Γράφει ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Αυτές οι τρεις πτυχές περιγράφουν το κλίμα που επικρατεί στους κόλπους του Μ. Μαξίμου, σε μια σπάνια και δύσκολη συγκυρία. Οι ΗΠΑ για πρώτη φορά στην ιστορία ξεπέρασαν την Ε.Ε. σε πληθωρισμό, καταγράφοντας τον μεγαλύτερο πληθωρισμό στα τελευταία 40 χρόνια: 7,5%. Από το 1982 είχε να δει τόσο υψηλό πληθωρισμό. Ενώ και η Γερμανία καταγράφει τον μεγαλύτερο πληθωρισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κρίσιμος Μάρτιος

Στο πλαίσιο αυτό επικρατεί έντονος προβληματισμός και στους κόλπους της κυβέρνησης, με τον Μάρτιο να θεωρείται ο μήνας που «θα δείξει τον δρόμο». Τον επόμενο μήνα θα υπάρχει πιο καθαρή εικόνα για την εξέλιξη της πανδημίας, η οποία έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο πίσω από την ακρίβεια, παρ’ ότι επιμένει και όλοι οι πολίτες θα έχουν πάρει, π.χ., τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, κάτι που δεν έχει συμβεί έως τώρα, δεδομένου ότι κάποιοι από τους παρόχους έχουν καθυστερήσει. Εκτιμάται, έτσι, ότι τότε θα ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις μεταξύ των διαφόρων εισηγήσεων που έχει δεχθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει καταλήξει οριστικά και αμετάκλητα ότι δεν θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος και επιμένει να προκρίνει τη διεξαγωγή των εκλογών την άνοιξη του 2023. Ωστόσο, στο τραπέζι φαίνεται ότι βρίσκονται κι άλλες δύο ημερομηνίες: Ο Μάιος του 2022 και το φθινόπωρο του 2022 (Σεπτέμβριος ή Οκτώβριος). Και τα δύο πρόωρα σενάρια έχουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα, με το σενάριο του Μαΐου να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες, παρ’ ότι οι υποστηρικτές του υπογραμμίζουν ως πλεονεκτήματα πως ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θα έχει βγει από ένα Συνέδριο εσωτερικών συγκρούσεων και ο Ν. Ανδρουλάκης δεν θα έχει προλάβει να συγκροτήσει το κόμμα του.

Προσθέτουν δε την εκτίμηση ότι έως τον Μάιο η δυσαρέσκεια από την ακρίβεια δεν θα έχει μετασχηματιστεί σε απόφαση αλλαγής ψήφου, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανέβει στα λεφτόδεντρα και το ΚΙΝΑΛ, αν και πιο συγκρατημένα, τον ακολουθεί.

Το σενάριο του φθινοπώρου δείχνει να έχει κάποιες μεγαλύτερες πιθανότητες, ειδικά αν δεν υπάρξουν προβλήματα με τις πυρκαγιές. Οι υποστηρικτές του ποντάρουν στην αύξηση του κατώτατου μισθού που θα γίνει τον Μάιο, στις κατά κοινή ομολογία θεαματικές επιδόσεις που αναμένεται να κάνει ο τουρισμός, στην επιστράτευση «εφεδρικών όπλων» που κρατάει ο πρωθυπουργός και την ωρίμανση της κοινωνικής αποστροφής που θα έχει προκαλέσει ο διχαστικός και πολωτικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, οι πληροφορίες θέλουν τον Κ. Μητσοτάκη να επιμένει στην άνοιξη του 2023, όχι μόνο λόγω της θεσμικής νοοτροπίας του, αλλά και γιατί φέρεται να πιστεύει ότι τότε θα είναι πιο εμφανές το έργο της κυβέρνησης και πιο εύληπτο το μήνυμα με το οποίο έχει αποφασίσει ότι θα πάει στις κάλπες: «Θέλετε σταθερότητα, ανάπτυξη, μεγαλύτερους μισθούς και λιγότερους φόρους ή ακυβερνησία και επιστροφή στη φτωχοποίηση του 2015-2019 με τη φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης και την εγκατάλειψη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων;».

Στοχευμένες παρεμβάσεις

Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση ανοίγει «διπλό πόλεμο»: Κατά της ακρίβειας, αλλά και κατά του λαϊκισμού. Στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται η ανακοίνωση στοχευμένων εισοδηματικών παρεμβάσεων που θα αφορούν στα ευάλωτα νοικοκυριά και σημαντικό μέρος της μεσαίας τάξης. Η κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη να προχωρήσει σε οριζόντια μέτρα τα οποία «διαχέονται» μεταξύ των εύπορων και την αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων (π.χ., μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα).

Ούτως ώστε να μην τεθούν σε αμφισβήτηση οι κατακτήσεις των 32 μηνών, η δημοσιονομική σταθερότητα και η αξιοπιστία της χώρας απέναντι στις αγορές. Αντιθέτως, στοχευμένα μέτρα εισοδηματικού χαρακτήρα που απευθύνονται σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, μαζί ενδεχομένως και με την περαιτέρω μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα είδη, βρίσκονται πάνω στο τραπέζι. Ενώ αναμένεται να συνεχιστεί και η ενίσχυση των νοικοκυριών με την επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.

Η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να αποτρέψει την επιστροφή της χώρας στον εφιαλτικό φαύλο κύκλο της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και να περιφρουρήσει ως κόρη οφθαλμού τη δυνατότητα συνέχισης του απρόσκοπτου δανεισμού της ανάπτυξης και τη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος το οποίο επιτρέπει τη διαρκή μείωση της φορολογίας. Με σταθερό μοτίβο τη διανομή κοινωνικού μερίσματος από την ανάπτυξη και την περαιτέρω μείωση της ανεργίας.

Βάσει αυτής της πολιτικής αναγορεύεται ως «Εθνικός Στόχος» η κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Αυτό σημαίνει το «ξεκλείδωμα» αρκετών δισ. επενδύσεων οι οποίες οδηγούν, μεταξύ άλλων, σε αύξηση των μισθών, μείωση της ανεργίας και επιστροφή Ελλήνων επιστημόνων -και όχι μόνο- που έφυγαν με το brain drain.

Η Ιαπωνία, π.χ., που είναι από τους μεγάλους επενδυτικούς παίκτες, επενδύει με βάση τη νομοθεσία της μόνο σε χώρες που έχουν την επενδυτική βαθμίδα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, το Μ. Μαξίμου διαψεύδει τα περί «μεταρρυθμιστικής κόπωσης». Η μεταρρύθμιση του ΕΦΚΑ θεωρείται -και είναι-, αν όχι μεγαλύτερη, εφάμιλλη της μεταρρύθμισης της ΔΕΗ που την έσωσε από τη βέβαιη χρεοκοπία. Ενώ εντός της εβδομάδας θα ανακοινωθούν οι πυλώνες του νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας και το αργότερο την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινωθούν και οι διατάξεις του.

«Λεφτόδεντρα» από Τσίπρα

Παράλληλα με τον «πόλεμο κατά της ακρίβειας» ανοίγει και το «μέτωπο με τον λαϊκισμό». Κύριος εκφραστής του οποίου παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, που καταφεύγει πάλι στα λεφτόδεντρα του 2012-2015. Η «νέα ευκολία» του Αλ. Τσίπρα, κάθε φορά που τάζει κάτι, να «δίνει και 10 δισ.», παραπέμπει ευθέως στα «σχισμένα Μνημόνια», στη «διαγραφή του χρέους» και την «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ», που οδήγησαν στις κλειστές τράπεζες, στο τρίτο Μνημόνιο, στην εξόντωση της μεσαίας τάξης, στη μείωση του ΕΚΑΣ και στη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια.

Στο Μ. Μαξίμου, όμως, διαπιστώνεται και μια διπροσωπία του ΣΥΡΙΖΑ. Στο εσωτερικό της χώρας «διορίζει αβέρτα» και τάζει «λαγούς με πετραχήλια». Αλλά στις Βρυξέλλες το «σύστημά» του δεν χάνει ευκαιρία να υπερτονίζει «με μεγάλη ανησυχία» το μεγάλο χρέος της Ελλάδας. Σε μια εμφανή πλέον προσπάθεια να δημιουργήσει ρωγμές στη σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας που έχει οικοδομηθεί μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδας.

Δεν είναι τυχαίο ότι από το ίδιο «σύστημα» του «ΣΥΡΙΖΑ Βρυξελλών» εκπορεύτηκαν και τα πολιτικά φαιδρά σενάρια περί «νέας κυβέρνησης τεχνοκρατών» τύπου Παπαδήμου. Ολες αυτές οι κινήσεις χαρακτηρίζονται από κυβερνητικούς παράγοντες ως συμπεριφορά «πέμπτης φάλαγγας». \

Με προφανή στόχο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ -ανεξαρτήτως του τι λέει- ξέρει ότι δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να είναι πρώτο κόμμα, την πλήρη μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής και την «επιστροφή στο 2012-2015».

Αυτή η πολιτική εκδοχή του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» θεωρείται αποτέλεσμα της πολιτικής απελπισίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει παραδεχθεί το αδιέξοδό του και ελπίζει σε «καλύτερες μέρες» μόνο μέσα σε ένα νέο οικονομικό και πολιτικό χάος, όπως το χάος της περιόδου 2012-2015.