Αποκωδικοποίηση
Ηδη ο Κ. Μητσοτάκης είχε αποκωδικοποιήσει το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και είχε αρχίσει τη σταδιακή προσαρμογή στα μηνύματα του 28%. Ηταν η περίοδος των «εσωτερικών αναταράξεων», των «ομαδικών ερωτήσεων» βουλευτών και της αγωνίας για την έκβαση του ελληνοτουρκικού διαλόγου και την «κυριαρχία της woke ατζέντας». Και το σημείο στο οποίο ο πρωθυπουργός ζήτησε από τους υπουργούς του να έρθουν σε μεγαλύτερη επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα. Ακολούθησε σειρά κινήσεων με έμφαση στα χειροπιαστά αποτελέσματα στην καθημερινότητα των πολιτών.
Δωρεάν απογευματινά χειρουργεία, μεγάλα πρόστιμα σε πολυεθνικές που αισχροκερδούσαν, αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα, εντονότερη παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. στους δρόμους, κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και της βίας των ανηλίκων, εκκενώσεις παράνομων καταλήψεων. Φτάνοντας μέχρι τη διαφοροποίηση από την «τυραννία των μειοψηφιών», χωρίς υποστολή της σημαίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια τακτική προσαρμογής που είχε σαν κορυφαίους σταθμούς τα μέτρα για τις τράπεζες, τον προϋπολογισμό με την έκτακτη ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων και το επίδομα στις Ενοπλες Δυνάμεις.
Η απόφαση
Στη short list του πρωθυπουργού ωστόσο -τουλάχιστον έως πριν από 15-20 μέρες- υπήρχαν τρία ονόματα: Κ. Τασούλας, Κ. Σακελλαροπούλου και Ευ. Βενιζέλος. Η πρώτη τελική απόφαση του Κ. Μητσοτάκη ήταν ότι θα επέλεγε πολιτικό πρόσωπο. Ο ίδιος, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε ενημερώσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις προθέσεις του και μάλιστα, όπως λέγεται, της είπε και το όνομα του Κ. Τασούλα. Η περίπτωση του Ευ. Βενιζέλου, ενώ θεωρητικά υπήρχε στο τραπέζι, ουσιαστικά μάλλον δεν «έπαιξε» ποτέ δυνατά.
Η πρόταση για τον Κ. Τασούλα υποστηρίχθηκε εντέλει απ’ όλους τους στενούς συνομιλητές του πρωθυπουργού, Γ. Μυλωνάκη, Γ. Γεραπετρίτη, Θ. Νέζη και Μ. Μπεκίρη. Ο μόνος που φαίνεται να επέμεινε μέχρι τέλους στην ανανέωση της θητείας της Κ. Σακελλαροπούλου φέρεται να ήταν ο Α. Σκέρτσος.
Μονόδρομος
Η επιλογή του Κ. Τασούλα υπό αυτό το πρίσμα ήταν ουσιαστικά μονόδρομος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει και το μη πολιτικό πρόσωπο που θα μπορούσε να συμβολίσει την προσαρμογή, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή πραγματικότητα, μετά την εκλογή του Ντ. Τραμπ και την πολιτική αστάθεια στις κυβερνήσεις του γαλλογερμανικού άξονα της Ευρώπης.