Ο κιθαρίστας και στυλοβάτης του γκρουπ Μάλκολμ Γιανγκ είχε εγκαταλείψει αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας με άνοια, ο τραγουδιστής Μπράιαν Τζόνσον έχανε διαρκώς την ακοή του και είχε αντικατασταθεί από τον Axl Rose, ο ντράμερ Φιλ Ραντ είχε προβλήματα με τον νόμο και δεν είχε καν συμμετάσχει σε εκείνη την περιοδεία, ο μπασίστας Κλιφ Ουίλιαμς ετοιμαζόταν να βγει στη «σύνταξη» και να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά με τη μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο.

Ενα χρόνο αργότερα ο Μάλκολμ Γιανγκ άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 64 ετών νικημένος από την άνοια.

Δεν πέρασαν όμως δύο χρόνια από τότε και οι AC/DC βρέθηκαν ξανά μαζί σε ένα στούντιο στο Βανκούβερ στέλνοντας τα εκατομμύρια των οπαδών τους σε όλο τον κόσμο στους επτά ουρανούς με την προοπτική μιας νέας κυκλοφορίας.

Αυτή έγινε πραγματικότητα πριν από λίγες μέρες με τον τίτλο «Power Up». Ο 17ος στούντιο δίσκος του κορυφαίου συγκροτήματος είναι γεγονός, «είναι κάτι που χρειαζόμασταν το 2020», λέει χαρακτηριστικά ο ξένος Τύπος.

Ακόμα και ο Ανγκους Γιανγκ, η χαρακτηριστική φιγούρα των AC/DC που στα 65 του χρόνια παίζει ακόμα μανιακά και μοναδικά την κιθάρα του λουσμένος στον ιδρώτα, ντυμένος σαν μαθητής, δεν περίμενε ότι το συγκρότημα που έφτιαξε με τον αδελφό του Μάλκολμ το 1973 είχε ακόμα μέλλον μπροστά του. «Μετά από όλα αυτά ασφαλώς και δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι θα κυκλοφορούσαμε ποτέ καινούργια τραγούδια αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα ότι κάποια στιγμή κάποιος φίλος ή η δισκογραφική μας εταιρία θα μου ζητούσε να δούμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια», λέει στις συνεντεύξεις του.

Τα μέλη

Ο μπασίστας Κλιφ Ουίλιαμς πείσθηκε να συνεχίσει, ο ντράμερ Φιλ Ραντ επέστρεψε μετά τις δικαστικές του περιπέτειες, ο Μπράιαν Τζόνσον απευθύνθηκε με επιτυχία στους γιατρούς για την ακοή του και στη θέση του Μάλκολμ κιθάρα παίζει πια ο ανιψιός των αδελφών Γιανγκ, Στίβι Γιανγκ, ο οποίος είχε αναλάβει το ίδιο πόστο στο παρελθόν τόσο στη σκηνή όσο και στο στούντιο.

Το «Power Up» ασφαλώς και δεν μπορεί να συγκριθεί με τις κορυφαίες κυκλοφορίες του συγκροτήματος από το παρελθόν όπως τα «Let There Be Rock», «Highway to Hell» ή «Back in Black» αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από ότι έχουν κυκλοφορήσει οι AC/DC τα τελευταία χρόνια. Πολλά από τα τραγούδια βασίστηκαν σε ιδέες του Μάλκολμ και όπως είναι πάντα αναμενόμενο από κάθε καινούργιο τους δίσκο, ο ήχος δεν διαφέρει ιδιαίτερα από ό,τι έχουν παρουσιάσει από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 που ξεκίνησαν να ηχογραφούν.

Το «Power Up» είναι ασφαλώς αφιερωμένο στη μνήμη του Μάλκολμ «όπως ακριβώς το “Back In Black” ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του προηγούμενου τραγουδιστή μας, Μπον Σκοτ», λέει ο Ανγκους. Ενα από τα καινούργια τραγούδια του δίσκου, το «Through the Mists of Time» φέρνει στον τραγουδιστή Μπράιαν Τζόνσον πολλές αναμνήσεις.

«Ανατριχιάζω κάθε φορά που το ακούω. Ο Μάλκολμ είναι εκεί ξεκάθαρα. Πρόκειται για ένα κομμάτι που σε ταξιδεύει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’80 που το να παίζεις ροκ εν ρολ είχε ακόμα πλάκα, ήμασταν νέοι, το AIDS δεν υπήρχε στον ορίζοντα και είχες την αίσθηση ότι αυτό δεν θα τελειώσει ποτέ», λέει.

Οσον αφορά στο πώς ένιωσαν όταν ξαναβρέθηκαν όλοι μαζί στο ίδιο στούντιο, εύκολα μπορεί να μαντέψει κανείς την απάντηση. «Ο δεσμός που μας ενώνει 40 χρόνια τώρα, ήταν εκεί. Ο ηλεκτρισμός ήταν τέτοιος όταν ξεκινήσαμε τις πρόβες, που μπορούσες να τον κόψεις με μαχαίρι», λέει ο Μπράιαν Τζόνσον και προσθέτει:

«Πιστεύω ότι φτιάξαμε έναν καλό δίσκο. Ιδιαίτερα για μια περίοδο όπως αυτή που περνάμε με τόσο δυσοίωνες καταστάσεις γύρω μας. Βάζεις τον δίσκο στο πικ απ σου, αν έχεις ακόμα και τα ξεχνάς όλα. Κλείσε την τηλεόραση και παίξε τα τραγούδια μας. Απλά ροκάρεις, είναι εύκολο».

Από την έντυπη έκδοση