Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις ο «Ε.Τ.» ζήτησε από ηθοποιούς και σκηνοθέτες να μας μιλήσουν για όλα όσα σκέφτονται, συνοψίζοντας την οδυνηρή εικόνα του τελευταίου μήνα στο χώρο της τέχνης.

«Η Ελλάδα πηγαίνει ένα βήμα μπροστά με τη συντονισμένη προσπάθεια όλων, καλλιτεχνών και Πολιτείας, για την εξάλειψη τέτοιων οδυνηρών περιστατικών», λέει στον «Ε.Τ.» ο σπουδαίος Γιώργος Χωραφάς από το Παρίσι, όπου ζει κι εργάζεται, δίνοντας και το διεθνές στίγμα αυτών των ημερών.

Γιώργος Χωραφάς, Ελληνογάλλος ηθοποιός: Το #ΜeΤoo να απλωθεί παντού

«Είναι αξιοθαύμαστο αυτό που ξεκίνησε στην Ελλάδα με την ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου και συνέχισε στο χώρο του πολιτισμού. Ζω και εργάζομαι στο Παρίσι και μαθαίνω τα νέα της Ελλάδας. Μόνο καλό είναι αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται και πρέπει να δίνουμε το κουράγιο σε όλους τους πολίτες που έχουν έρθει σε ευάλωτη θέση να τοποθετηθούν. Η κάθε μορφής κατάχρηση εξουσίας με βρίσκει απέναντι. Είναι πολύ σημαντικό σε μια κοινωνία που η μυστική κουβέρτα φεύγει, οι θύτες να αναθεωρήσουν τη θέση τους και τα θύματα να ισχυροποιηθούν. Από τα πιο όμορφα πράγματα που έχουμε στη ζωή είναι το ερωτικό παιχνίδι, η κατάχρηση εξουσίας δεν του ταιριάζει. Εύχομαι η αρχή αυτού του κινήματος #ΜeΤoo να απλωθεί σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Κάθε κατάχρηση εξουσίας, είτε στις διαπροσωπικές σχέσεις σε ένα ζευγάρι είτε στο χώρο εργασίας, να εξαλειφθεί. Η κοινωνία πηγαίνει ένα βήμα μπροστά».

Άντζελα Μπρούσκου, ηθοποιός και σκηνοθέτης: Προσωπικά μου έχει συμβεί

«Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι είναι όλα όσα έχουν καταγγελθεί. Τέτοια περιστατικά συνέβαιναν και συμβαίνουν στον εργασιακό χώρο της τέχνης και σε άλλους όπου κάποιοι διαχειρίζονται την εξουσία και υπάρχουν οι εργαζόμενοι ή οι συνεργάτες που αναγκάζονται να σιωπούν. Για καλό ακούγονται αυτές οι φωνές σήμερα, όσο δυσάρεστο κι αν είναι, πιστεύω ότι κάτι γίνεται μέσα σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό. Ο σεβασμός είναι το κλειδί σε όλα όσα ακούμε και λείπει από τις συμπεριφορές αυτές… Το σώμα και η ψυχή του άλλου δεν μας ανήκουν! Ο κλάδος μας πρέπει να εμπνεύσει την ελευθερία και να αναδείξει το φως. Είναι πολύ θετικό που το ΣΕΗ έχει πλέον ένα πειθαρχικό όργανο να απευθυνθεί αυτός που υπέστη κακοποίηση. Μορφή κακοποίησης είναι και τα έντονα προβλήματα στον εργασιακό χώρο, οι ανύπαρκτες συμβάσεις, οι απλήρωτες πρόβες, σαν να είμαστε έρμαια της δουλειάς. Ολα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, τόσο το εργασιακό περιβάλλον όσο και οι σχέσεις που αναπτύσσονται εντός του. Σεβασμός από τον έχοντα εξουσία προς τον αδύναμο. Ως δασκάλα σε δραματικές σχολές άκουγα για τέτοια περιστατικά, ισχυροί σκηνοθέτες-διευθυντές να προσελκύουν μαθητές και μαθήτριες για ένα βραδινό ποτό και από εκεί και πέρα αν δεν πας με τα νερά τους θα σου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δεν είναι εύκολο να αντιδράσεις. Προσωπικά μου έχει συμβεί. Το πώς το διαχειρίζεται ο κάθε άνθρωπος είναι βαθιά προσωπικό θέμα. Ο κλάδος μας έχει ομερτά και φόβο. Η σεξουαλική παρενόχληση υπήρχε, και πολύ πιο σκληρά στο παρελθόν. Σήμερα όμως η κοινωνία έχει εξελιχθεί και όλα αυτά δηλώνονται και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να καταπατάει τον άλλον. Ας υπάρχει πλέον σεβασμός και ανοιχτά αυτιά. Οποιος υφίσταται βία, παράγει βία».

