Εχοντας, λοιπόν, διανύσει σχεδόν έξι δεκαετίες στον χώρο της υποκριτικής η ματιά της παραμένει σύγχρονη και γεμάτη φως, στραμμένη στο παρόν…

Η συζήτηση με την πολύπειρη Αιμιλία Υψηλάντη αποτελεί πολύτιμη εμπειρία. Σήμερα, από τον χώρο της, από το Θέατρο Αργώ, με αφορμή τη νέα παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, «Υποχώρηση από τη Μόσχα» του Γουίλιαμ Νίκολσον, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν, ακούγεται ψύχραιμη, δυνατή και με όνειρα για μια ζωή που συνεχίζεται. Και μας υπενθυμίζει ότι «πολιτισμός είναι ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή».

«Το σήμερα έχει έδαφος ασταθές για όλα τα επαγγέλματα. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργεί οικονομική ανασφάλεια.

Σε όλες τις δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κλάδος έρχεται να προστεθεί και η αβεβαιότητα της προσέλευσης του κοινού, πώς δηλαδή το κοινό θα συμπεριφερθεί κατά τη διάρκεια των χειμωνιάτικων μηνών. Θεωρώ ότι η κατάσταση, λόγω της πανδημίας, θα επιβαρυνθεί περισσότερο τις επόμενες ημέρες.

Το σίγουρο είναι ότι οι καλλιτέχνες θα δημιουργούμε και θα προσαρμοζόμαστε σε όλες τις δυσκολίες και σε όλα τα μέτρα που θα ληφθούν», επισημαίνει η ηθοποιός αρχίζοντας τη συζήτησή μας λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η χειμωνιάτικη θεατρική σεζόν.

Αυτές τις ημέρες η Αιμιλία Υψηλάντη βρίσκεται σε πρόβες για την «Υποχώρηση από τη Μόσχα» διά χειρός του Αλέξανδρου Κοέν, που θα ανέβει στις αρχές Νοεμβρίου.

«Ηθελα μια ιστορία απλή, καθημερινή, με ήρωες που να είναι οικείοι. Μια ιστορία έρωτα, συμβίωσης, εγκατάλειψης, μοναξιάς. Ολοι οι ερωτευμένοι λένε “για πάντα”, στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν υπάρχει στη ζωή. Ολα μεταμορφώνονται, όλα είναι σε κίνηση. Δεν υπάρχουν σταθερές.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα, το τοπίο είναι μετακινούμενο. Οπως, άλλωστε, έχει πει και ο Ηράκλειτος, “τα πάντα ρει”. Το ανθρώπινο ον είναι πάντα έτοιμο να αλλάξει την πορεία της ζωής του».

Πρόκειται για μια σύγχρονη ιστορία έρωτα, συμβίωσης, εγκατάλειψης, μοναξιάς, δοσμένη μέσα από τη ματιά του δεξιοτέχνη σεναριογράφου. Πού όμως τέμνει η ιστορία του Νίκολσον το σήμερα; «Αν δεν κάνεις συμβιβασμούς, δεν μπορείς να ζήσεις.

Η επιβίωση του ανθρώπου είναι το πρώτο του μέλημα. Η επιδίωξη του ανθρώπου είναι η ευτυχία του. Οσον αφορά στην επιλογή του έργου, δεν ξεκινάω να κάνω θέατρο υπό την οπτική τού σήμερα. Το θέατρο έχει αντανάκλαση στο σήμερα. Η επιλογή του έργου έγινε γιατί είχα ανάγκη να φωτίσω ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο».

Και κάπως έτσι η συζήτησή μας φτάνει στο σήμερα: «Εργάζομαι εξήντα χρόνια στον χώρο. Σήμερα έχω ανάγκη και επιθυμία να εργάζομαι. Η δουλειά με κάνει ζωντανή, διότι μετέχω στην κοινωνία. Αν σταματήσω να εργάζομαι, νιώθω ότι απομονώνομαι, νιώθω ότι ετοιμάζομαι να πεθάνω. Για εμένα η λέξη συνταξιοδότηση είναι δυσάρεστη.

Το θέατρο μου διώχνει τους φόβους μου». Οταν η ερώτηση υπενθυμίζει το παρελθόν, τη χρυσή εποχή του κινηματογράφου, δίπλα στον Βουτσά και τον Βέγγο, η κ. Υψηλάντη απαντάει: «Θα μπορούσα να πω ότι ήταν πολύ ωραία χρόνια. Η διαδικασία του απολογισμού είναι αντίθετη με τη φιλοσοφία μου. Η μνήμη αλλοιώνει τα πράγματα, άρα δεν είναι και αληθής. Κοιτάζω το μέλλον. Ο,τι είμαι αυτήν τη στιγμή οφείλεται στο παρελθόν μου. Τα υλικά του παρελθόντος συνθέτουν το σήμερα και καθόρισαν την πορεία μου».

Πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού δημοσιοποίησε τη λίστα των δράσεων που αφορούν στον ψηφιακό πολιτισμό. Στην ανακοίνωσή του συναντήσαμε και το Θέατρο Αργώ. «Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η σεζόν, είναι πολύ σπουδαίο γεγονός η ενίσχυση τέτοιων ψηφιακών δράσεων. Η ψηφιοποίηση του αρχείου κάθε θεάτρου ήταν αρμοδιότητα του Μουσείου Θεάτρου, το οποίο πλέον δεν υφίσταται. Και έτσι κάθε θέατρο οφείλει να έχει το δικό του αρχείο», υποστηρίζει η Αιμιλία Υψηλάντη, ενώ, όπως ομολογεί, «δεν είμαι εξοικειωμένη με την τεχνολογία, γι’ αυτό συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους».

Για την εικόνα του πολιτισμού σήμερα, η καταξιωμένη ηθοποιός απαντάει: «Πολιτισμός είναι ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή, ο τρόπος που μιλάς, ο τρόπος που ζεις. Εμείς οι καλλιτέχνες κάνουμε πολιτισμό, μετέχουμε στον πολιτισμό της χώρας. Ο ηθοποιός είναι εκτελεστής-ερμηνευτής. Οι συγγραφείς, οι ποιητές και οι λογοτέχνες παράγουν καλλιτεχνικό έργο κι εμείς ως ηθοποιοί το μεταδίδουμε. Σε ταραγμένες εποχές, όπως η ίδια η Ιστορία έχει καταγράψει, οι τέχνες αποτελούν σωσίβιο της κοινωνίας».

Info

«Υποχώρηση από τη Μόσχα» του Γουίλιαμ Νίκολσον

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν

Παίζουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Φίλιππος Σοφιανός, Θύμιος Κούκιος

Θέατρο Αργώ: Ελευσινίων 15, Αθήνα

Πληροφορίες: 2105201684

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr