Και δεν το λέει τυχαία. Το στοίχημα της επόμενης μέρας για τον Κώστα Μπακογιάννη είναι το πιο απλό και το πιο δύσκολο που υπάρχει: Μια Αθήνα ανθρώπινη και φιλική για τους κατοίκους της, λειτουργική και βιώσιμη για τους εκατομμύρια επισκέπτες της.

Λίγες ημέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου τον συναντήσαμε στο δημαρχιακό μέγαρο, ομολογουμένως πιο ήρεμο απ’ ό,τι θα περιμέναμε. Ισως επειδή το πρόγραμμα για την επόμενη πενταετία είναι έτοιμο, κοστολογημένο μέχρι τελευταίας… λακκούβας χωρίς να αμελεί τα μεγάλα, εμβληματικά έργα και το κυριότερο, σχεδιασμένο πάνω σε δύο αρχές: Τη Ρήτρα Κλίματος και τη Ρήτρα Τοπικότητας.

Κύριε δήμαρχε, ας ξεκινήσουμε με την ερώτηση που φαντάζομαι ότι έχετε βαρεθεί να απαντάτε, αλλά πρέπει να την κάνουμε. Αθήνα είναι μόνο η Πανεπιστημίου;

Οχι, βέβαια. Η Πανεπιστημίου είναι το κέντρο, αλλά η Αθήνα είναι οι 129 γειτονιές της, αυτές κάνουν την Αθήνα. Οταν, λοιπόν, με ρωτάνε τι έργα κάνετε, απαντάω όχι μόνο τι έργα κάνουμε αλλά και σε πόσες γειτονιές τα κάνουμε. Για παράδειγμα, καταφέραμε κάθε δημοτική κοινότητα να έχει δικό της δημοτικό ιατρείο ή συνεργείο καθαρισμού anti-graffiti. Το αναφέρω γιατί αυτό είναι αποτέλεσμα ενός πολύ ξεκάθαρου σχεδίου. Σε μια πόλη η οποία αντικειμενικά είναι δύσκολη, προσπαθούμε να κάνουμε το 24ωρο του Αθηναίου λίγο ευκολότερο, λίγο καλύτερο. Από την καθαριότητα και τον φωτισμό μέχρι το πράσινο, τα πεζοδρόμια, τις ασφαλτοστρώσεις, τα γηπεδάκια, τις παιδικές χαρές και τόσα άλλα. Αυτή είναι η δουλειά του δήμου.

 Οταν σκέφτεστε ένα έργο, όταν το σχεδιάζετε και το αποφασίζετε, σκέφτεστε τους κατοίκους ή και τα εκατομμύρια διερχόμενων επισκεπτών και εργαζομένων; Γιατί πολλές φορές φαντάζομαι ότι αυτές οι δύο «πλευρές» είναι αντικρουόμενες.

Πολύ καλή ερώτηση. Η απάντηση είναι πως σκεφτόμαστε και τα δύο, αλλά πρώτα τους Αθηναίους και τις Αθηναίες. Η Αθήνα έχει 650.000 κατοίκους, αλλά φιλοξενεί, εξυπηρετεί, διασκεδάζει πάνω από 2,5 εκατομμύρια κάθε μέρα. Για να είναι όλη η πόλη ευχαριστημένη πρέπει πρώτα από όλα να είναι ευχαριστημένοι οι μόνιμοι κάτοικοι. Γι’ αυτό εμείς επιμένουμε να βλέπουμε την Αθήνα μέσα από τα μάτια τους, να «μπαίνουμε στα παπούτσια» τους. Βεβαίως, η Αθήνα είναι το δεύτερο σπίτι όλων των Ελλήνων και προορισμός για εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Εχουμε και γι’ αυτό στρατηγική που δεν αναιρεί το πρώτο. Κάθε σύγχρονη μεγαλούπολη πρέπει να συνδυάζει και τα δύο.

 Θα αλλάζατε κάτι αν σχεδιάζατε την Πανεπιστημίου από την αρχή;

Οπωσδήποτε θα το οργάνωνα διαφορετικά, αλλά ο στόχος θα ήταν ο ίδιος δρόμος-πρότυπο που έχετε αρχίσει να βλέπετε. Πράσινος, προσβάσιμος, ανθεκτικός, ευρωπαϊκός. Η αρχική σύλληψη, λοιπόν, ήταν σωστή. Νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα ανταμείψει. Ομως, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υπήρξαν καθυστερήσεις, υπήρξαν ταλαιπωρία και απογοήτευση, θα έλεγα δικαίως. Είναι κάτι το οποίο το έχω πει και δημοσίως έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας. Από εκεί και πέρα έχουμε τώρα το όλον, έχουμε μια Πανεπιστημίου η οποία παίρνει «σάρκα και οστά», έχουμε μια Ομόνοια η οποία έχει ολοκληρωθεί και έχει γίνει πλατεία ξανά. Εχουμε ένα Σύνταγμα που έχει αναμορφωθεί στην κάτω πλευρά της πλατείας.

 Ολα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, άλλωστε…

Ολα στην Αυτοδιοίκηση κρίνονται από το απτό, μετρήσιμο και ορατό αποτέλεσμα. Από τη λακκούβα, το πεζοδρόμιο, τη ράμπα, τον κάδο, τα φώτα κ.ο.κ. Χωρίς να ξεχνάμε σε καμιά περίπτωση ότι το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα. Αν κάνετε μια σύγκριση, αν αντιπαραβάλλετε την Πανεπιστημίου, τις καθυστερήσεις της Πανεπιστημίου, με το πόσο γρήγορα έγινε για παράδειγμα ο Λυκαβηττός ή ο Εθνικός Κήπος ή άλλα μεγάλα έργα όπως οι ασφαλτοστρώσεις, θα δείτε ότι ο δήμος εξελίσσεται. Ασκείται και κάθε μέρα γίνεται καλύτερος.

 Εχετε σκεφτεί τι θα γινόταν αν συνέβαινε μια κακοκαιρία «Daniel» στην Αθήνα; Υπάρχει πόλη που θα άντεχε αυτό το ακραίο καιρικό φαινόμενο;

Εναν «Daniel» σε καμία περίπτωση. Ηταν τέτοιες οι ποσότητες νερού που και η Αθήνα και η Αττική πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν. Κι εδώ νομίζω ότι η συζήτηση αυτή έχει τουλάχιστον τρία διαφορετικά αντικείμενα. Το πρώτο είναι τα μεγάλα αντιπλημμυρικά που έχει ανάγκη η Αττική. Το δεύτερο, πηγαίνοντας από τα κάτω προς τα πάνω, είναι η θωράκιση των γειτονιών μας. Eχουμε χαρτογραφήσει πάνω από 40 σημεία επικινδυνότητας και ευαλωτότητας, και τα «θωρακίζουμε» ένα προς ένα, γειτονιά προς γειτονιά. Το τρίτο έχει να κάνει με την ίδια την Πολιτική Προστασία και εδώ θα πρέπει, επιτέλους, να μιλήσουμε για ένα ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων. Εμείς λέμε το εξής πάρα πολύ απλό και το λέει και η κοινή λογική: Εφόσον ως δήμος έχουμε την ευθύνη, να έχουμε και την αρμοδιότητα ολόκληρου του οδικού δικτύου. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν φρεάτια τα οποία να είναι αρμοδιότητα του ενός και φρεάτια τα οποία να είναι αρμοδιότητα του άλλου.

 Είναι εφικτό για έναν δήμο να κάνει ένα αντιπλημμυρικό έργο, όταν έχει μια περιφέρεια και πέντε υπουργεία να εμπλέκονται;

Κοιτάξτε, μιλάμε για το απόλυτο θέατρο του παραλόγου, στο οποίο όλοι έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας να παίζουμε επί πάρα πολλά χρόνια. Στο 2023, αυτό πρέπει να σταματήσει.

Oταν σήμερα μιλάμε για τη Λεωφόρο Ηρακλείου, για παράδειγμα, εμείς για να εκτελέσουμε το έργο, θα πρέπει να πάρουμε άδεια κατ’ εξαίρεση από το υπουργείο Υποδομών, γιατί δεν είναι στη δική μας αρμοδιότητα. Oταν μιλάμε για έργα στα οποία υπάρχει χρόνος, μπορείς παίρνοντας την απόφαση να υπερβείς τις αρμοδιότητές σου να προχωρήσεις στα αναγκαία μέτρα και να το κάνεις. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου, όπως είναι το να καθαρίσουμε ένα φρεάτιο κατά τη διάρκεια μιας βροχής.

ΓΙΑ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ

Στην Αθήνα δεν ταιριάζει ο φασισμός ούτε το μαύρο ούτε το μίσος…

 Υπόθεση Κασιδιάρη: Θα θέλατε να έχει προηγηθεί μια νομοθετική ρύθμιση αντίστοιχη εκείνης που υπήρξε για τις εθνικές εκλογές;

Υπάρχει αυτήν τη στιγμή θεσμικό πλαίσιο, όπως ξέρετε, το οποίο είναι πολύ ξεκάθαρο…

 Αν εκλεγεί, θα εκπέσει αμέσως…

Ακριβώς. Είναι πάρα πολύ ξεκάθαρο και το έχουμε ήδη δει στην πράξη να δουλεύει. Θυμίζω ότι, όταν καταδικάστηκε ο Κασιδιάρης στο Εφετείο, ήταν μια ιστορική μέρα, την ίδια ώρα εξέπεσε της θέσης του στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αν ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, είναι ότι στην Αθήνα δεν ταιριάζει ο φασισμός ούτε το μαύρο ούτε το μίσος.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΗΤΕΙΑ

Το μεγαλύτερο στοίχημα είναι όλα τα μικρά μαζί

 Eγιναν πολλά, λοιπόν, στα τέσσερα χρόνια και τώρα προχωράτε στην επόμενη 5ετία, έχοντας θέσει τέσσερις μεγάλους άξονες. Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μεγαλύτερο στοίχημα;

Το μεγαλύτερο στοίχημα είναι όλα τα μικρά μαζί, είναι η γειτονιά, η καθημερινότητα. Να τελειώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε και από τα κάτω προς τα πάνω να κάνουμε την Αθήνα πιο βιώσιμη, πιο λειτουργική και ανθεκτική, πιο φιλική και ανθρώπινη, πιο ευρωπαϊκή. Αυτοί είναι οι 4 άξονες, σας τους παραθέτω επιγραμματικά, αλλά μπορείτε στο site του συνδυασμού μας να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες. Αυτή η «ρήτρα γειτονιάς», η έμφαση στην τοπικότητα, είναι και η πρώτη αρχή του σχεδιασμού μας. Η δεύτερη είναι η «ρήτρα κλίματος», κάθε μας πολιτική έχει την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης στην καρδιά της. Ετσι, συγκροτήσαμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, όπου δεν είναι απλώς ότι έχουμε κοστολογήσει κάθε μας έργο, κάθε παρέμβαση, κάθε δράση, αλλά την έχουμε συνδέσει και με πηγή χρηματοδότησης. Αυτό είναι το επιχειρησιακό μας σχέδιο, φιλόδοξο αλλά και πλήρως εφαρμόσιμο. Τέλος, μεγάλα στοιχήματα αποτελούν εμβληματικά έργα, όπως η Διπλή Ανάπλαση, η Ακαδημία Πλάτωνος, αλλά και σύνθετα ζητήματα, όπως η αξιοποίηση του κτιριακού αποθέματος της πόλης, η δημιουργία υπόγειων χώρων στάθμευσης σε κάθε δημοτική κοινότητα κ.λπ.

Εχει χώρο για περισσότερο πράσινο η Αθήνα;

Ασφαλώς και έχει.

 Με κατεδαφίσεις ή με αναπλάσεις;

Και με τα δύο. Εξηγούμαι: Στα Σεπόλια το εργοστάσιο Κοροπούλη, για πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, έστεκε έρημο. Το γκρεμίσαμε και αυτήν τη στιγμή κάνουμε ένα υπέροχο πάρκο. Αντίστοιχα, στα ΚΤΕΛ των Λιοσίων, όπου σχεδιάζουμε ένα μεγάλο πάρκο 10 στρεμμάτων. Αλλά και όταν μιλάμε για μεγάλες αναπλάσεις, όπως στο πάρκο Δρακόπουλου ή στο πάρκο Ελευθερίας. Αξιο αναφοράς όταν μιλάμε για χώρο είναι και το δίκτυο «πάρκων τσέπης» που στήνουμε με 10, μέχρι σήμερα, τέτοιες ανάσες πρασίνου μέσα στις γειτονιές. Παίρνεις ένα εγκαταλελειμμένο ακίνητο, μπάζα ουσιαστικά, και το κάνεις μια μικρή πράσινη όαση.

Ειδήσεις σήμερα

ΣΥΡΙΖΑ: -Άνοιξαν οι κάλπες, πότε θα ξέρουμε το αποτέλεσμα – Στις 11 ψηφίζει η Αχτσιόγλου, στις 12 ο Κασσελάκης

Συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν: Διάλογος χωρίς προκλήσεις, «μακριά» η Χάγη

Μπακογιάννης στον «Ε.Τ.»: Βλέπουμε την Αθήνα μέσα από τα μάτια των κατοίκων της