Ακύλας Καραζήσης, ηθοποιός και σκηνοθέτης: Κοινός παρονομαστής ο φόβος

«Ο χώρος του θεάτρου μοιραία βρίσκεται κάτω από το φως, γι’ αυτό και όλα τα περιστατικά βίας παίρνουν δημοσιότητα. Δεν σημαίνει ότι σε άλλους εργασιακούς χώρους δεν συμβαίνει. Συμβαίνει, αλλά οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν μήπως χάσουν τη δουλειά τους ή στη συνέχεια δεν θα βρουν δουλειά. Για όλα τα ποινικά αδικήματα το λόγο έχει η Δικαιοσύνη, όπως και γίνεται. Η συζήτηση καλώς άνοιξε και ουσιαστικά έχει ξεκινήσει η αποκαθήλωση ενός είδους πρωτόγνωρης πατριαρχίας που επικρατεί και επικρατούσε στην Ελλάδα. Η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Η κουλτούρα του πρωτόγονου σεξισμού και της πατριαρχίας αρχίζει να σπάει. Κι αυτό είναι πολύ θετικό. Βέβαια αυτό συσκοτίζεται με το ποινικό ζήτημα. Παράλληλα έχει ανοίξει και η συζήτηση για όλα όσα περιλαμβάνονται στο επάγγελμα, όπως οι συνθήκες των προβών. Από όλα όσα ακούγονται ο κοινός παρονομαστής είναι ο φόβος. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από την κακοποιητική φύση της εργασίας εν γένει».

Πέρης Μιχαηλίδης, ηθοποιός και σκηνοθέτης: Το θέατρο θα έρθει ξανά στο φως

«Πιστεύω πως η Δικαιοσύνη έκανε το χρέος της σε αυτήν την υπόθεση. Θεωρώ ότι όλη αυτή η ιστορία θα φέρει ξανά το θέατρο στο φως. Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εργάζεται προς αυτήν την κατεύθυνση και τα πράγματα θα είναι καλύτερα για όλους τους εργαζομένους του θεάτρου στο μέλλον».

Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός και μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ: Ο ηθοποιός δεν είναι αναλώσιμος

«Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα μόνο να πω είναι ότι αγωνιζόμαστε για να δούμε καλύτερες μέρες στο εργασιακό κομμάτι και στο κομμάτι της συμπεριφοράς προς τους ηθοποιούς, που είναι και ο αναγκαίος πόλος μιας παράστασης και ο οποίος πόλος έχει απαξιωθεί και υποτιμηθεί πάρα πολύ. Ο ηθοποιός δεν είναι αναλώσιμος ούτε χομπίστας. Είναι εργαζόμενος που έχει εκπαιδευθεί ειδικά γι’ αυτήν την τέχνη και απαιτεί τα δικαιώματά του να μη γίνονται θυσία στο βωμό της άσκησης εξουσίας εκ μέρους κανενός. Αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει. Το αν θα κάνουμε και καλύτερη τέχνη, αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα μπουν κριτήρια επιλογών των προτάσεων σοβαρά και κατάλληλα θεσμοθετημένα και όχι ευκαιριακά ή φωτογραφικά. Και επίσης από το αν θα τηρηθούν αυτά τα κριτήρια που θα μπουν».

Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, ηθοποιός και σκηνοθέτης: Φως στο βάθος του πένθους

«Το τοπίο ήδη αλλάζει και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Βρισκόμαστε σε μια πένθιμη στιγμή για τον πολιτισμό της χώρας, αλλά για πρώτη φορά στα χρόνια που ζω βλέπω ένα φως στο βάθος αυτού του πένθους. Δεν έχει σημασία το πόσος χρόνος μας χωρίζει από το να βγούμε σε αυτό το φωτεινό τοπίο και πόσες θυσίες χρειάζονται. Σημασία έχει ότι γεννήθηκε μια ελπίδα. Επιτέλους, θεωρώ πως βρισκόμαστε σε μία μεταβατική στιγμή της ιστορίας του πολιτισμού. Σ’ ένα καίριο σημείο. Πρέπει να απεμπλακούμε εν μέρει από το ιερό παρελθόν μας και να αφοσιωθούμε με όλες τις δυνάμεις μας στο πολεμικό παρόν, κοιτάζοντας το μέλλον. Τα αγάλματα δεν βρίσκονται εκεί μόνο για να τα προσκυνάμε, πρέπει να τα αγκαλιάζουμε και να ερχόμαστε σε ισάξια επαφή με αυτά για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη σκυτάλη που μας δόθηκε από το παρελθόν και να τη μεταλαμπαδεύσουμε στο μέλλον. Θα έλεγα πως ο Παρθενώνας δεν είναι μόνο το μάρμαρό του, πολύ περισσότερο είναι η ζωντανή σχέση μας με αυτό που ονομάζουμε Ιστορία και η συνέχειά της που τείνει στο άπειρο. Αυτή η συνέχεια θα έχει και πρέπει να έχει υψηλή αισθητική. Γιατί υψηλή αισθητική σημαίνει υψηλή ηθική».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις