Η καλή ηθοποιός κέρδισε με τη συνέπεια και τη σοβαρότητά της αυτή τη σχέση, αλλά κυρίως με τη συναισθηματική προσέγγιση που τη διακρίνει τόσο στους ρόλους που επιλέγει όσο και στον τρόπο που τους ερμηνεύει, κάτι που συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση. Το κοινό αγαπάει την Ελένη Ράντου, κάτι που φάνηκε άλλωστε και με την πολύ πρόσφατη επιβεβαίωση αυτής της προτίμησης, με την απονομή του βραβείου ερμηνείας στην ηθοποιό, στα θεατρικά βραβεία κοινού που διοργανώνει κάθε χρόνο το περιοδικό Αθηνόραμα.

Ο άλλος πόλος έλξης για την παράσταση είναι ότι αποτελεί την πρώτη θεατρική μεταφορά της ταινίας του Γούντι Αλεν «Θλιμμένη Τζάσμιν» (Blue Jasmine, 2013). Επίσης ο Αμερικανός σκηνοθέτης έχει πολλούς λάτρεις του έργου του και στη χώρα μας. Της Ελένης Ράντου της άρεσε πολύ τόσο η ταινία, όσο και ο ρόλος της πρώην πλούσιας και πάντα κακομαθημένης Τζάσμιν, τον οποίο ερμήνευσε στην ταινία η Κέιτ Μπλάνσετ, κερδίζοντας δίκαια το Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και αποφάσισε να προβεί, μαζί με τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου, στη διασκευή και τη θεατρική μεταφορά του σεναρίου του Γούντι Αλεν στο σανίδι, καταφέρνοντας να πάρει το πράσινο φως από εκείνον.

Το γεγονός ότι η παράσταση παίζεται για δεύτερη χρονιά δικαιώνει την επιλογή της πρωταγωνίστριας που μετρά μια ακόμα επιτυχία. Εμείς παρακολουθήσαμε την παράσταση ημέρα Πέμπτη και το θέατρο ήταν σχεδόν γεμάτο. Το κοινό δε πολύ ενθουσιώδες, ανταποκρινόταν άμεσα στις κωμικές ατάκες με τις οποίες είναι διάσπαρτο το κείμενο στην ελληνική μεταφορά του.

Είναι γεγονός ότι στη διασκευή του το έργο έχει χάσει από τη δραματικότητα της ταινίας. Η Ελένη Ράντου ισορροπεί δεξιοτεχνικά ανάμεσα στην κωμικότητα και την τραγικότητα του ρόλου της, ενώ στο δεύτερο μέρος γίνεται περισσότερο δραματική. Είναι διαφορετική από την Κέιτ Μπλάνσετ, έχει φέρει τον ρόλο στα μέτρα της, ενώ έχει απομακρυνθεί από το ψυχρό τέρας που είναι η Τζάσμιν στην ταινία.

Ο Σταμάτης Φασουλής στήριξε την ευρηματική σκηνοθεσία του στα συνεχή φλας-μπακ ανάμεσα στο πλούσιο παρελθόν και στο φτωχό παρών της ηρωίδας, αποδίδοντας εύστοχα την πτώση της. Συμπαραστάτης του σε αυτό το πέρα-δώθε ανάμεσα στο χθες και το σήμερα το εξαιρετικό διπλό, περιστρεφόμενο σκηνικό της Μαγιού Τρικεριώτη, το οποίο επίσης δικαίως απέσπασε το βραβείο σκηνογραφίας στα φετινά θεατρικά βραβεία κοινού του Αθηνοράματος. Εξαιρετικά τα χρώματα στο λαϊκό σκηνικό του σπιτιού της αδελφής της ηρωίδας, όπως και αντίστοιχα πολύ μίνιμαλ και αφαιρετικό το σκηνικό του πλούσιου σπιτιού της Τζάσμιν. Αλλωστε και το σενάριο του Γούντι Αλεν, στηριγμένο σε μια άλλη εκδοχή του Λεωφορείον ο Πόθος, περιγράφει με κωμικοτραγικό τρόπο το οδοιπορικό της πτώσης και την τραυματική εμπειρία της απώλειας.

Οι ηθοποιοί περνούσαν με μαεστρία από το ένα σκηνικό στο άλλο, από τον έναν χρόνο στον άλλον, χωρίς να κάνουν χάσματα στις ερμηνείες τους.

Ο Μάξιμος Μουμούρης στον ρόλο του Αλ, του συζύγου της Τζάσμιν, του πλούσιου άντρα που πίστευε ότι το χρήμα σε βοηθάει να ζήσεις πολλές ζωής μαζί, έπαιξε αποστασιοποιημένα και χωρίς συναισθηματική σύνδεση με την Τζάσμιν.

Ο Δημήτρης Καπετανάκος στον ρόλο του βαρύμαγκα Ογκυ, του πρώην άντρα της αδελφής της Τζάσμιν, ήταν πολύ καλός, όπως και ο Παντελής Δεντάκης στον ρόλο του Τσίλυ, της νέας σχέσης της Τζάσμιν, Τζίντζερ, που ερμήνευσε πολύ κωμικά η Καλλιρρόη Μυριαγκού. Υπερβολικά τραβηγμένες ήταν αρκετές από τις ατάκες του Τσίλυ προκειμένου να βγει ή μάλλον να εκβιαστεί το γέλιο, αλλά έτσι το έργο έχανε σε δραματικότητα και ο χαρακτήρας θύμισε τύπο επιθεώρησης. Αστοχο βρήκαμε το αστείο με το χαρτί υγείας, αν και προκάλεσε γέλιο.

Ο Θοδωρής Σκυφτούλης πολύ σωστά κωμικός και στους δύο ρόλους του Εντυ και του Ντικ. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος ισορροπημένος στον ρόλο του Ντουάιτ που φτάνει να ζητήσει σε γάμο την Τζάσμιν προσφέροντας αυτήν την πολυπόθητη δεύτερη ευκαιρία που τόσο ζητάει, για να κάνει μια νέα αρχή, αλλά που τελικά κάνει πίσω για χάρη της πολιτικής του καριέρας. Ο Ορέστης Καρύδας σωστός στον ρόλο του γιου του συζύγου της Τζάσμιν, Ντάνυ. Ωραία τα κοστούμια της Κικής Γραμματικοπούλου, εύστοχες οι οδηγίες στην κίνηση των ηθοποιών της Αντιγόνης Γύρα.

Ενας ακόμα ρόλος του έργου είναι η τζαζ μουσική, που έχει σημαντική παρουσία και είναι η ίδια με την ταινία του Γούντι Αλεν. Κυριαρχεί το τραγούδι «Blue Moon», από τα πλέον αναγνωρίσιμα, στο οποίο έχουν γίνει πολλές επανεκτελέσεις και διασκευές. Τη μουσική επιμέλεια έχει ο Ιάκωβος Δρόσος. Η «Τζάσμιν» θα παίζεται στο θέατρο Διάνα ως τις 2 Φεβρουαρίου, για εσάς που θα θέλατε να το δείτε. Τον Μάρτιο θα μεταφερθεί στο θέατρο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη.

Λίγα λόγια για την υπόθεση…

Μια πλούσια χρεωκοπημένη Νεοϋορκέζα, η Τζάσμιν (Ελένη Ράντου), μετά τη διάλυση του γάμου της και την οικονομική καταστροφή του άντρα της Αλ (Μάξιμος Μουμούρης), προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αναγκάζεται, άφραγκη πλέον, να μετακομίσει στην αδερφή της Τζίντζερ (Καλλιρρόη Μυριαγκού) σε μια λαϊκή συνοικία του Σαν Φρανσίσκο, τη στιγμή που η αδερφή της ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Τσίλυ (Παντελή Δεντάκη). Η απέχθεια της Τζάσμιν προς τον Τσίλυ είναι κεραυνοβόλα και οι συγκρούσεις ανάμεσά τους πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στην προσπάθεια της Τζάσμιν να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν με απρόβλεπτες συνέπειες.

Από την έντυπη έκδοση