Αναμφισβήτητα, η δήλωση του Ακαρ δεν μπορεί να μην σχολιαστεί, πολλώ δε μάλλον από το εθνικό, πολιτικό μας σύστημα, όταν αφενός ο συγκεκριμένος πολιτικός διετέλεσε κυβερνητικός αξιωματούχος και μάλιστα της ερντογανικής κυβέρνησης, οπότε γνωρίζει τα εσώτερα των μηχανισμών και μεθοδεύσεων της Κυβέρνησης Ερντογάν πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα, αφετέρου η Τουρκία και λόγω της πτώσης Άσαντ επανέκαμψε δριμύτερη στο “πεδίο του αναθεωρητισμού”.

Αυτό ωστόσο που ισχύει (ακόμα ) και όταν Έλληνες πολιτικοί και εκπρόσωποι εγχώριων think tanks βγαίνουν δημόσια και αναφέρουν τις προσωπικές απόψεις τους για τα ελληνοτουρκικά θέματα (Αιγαίο και Κυπριακό), είναι ότι οι απόψεις μόνο δύο έχουν πολιτικό και διπλωματικό αντίκτυπο και δημιουργούν ακόμα και “τετελεσμένα”, αυτές των Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών. Έτσι και εν προκειμένω, ο Ακαρ τη δεδομένη στιγμή βγήκε και είπε αυτό που ήθελε ο ίδιος να πει και δεν εκπροσωπεί την τουρκική κυβέρνηση.

Από εκεί και ύστερα, όπως ανέφερα παραπάνω, επειδή ο Ακαρ ήταν μέλος της ερντογανικης κυβέρνησης (και όχι κάποιας άλλης τουρκικής κυβέρνησης) και αυτή είναι η διαφορά με τους δικούς μας πολιτικούς (που διετέλεσαν μέλη άλλων κυβερνήσεων και όχι της σημερινής που έχει εκλεγεί από το 2020), ο πρώην Τούρκος Υπουργός Άμυνας ήταν ένα από τα “γρανάζια” που μεθόδευσαν και δημιούργησαν την κυβερνητική πολιτική της γειτονικής χώρας ως προς τα εθνικά ζητήματά τους και ως εκ τούτου το πώς οι γείτονες στο νέο εθνικό δόγμα τους αντιλαμβάνονται Ελλάδα και Κύπρο.

Αλλά να ρωτήσω και κάτι, που ενέχει περισσότερο ρητορικής ερώτησης: Ο Ακαρ είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε ως Ελλάδα και Κύπρο; Όχι, φυσικά!!! Το μόνο ενδεχομένως καινούριο είναι, ότι πλέον η Τουρκία άρχισε να βγάζει στο δημόσιο διάλογο την νομική παρερμηνεία του “καθεστώτος των εγγυήσεων”, ένα θεσμικό πλαίσιο που ισχύει στην Κύπρο μέσω των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, λέγοντας ο πρώην Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας ότι ως “κράτος έχουν τα δικαιώματα βάσει νόμων να ενεργούν στα πλαίσια του καθεστώτος των εγγυήσεων… και μέχρι στιγμής η Τουρκία εκπλήρωσε  το καθήκον και τις ευθύνες που έχει ως εγγυήτρια δύναμη “.

Πόσα χρόνια, Έλληνες Διεθνολόγοι και Πολιτικοί Επιστήμονες δεν κάνουν λόγο ότι το “καθεστώς των Εγγυήσεων ” για την Κύπρο ήταν η Κερκόπορτα για την Εισβολή του 1974; Πόσα χρόνια σοβαροί Έλληνες Καθηγητές Πανεπιστημίου δεν λένε δημόσια, και δη μετά το 2004 που η Κύπρος εντάχθηκε στον ενωσιακό Θεσμό, ότι το καθεστώς των εγγυήσεων για την Κύπρο πρέπει να εκπέσει; Προσωπικά, ως Επιστήμονας τιμώντας την επιστήμη που υπηρετώ και την εθνική καταγωγή μου σε στρατιωτικό συνέδριο στην Κύπρο πριν 20 μέρες, ανέφερα μπροστά σε Βρετανούς ανώτατους αξιωματικούς ότι η Διεθνής Διπλωματία και η Διεθνής Κοινότητα θα πρέπει να λογοδοτήσουν διότι ένα κυρίαρχο Κράτος, ένα Κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ακόμα το “καθεστώς των εγγυήσεων”, ένα καθεστώς κατάλοιπο της αποικιοκρατίας, στην πραγματικότητα.

Από εκεί και ύστερα, το Κυπριακό ως γνωστόν, δεν είναι μόνο ένα εθνικό ζήτημα των Ελλήνων, αλλά και ένα ευρωπαϊκό ζήτημα και φυσικά, ο ίδιος ο σημερινός Έλληνας πρωθυπουργός κατάφερε όλες οι αποφάσεις που αφορούν τις ευρω-τουρκικές σχέσεις να περνούν δια μέσου του Κυπριακού Ζητήματος.

Επίσης, εννοείται ότι όσον αφορά τους τουρκικούς αναθεωρητισμους δεν πρέπει ούτε να εφησυχάζουμε, όπως επίσης ούτε μονίμως να κρατάμε μία εξισορροπητική στάση. Φυσικά, ωραία τα βαρύγδουπα λόγια περί στρατιωτικών σχεδιασμών για το 2030 (…οικοσυστημάτων, στη βάση της νέας ορολογίας), όμως με Πολεμικό Ναυτικό γηρασμένο στο κύριο όπλο μάχης, που είναι τα καράβια (και μέχρι να παραλάβουμε και να θέσουμε σε ενέργεια τα καινούρια), σήμερα  δεν μας παίρνει για κάποιο επεισόδιο, είτε “πιο θερμό” είτε “πιο ανώδυνο”. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές, γιατί “γκώσαμε” με τους “Καραϊσκάκηδες” και κυρίως τους πολιτικούς “Καραϊσκάκηδες” που όταν η πλειοψηφία αυτών ήταν να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, την εξαγόρασε. Με τα λόγια γίνομαι κι εγώ “Μπουμπουλίνα”, αλλά όταν έρθει η στιγμή, όλοι όσοι το παίζουν “τουρκοφάγοι”, δυστυχώς, θα ψάχνουν βίσματα ώστε τα “μπουμπούκια” τους να μην πολεμήσουν.

Και δηλαδή να μείνουμε με δεμένα τα χέρια απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό; Με την Διπλωματία μόνο ως “όπλο” τι καταφέραμε όλα αυτά τα χρόνια, θα ρωτήσουν κάποιοι και μάλιστα εύλογα. Οι Τούρκοι μέχρι και τουρκολιβυκό μνημόνιο, αν και παράνομο, δεν παύει, να  οριόθετησαν (απειλώντας για τουρκοσυριακό), ενώ πόσες φορές παρενοχλούν με τα ερευνητικά καράβια τους τα εθνικά θαλάσσια σύνορά μας, που μέχρι στιγμής είναι αυτά που είναι; Γιατί εννοείται, ότι έχουμε το δικαίωμα στη βάση του Διεθνούς Δικαίου να τα επεκτείνουμε, χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν. Όμως, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και μάλιστα κατάλληλα. Διότι “δεν πας ξυπόλυτος στα αγκάθια”, όταν αποφασίσεις ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Και η λύση που υπάρχει αυτήν την στιγμή είναι δεδομένη και είναι μία: Οφείλουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να ζητήσουμε να διαφυλάξει την Ελλάδα και την Κύπρο, με ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΕΣΑ, που θα συνδράμουν τις Ένοπλες Δυνάμεις των κρατών αυτών,  καθώς είναι δύο χώρες που όχι μόνο είναι μέλη της, αλλά και τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και μπορεί η πλειοψηφία των κρατών -μελών της ΕΕ να είναι μέλη (και) του ΝΑΤΟ και ως εκ τούτου σύμμαχοι (και) της Τουρκίας, όμως εν προκειμένω, έχουμε ως Κράτος και τους πολιτικούς και τους διπλωματικούς μηχανισμούς, ώστε να εμφυσήσουμε στον Ενωσιακό Θεσμό να συνειδητοποιήσει ότι η “ηρεμία” του και η διαφύλαξη της ακεραιότητας όλων ανεξαιρέτως των χωρών του περνάνε μέσα από την εθνική επιβίωση της Ελλάδας και της Κύπρου. Άλλωστε, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το πρόσωπο αυτό που σοβαρά και μεθοδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεθοδεύει μηχανισμούς δράσης προς μια ισχυρή ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα. Παραθέτω άρθρο του arabnews με άρθρο διθυραμβικών σχολίων για τις ενέργειες του Έλληνα πρωθυπουργού: https://www.arabnews.com/node/2584468?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR1yW8R0kMSBkGMqQb9ctXTGl_QUco73g1CngPENiVhc7fxDCvv4b7pT84g_aem_kgVpFJM8WWeASnBod7zS4A

Και επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά τις ΗΠΑ. Ότι το ίδιο το Κογκρέσο (Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί σε απόλυτη πλειοψηφία και σύμπνοια) αποφάσισε πριν λίγους μήνες για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας να περνάνε μέσα από την στάση που θα έχει η τελευταία απέναντι στην Ελλάδα (… αλλά και την Κύπρο!!!).Και μπορεί η κυβέρνηση της υπερδύναμης να άλλαξε, όμως το εθνικό δόγμα της που εν πολλοίς εξαρτάται από τα κοινοβουλευτικά ψηφίσματα και νομοθετήματα, είναι δύσκολο να αλλάξει.