με νέο κόσμο και είδα ότι τα νέα παιδιά δεν έχουν ταμπού. Αυτή είναι πολύ θετική εξέλιξη. Είμαι 31, μεγάλωσα στο Ξυλόκαστρο και στο σχολείο έβλεπα παιδιά να δυσκολεύονται με αυτό.

Ήρθε ο μπαμπάς μου και είδε την παράσταση, που είναι ένας άνθρωπος μιας άλλης γενιάς. Το πήρε ψύχραιμα και μάλιστα μας δόθηκε η αφορμή να συζητήσουμε κάποια πράγματα που μέχρι τώρα δεν είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε.

Νοσούν οι σχέσεις στις μέρες μας;

Αθηνά: Πιστεύω ότι η νεότερη γενιά δυσκολεύεται να δεσμευτεί. Δεν έχω καταλήξει από πού προέρχεται αυτό. Έχει χαθεί ο αυθορμητισμός. Δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας.

Στέλιος: Νοσεί από τις πληροφορίες που έχουμε δεχτεί από την οικογένειά μας. Τη δεκαετία του ’90 ζούσαμε όλοι μια χλιδή. Λέγανε «μην παντρευτείς μικρός», λες και ήταν αριθμοί οι άνθρωποι. Από την άλλη, οι γυναίκες, έκαναν τη δική τους επανάσταση. Τους έλεγαν «θα τους σέρνεις και μετά θα δεις αν θα παντρευτείς». Έπειτα, κάνουμε σχέσεις και μπαίνουμε σε μία διαδικασία που λέμε «θα με κοροϊδέψει σίγουρα», και μπορεί να πρόκειται για τον άνθρωπο της ζωής σου.

Θάνος: Οι σχέσεις σήμερα είναι δύσκολες. Υπάρχουν πλέον και πολλές επιλογές, Και όσες περισσότερες επιλογές έχεις, τόσο πιο λίγο θα προσπαθείς σε μία σχέση, σε έναν άνθρωπο. Για να κρατηθεί μία σχέση θέλει προσπάθεια και από τους δύο. Οι άνθρωποι πρέπει επίσης να μπαίνουν στις σχέσεις ψυχικά υγιείς.

Νικόλας: Ακόμα και η κοινωνία έχει δομηθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Η κοινωνία προσπαθεί να μας βάλει σε κουτάκια, σε ένα κλειστό, ασφαλές, ελεγχόμενο πλαίσιο που δημιουργεί τάξη και ασφάλεια. Ο ρόλος του Στέλιου είναι τέτοιος στο έργο. Λέει στον Τζων πως πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και και εκείνος του απαντά πως δεν έχει καμία σημασία. Η κοινωνία θέλει να μας φορέσει μία ταμπέλα γιατί έτσι ελέγχει πιο εύκολα τα πράγματα. Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι ένα μόνο πράγμα. Το να είμαστε απόλυτοι δεν βοηθάει.

Στέλιος: Κλείνοντας θέλω να πω δημόσια ότι είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος που συνεργάζομαι με αυτά τα ταλαντούχα παιδιά, είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια.

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Χρίστος Γεωργίου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος

Σκηνικό – κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Πλατάκης

Bοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Αγγελοπούλου

Φωτογράφιση: Κώστας Μούντριχας

Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Παραγωγή: Θέατρο Broadway

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης:

Νικόλας Μπράβος

Θάνος Κρομμύδας

Αθηνά Ροδίτου

Και ο Στέλιος Κρητικός

Πληροφορίες:

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Χώρος:

Broadway (Κεντρική Σκηνή)

Αγίου Μελετίου 61Α, Αθήνα, τηλ.: 210 8654787

Ημέρες & ώρες παράστασης:

Παρασκευή: 21.00

Σάββατο: 18.30 και 21.00

Κυριακή: 19.30

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 20 ευρώ

Μειωμένο

– Φοιτητές, ΑΜΕΑ, θεατές άνω των 65 ετών: 16 ευρώ

– Άνεργοι: 12 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/cock-by-mike-bartlett/

Κρατήσεις: ταμείο θεάτρου (τηλ.: 210 8654787)

Ειδήσεις σήμερα