Τον Αύγουστο του 2016 στην «Ομάδα αυτοκτονίας», η Χάρλεϊ Κουίν της ήταν από τα πρόσωπα που συζητήθηκαν περισσότερο χάρη στην προκλητική ποπ αμφίεσή της και την «ετοιμότητά» της να χρησιμοποιεί το μπαστούνι του μπέιζμπολ κατά το δοκούν. Την ερχόμενη Πέμπτη η νεαρή Αυστραλή επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το θράσος της αθλήτριας που μεγάλωσε για να κατακτήσει την κορυφή αλλά η δίψα για διάκριση την έστειλε στο περιθώριο. Ο λόγος για τη Μάργκο Ρόμπι και τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία «Εγώ, η Τόνια» του Κρεγκ Γκιλέσπι, ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στις ΗΠΑ και απασχόλησαν πολύ έντονα την κοινή γνώμη και τους θαυμαστές του καλλιτεχνικού πατινάζ. Η Ρόμπι διεκδικεί με την ερμηνεία της μια θέση στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων για Οσκαρ και ελπίζει ότι στο φωτοφίνις θα καταφέρει να ξεπεράσει το «εμπόδιο» που ακούει στο όνομα Σίρσα Ρόναν από το «Lady Bird». Μάλλον δεν θα χρειαστεί να βάλει κάποιον να της σπάσει το γόνατο, όπως κατηγορήθηκε ότι έκανε η ηρωίδα που υποδύεται, Τόνια Χάρντινγκ, στη μεγάλη της αντίπαλο, Νάνσι Κέριγκαν…

«Η Μάργκο Ρόμπι είναι μοναδική. Με κατέπληξε στα γυρίσματα του “Λύκου της Γουόλ Στριτ” χαστουκίζοντας με όλη της τη δύναμη τον Λεονάρντο σε μια σκηνή αυτοσχεδιασμού και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει στο μέλλον», λέει για εκείνη ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ενώ ο σκηνοθέτης του «Εγώ, η Τόνια», στο οποίο η Ρόμπι υπογράφει και την παραγωγή, εκθειάζει τον επαγγελματισμό της και την ετοιμότητά της. «Είναι το όνειρο του σκηνοθέτη. Ηρθε πανέτοιμη στα γυρίσματα αλλά και τόσο ανοιχτή σε αυτοσχεδιασμούς και ρίσκα. Ηταν ατρόμητη και όλο αυτό το κάνει να δείχνει τόσο εύκολο. Εχει τη δυνατότητα να παίζει κωμωδία και δράμα την ίδια στιγμή. Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ισορροπία. Μια λάθος επιλογή και το έχασες το ακροατήριο. Ομως, η Μάργκο δεν έκανε ποτέ λάθος», ισχυρίζεται ο Κρεγκ Γκιλέσπι.

Αν και παλαιότερα έπαιζε χόκεϊ στον πάγο, η Μάργκο Ρόμπι λέει ότι το καλλιτεχνικό πατινάζ δεν έχει καμία σχέση. Εκανε προπόνηση επί μήνες για το ρόλο, πολλές φορές μέχρι και τέσσερις ώρες τη μέρα, ενώ την ίδια στιγμή καλείτο να δώσει λύση σε μια σειρά θεμάτων που αντιμετώπιζε η εταιρία παραγωγής της με τις ταινίες που προετοίμαζε. Να βρει χώρους για τα γυρίσματα, να εξασφαλίσει τα δικαιώματα των τραγουδιών που ακούγονται στις ταινίες κ.λπ. «Το πρόγραμμά της ήταν πολύ φορτωμένο αλλά η άνεσή της να περνάει από το ρόλο της ηθοποιού σε εκείνον της παραγωγού ήταν χαρακτηριστική», λέει ο Γκιλέσπι.

Η ίδια δηλώνει φεμινίστρια αλλά όχι με τον τρόπο που ξέραμε στις προηγούμενες δεκαετίες. «Πριν από λίγα χρόνια φοβόμουν να δηλώσω φεμινίστρια γιατί αυτό σήμαινε ότι μισείς τους άνδρες. Ο φεμινισμός όμως δεν έχει να κάνει με αυτό. Αλλωστε και οι άνδρες μπορούν να είναι φεμινιστές πια. Οποιος πιστεύει στην ισότητα των φύλων σε κοινωνικό, συναισθηματικό και οικονομικό επίπεδο είναι φεμινιστής», υποστηρίζει η Μάργκο Ρόμπι και συμπληρώνει: «Ηδη συνεργάζομαι με μια ομάδα εξαιρετικών γυναικών σεναριογράφων και θέλω πολύ να συνεργαστώ με γυναίκες σκηνοθέτιδες και γυναίκες ηθοποιούς της ηλικίας μου. Προσπαθώ πολύ σκληρά να υλοποιήσω σχέδια που αφορούν σε νέους γυναικείους χαρακτήρες γιατί έτσι κύλησε η ζωή μου έως τώρα. Με τις φίλες μου, σαν συμμορία, πάμε όλες μαζί. Γιατί αυτό να μην μπορεί να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη;», αναρωτιέται.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]