Η Ζιζέλ αποτελεί φαινόμενο στην ιστορία του μπαλέτου. Αν και στην Ευρώπη είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια, στις αρχές του 20ού αιώνα άρχισε να περιλαμβάνεται ξανά στο ρεπερτόριο μεγάλων σχημάτων. Για το πολυπληθές κοινό του χορού, η Ζιζέλ δεν γερνάει ποτέ, γιατί είναι ένα έργο που φωτίζει συναισθήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλεια, η προδοσία και πάνω από όλα περιγράφει την αγάπη που καταφέρνει να ξεπεράσει τον θάνατο για να προστατεύσει την ίδια τη ζωή.

Η ιστορία αφορά τον άτυχο έρωτα της χωριατοπούλας Ζιζέλ για τον κόμη Άλμπρεχτ, που της παρουσιάζεται ως απλός χωρικός. Όταν η Ζιζέλ ανακαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και μαθαίνει ότι είναι μνηστευμένος με άλλη, χάνει τα λογικά της και αυτοκτονεί. Mια νύχτα με πανσέληνο στο δάσος, oι ψυχές των κοριτσιών που προδόθηκαν από τους εραστές τους την παραμονή του γάμου τους, έρχονται να πάρουν εκδίκηση μεταμορφωμένες σε ξωτικά. Παρασύρουν κάθε περαστικό άντρα, υποχρεώνοντάς τον να χορέψει μαζί τους ασταμάτητα ώσπου να πέσει νεκρός. Παρασύρουν και τον μετανοημένο Άλμπρεχτ, όμως παρεμβαίνει η Ζιζέλ στηρίζοντάς τον έως την αυγή, οπότε παύει η εξουσία των ξωτικών. Τότε, αφού τον συγχωρήσει, επιστρέφει στον τάφο της, αφήνοντάς τον απαρηγόρητο.

Στον Μαριύς Πετιπά βασίζεται και η χορογραφία που υπέγραψε ο Ιρέκ Μουχαμέντοφ το 2007-8 για το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Στην χορογραφική γλώσσα του Πετιπά, το κλασικό ύφος συναντά το συναίσθημα και την αφήγηση, συνθέτοντας πολλά διαφορετικά είδη χορού. Ο Μουχαμέντοφ, εμβληματικός Α΄ Χορευτής των Μπολσόι την δεκαετία του 1980, έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο μέσα τις πολύ επιτυχημένες παραστάσεις που έδωσε με το Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, το Μπαλέτο της Σκωτίας, το Μπαλέτο του Μπορντώ και με την δική του ομάδα “Irek Mukhamedov and Company”, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους του ρεπερτορίου. Απέσπασε το Grand Prix στο Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτου της Μόσχας (1981), το Βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για τον Καλύτερο Χορευτή στον Κόσμο (1988), το Μετάλλιο Νιζίνσκι (1988), το Βραβείο Μπαλέτου της Evening Standard (1992) κ.ά. Το 2000 χρίστηκε Αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Υπήρξε Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τα έτη 2007-2010, ενώ σήμερα είναι Principal Ballet Master στο Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας.