Η φραστική επιθετικότητα του Τ. Ερντογάν δεν φαίνεται ότι θα σταματήσει. Ωστόσο, ενόσω μένει στο επίπεδο των λεονταρισμών δεν επηρεάζει καθοριστικά τις τελικές αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των εκλογών.
Κανένας εφησυχασμός
Στο Μέγαρο Μαξίμου αξιολογήθηκε το γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος απέφυγε να πει λέξη για τα ελληνοτουρκικά μιλώντας στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και επέλεξε -καθαρά για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης- να ξεσπαθώσει στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε αφού είχε τελειώσει η Σύνοδος. Ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες -και παρότι δεν υπάρχουν κινήσεις επί του πεδίου- στο Μέγαρο Μαξίμου δεν υπάρχουν ούτε απόλυτη βεβαιότητα ούτε εφησυχασμός για τη στάση της Τουρκίας. Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Μητσοτάκης φέρεται να ζυγίζει όλα τα δεδομένα, προκειμένου να πάρει τις οριστικές αποφάσεις του. Οι ίδιες πηγές τονίζουν, «μην εκπλαγείτε αν οι εκλογές γίνουν την άνοιξη του 2023», ωστόσο τα τέλη Σεπτεμβρίου (όχι η 18η λόγω ΔΕΘ) φαίνεται πως εξακολουθούν να έχουν το προβάδισμα για τη φιλοξενία της κάλπης της απλής αναλογικής.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός θα ζυγίζει τα δεδομένα μέχρι την τελευταία στιγμή, δηλαδή έως το πρώτο 10ήμερο του Αυγούστου. Και αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο, περί την 20ή Αυγούστου, θα καταστήσει απολύτως σαφή την απόφασή του για την ακριβή ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, είτε προκηρύσσοντας εκλογές εντός του Σεπτεμβρίου είτε μιλώντας απολύτως δεσμευτικά για την άνοιξη του 2023. Με τον τουρισμό να ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις (σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις τα ποσά των προϋπολογισμένων εσόδων που αναμένεται να μπουν στα δημόσια ταμεία μπορούν να αγγίξουν τα 3 δισ. ευρώ) και με τα δημόσια έσοδα να πηγαίνουν καλά, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες δημιουργίας πρόσθετου δημοσιονομικού χώρου. Ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνικό μέρισμα ενισχύοντας τα ευάλωτα νοικοκυριά και τη μεσαία τάξη στην αντιμετώπιση της ακρίβειας και του πληθωρισμού. Η ομιλία του πρωθυπουργού στις 10 Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ περιγράφεται ως άκρως ενδιαφέρουσα και με πολλές ειδήσεις.
Χωρίς πίεση
Το Μέγαρο Μαξίμου έχει την «πολυτέλεια» να πάρει τις αποφάσεις του χωρίς ιδιαίτερη πολιτική πίεση από την αντιπολίτευση. Παρά το γεγονός, όπως εκτιμάται, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα επιδιώξει ακραία πόλωση» -τα πρώτα δείγματα γραφής έχουν δοθεί με τη ρητορική του Α. Τσίπρα, αλλά και την προχθεσινή… αντισυγκέντρωση στον Ισθμό της Κορίνθου-, η Κουμουνδούρου βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το αφήγημα της «Προοδευτικής Διακυβέρνησης» έχει ήδη «καεί» αφού δεν έχει συμμάχους και εκφυλίζεται πολιτικά σε συνεργασία με τον Γ. Βαρουφάκη. Δηλαδή το πρόσωπο, το οποίο, μαζί με τον «αυταπατημένο», αλλά αμετανόητο, Α. Τσίπρα, ξυπνά τον «εφιάλτη του 2015» και τα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» αντανακλαστικά. Η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα εθνικά θέματα λειτουργεί ως «πολιτικός χορηγός» της κυβέρνησης. Καθώς μετά την καταψήφιση σχεδόν όλων προγραμμάτων που ενισχύουν καταλυτικά την αμυντική και αποτρεπτική ισχύ της χώρας (ελληνογαλλική και ελληνοαμερικανική συμφωνία, αγορά Rafale, Belahrra, F-16 και F-35) έμεινε «ξεκρέμαστος» και μόνος να υποστηρίζει εμμέσως πλην σαφώς το βέτο του Τ. Ερντογάν, ο οποίος στο μεταξύ το πήρε πίσω άρον άρον. Κυβερνητικοί παράγοντες «δείχνοντας» τη φιλορωσική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιμένει ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι «αχρείαστη», αναρωτιόντουσαν με νόημα: Αν δηλαδή στη Σύνοδο Κορυφής εκπροσωπούσε τη χώρα ο Α. Τσίπρας, τι θα έκανε; Θα ασκούσε βέτο; Θα μπλοκάριζε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ; Η εθνολαϊκιστική κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης θυμίζει Π. Καμμένο, γεγονός που τον αποκόπτει περαιτέρω από τον κεντρώο χώρο και τη μεσαία τάξη.
Δημοσκοπική εικόνα
Υπ’ αυτήν την έννοια δεν δείχνει τυχαία η νέα δημοσκοπική εικόνα που εμφανίζεται τις τελευταίες εβδομάδες: Η φθορά της κυβέρνησης έχει ανακοπεί κι έχει αρχίσει η εκ νέου ενίσχυση της Ν.Δ., με τον ΣΥΡΙΖΑ να εξακολουθεί να μην καρπώνεται σχεδόν τίποτα και η διαφορά των δυο κομμάτων να γίνεται πάλι διψήφια. Ταυτοχρόνως και ανεξαρτήτως πότε ακριβώς θα γίνουν οι εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κουβαλάει και το βάρος της παραπομπής δυο πρώην υπουργών του και πολύ στενών συνεργατών του Α. Τσίπρα (Ν. Παππάς, Δ. Παπαγγελόπουλος) στο Ειδικό Δικαστήριο.
ΤΡΕΙΣ «ΣΤΑΘΜΟΙ» ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Κρίσιμη για τον καθορισμό της ατζέντας των εξελίξεων είναι η εβδομάδα που αρχίζει και έχει τρεις κρίσιμες παρουσίες του πρωθυπουργού:
1 Την Τρίτη θα μιλήσει στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες εκεί θα δώσει το στίγμα μιας υγιούς, αναπτυσσόμενης και αξιόπιστης χώρας, η οποία έχει πάψει να είναι το «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης».
2 Την Τετάρτη στη Βουλή και στο πλαίσιο της προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση που προκάλεσε ο ίδιος, θα επιδιώξει να κεφαλαιοποιήσει την κοινωνική πολιτική, στερώντας από τον Α. Τσίπρα το ανέξοδο και φραστικό «μονοπώλιο» της κοινωνικής ευαισθησίας. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Κ. Μητσοτάκης αναμένεται να παρουσιάσει το πλούσιο κοινωνικό έργο της τριετίας συγκρίνοντάς το με το αντίστοιχο ισχνό έργο των 4,5 χρόνων διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Εν μέσω πανδημίας και αλλεπάλληλων εισαγόμενων κρίσεων η κυβέρνηση έχει να παρουσιάσει το μεγαλύτερο κοινωνικό κράτος που γνώρισε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Τα πακέτα στήριξης (πανδημία-λογαριασμοί ηλεκτρικού-καυσίμων-αύξηση μισθών-μείωση φορολογίας κ.λπ.), σε συνδυασμό με τη σημαντική ανάπτυξη και τις νέες επενδύσεις, την έξοδο από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας μόλις ένα σκαλοπάτι κάτω και την επενδυτική βαθμίδα, τη μείωση της ανεργίας περιγράφουν ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Μαζί με την πρωτοφανή ψηφιοποίηση του κράτους, που έχει κάνει πολύ πιο εύκολη τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών ολοκληρώνουν την εικόνα μιας λειτουργικής κανονικότητας, η οποία επιβεβαιώνει την κοινωνική μέριμνα και ευαισθησία στην πράξη και όχι στα λόγια.
3 Την Πέμπτη 7 Ιουλίου που συμπληρώνονται 3 χρόνια από την εκλογική νίκη της Ν.Δ. το 2019 ο πρωθυπουργός θα δώσει ραδιοφωνική συνέντευξη στον ΣΚΑΪ (Β. Χιώτη–Π. Τσίμα).
Το απρόσμενο δώρο του Ε. Τσακαλώτου, αλλά και αρκετών πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (Π. Σκουρλέτης, Δ. Βίτσας, Ν. Παππάς κ.ά.) να επαναφέρουν τις μνήμες του «εφιάλτη του 2015», αναμένεται να αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση. Θυμίζοντας τη μεγάλη κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 και το τρίτο και χειρότερο «αριστερό Μνημόνιο». Το οποίο εκτός των 100 δισ. (κατά Ρέγκλινγκ) που κόστισε στη χώρα, είχε και μια άλλη δραματική επίπτωση: Την περίοδο που έβρεχε λεφτά στην Ε.Ε., η ελληνική κυβέρνηση κρατούσε «Ομπρέλα». Γεγονός που οδήγησε στην εξόντωση της μεσαίας τάξης, αλλά και στην οπισθοδρόμηση της Ελλάδας την ώρα που σχεδόν όλα τα μέλη της Ε.Ε. είχαν ανάπτυξη. Κι όλα αυτά έγιναν, όταν η χώρα ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια. Το περίφημο μέιλ Χαρδούβελη κόστιζε μόλις 1 δισ., αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛ. και τη Χρυσή Αυγή επέλεξαν να ρίξουν την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά, μπλοκάροντας την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, για να κάνουν τη γνωστή «υπερήφανη διαπραγμάτευση», με τις γνωστές δραματικές συνέπειες.