Ο πρώτος λόγος είναι οι περισσότεροι από 600.000 τηλεθεατές που παρακολούθησαν μία τηλεμαχία τριών ωρών, που σύμφωνα με τα επιτελεία των υποψηφίων, στοιχειοθετεί βάσιμη αισιοδοξία ότι στις κάλπες θα προσέλθει αρκετός κόσμος.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ενώ υπήρξαν και αντεγκλήσεις και προσωπικές επιθέσεις και υψηλοί τόνοι, οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ έδειξαν ότι είναι στο μυαλό τους η επόμενη μέρα, για αυτό και δεν οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα με συμπεριφορές ή δηλώσεις. Το κοντράστ με ό,τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι και εμφανές και καταδικαστικό για την Κουμουνδούρου.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι υπάρχει η εκτίμηση στο ΠΑΣΟΚ ότι όποιος και να βγει πρόεδρος, ο ρεαλιστικός πολιτικός στόχος που είναι το ΠΑΣΟΚ να καταστεί η δεύτερη πολιτική δύναμη στη χώρα, σε απόσταση από την τρίτη, όχι μόνο είναι εφικτός, αλλά μπορεί να πιαστεί έως το τέλος του χρόνου.

Αποτελεί πολιτικό και επικοινωνιακό κεκτημένο παγκοσμίως το συμπέρασμα ότι από το προεκλογικό debate, κανείς υποψήφιος δεν κέρδισε εκλογές.

Στο ΠΑΣΟΚ όμως πιστεύουν ότι αυτή η τηλεμαχία θα επηρεάσει αρκετά τους ψηφοφόρους.

Οι υποψήφιοι ναι μεν απέφυγαν το μεγάλο λάθος που θα τους καταδίκαζε στα μάτια των ψηφοφόρων, αλλά είναι γενικά παραδεκτό ότι ρίσκαραν να τσαλακωθούν, ενώ απέφυγαν τον ξύλινο λόγο.

Και ενώ όλοι έλεγαν μετά ότι είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για κερδισμένους και χαμένους, στο παρασκήνιο τα σχόλια πήγαιναν και έρχονταν.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχθηκε επιθέσεις από όλους και έπαιξε άμυνα. Στις δύο δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν του debate (Prorata και Metron Analysis) είχε καλή εικόνα, αλλά έδειξε και αδύνατα σημεία. Αναγκαστικά υπερασπίστηκε την πορεία του κόμματος επί της ηγεσίας του και τα μικρά κέρδη, υποσχόμενος περισσότερα, χωρίς όμως να εξηγήσει τι μπορεί ο ίδιος να αλλάξει. Η συζήτηση που τον αφορά είναι ότι θα βρίσκεται σίγουρα στον δεύτερο γύρο, αλλά εκεί δύσκολα θα είναι το φαβορί.

Ο Χάρης Δούκας ήταν εκείνος που δεν πρέπει να έμεινε ευχαριστημένος με την απόδοσή του. Η ανάρτηση την επόμενη ημέρα περί επιθέσεων που δέχεται από το επιτελείο Ανδρουλάκη, εκλήφθηκε ως αντιπερισπασμός. Εκανε βασικά λάθη (εθνικά και τραπεζικά θέματα), έχασε την ψυχραιμία του αρκετές φορές, άλλες τόσες ήταν ασαφής.

Κυρίως όμως δεν κατάφερε να πείσει την κοινή γνώμη ότι μπορεί να κρατήσει δύο καρπούζια (δημαρχία Αθήνας και προεδρία ΠΑΣΟΚ) στην ίδια μασχάλη, ενώ δεν κατάφερε να κρύψει πόσο φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι θέσεις του. Η ατάκα του ότι οι κάτοικοι των Εξαρχείων ξυπνούν και βλέπουν λαμαρίνες (σ.σ.: εργοτάξιο είναι και στα εργοτάξια βάζουν περίφραξη για λόγους ασφαλείας!) έμεινε στο μυαλό πολλών.

Ο Παύλος Γερουλάνος ήταν εκείνος που κατάφερε να μην μπλεχτεί σε καβγάδες. Του πιστώνουν ότι ήταν αυθεντικός και σαφής στα όσα είπε αλλά και ότι ήξερε τα θέματα. Του χρεώνουν όμως ότι ήταν υποτονικός, δεν έβγαλε «ηγετικότητα» την οποία -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- έβγαλαν ο Νίκος Ανδρουλάκης και η Αννα Διαμαντοπούλου. Του πιστώθηκε επίσης η ατάκα προς την Αννα Διαμαντοπούλου «έλειπες τόσα χρόνια, πώς ζητάς να εμπνεύσεις;», υπό την έννοια ότι ήταν από τις λίγες στιγμές που η έμπειρη Διαμαντοπούλου έδειξε να στριμώχτηκε, ενώ εξέπεμψε κεντροαριστερό προφίλ, προσεκτικά φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ και εμφανώς εχθρικό προς τη Ν.Δ. Στα θετικά του ότι εμφανίστηκε σοσιαλδημοκράτης στο πεδίο της οικονομίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.

Η Αννα Διαμαντοπούλου πιστώθηκε την προσπάθειά της να δείξει ενωτική, δεν κατάφερε ωστόσο να απαντήσει επαρκώς στις επιθέσεις των συνυποψηφίων της με τις οποίες επιχείρησαν να την εμφανίσουν ως «φιλοκυβερνητική». Εξέπεμψε πάντως σαφές «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μήνυμα και επιχείρησε να εμφανιστεί περισσότερο ως υποψήφια πρωθυπουργός.

Πολύ επιθετικά, μονομερώς προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε η Νάντια Γιαννακοπούλου. Προσπάθησε πολύ να πείσει ότι ήταν εκείνη που οδήγησε στη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου, ενώ η επιθετικότητά της εκνεύρισε τον κατά κανόνα ψύχραιμο Νίκο Ανδρουλάκη.

Να προσεγγίσει τον παραδοσιακό ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε ο Μιχάλης Κατρίνης, ο οποίος μάλλον τα κατάφερε. Εχασε πόντους ωστόσο όταν διαμαρτυρήθηκε στους κατά τεκμήριο άριστους οικοδεσπότες-παρουσιαστές, επειδή τον ρώτησαν ποιον προτίθεται να υποστηρίξει στον δεύτερο γύρο.

Εδωσαν στίγμα

Το αν κατάφεραν να προσελκύσουν νέο κοινό υπέρ της υποψηφιότητάς τους ή συνολικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι είναι αμφίβολο. Σίγουρα όμως δεν έδιωξαν τους οπαδούς τους.

Το κοινό έβγαλε συμπεράσματα και για το ΠΑΣΟΚ και την επόμενη μέρα και για τον καθέναν από τους υποψηφίους ξεχωριστά.

Η Αννα Διαμαντοπούλου, για παράδειγμα, δεν έκρυψε ότι σκοπός της είναι να στρίψει το τιμόνι προς την κεντροδεξιά, όπως οι Δούκας, Κατρίνης (περισσότερο) και Γερουλάνος (λιγότερο) έδειξαν ότι θέλουν το ΠΑΣΟΚ σταθερά και αυστηρά στην κεντροαριστερά.

Φάνηκε ωστόσο ότι σε αυτή τη φάση, όποιος και αν κερδίσει, πολύ δύσκολα θα τείνει χείρα φιλίας στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε πρόεδρός του τον Δεκέμβρη είναι ο Στέφανος Κασσελάκης είτε ο Σωκράτης Φάμελλος είτε ο Παύλος Πολάκης είτε κάποιος άλλος. Επίσης φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να διατηρήσει για τον εαυτό του την κεντρική θέση στον χώρο που εκτείνεται στα αριστερά της Ν.Δ., που σημαίνει ότι πολύ δύσκολα θα μπει σε διάλογο στο μέλλον με κάποιο νέο κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα.