Η κυβέρνηση κέρδισε την κοινωνία και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε μια εμβληματική για τον ίδιο μάχη. Αποτυγχάνοντας ταυτοχρόνως να δημιουργήσει ένα βιώσιμο αντικυβερνητικό μέτωπο, το οποίο, κατά το αφήγημα της Κουμουνδούρου, θα μπορούσε να μετεξελιχθεί και σε εκλογικό αφήγημα περί κυβέρνησης των «προοδευτικών δυνάμεων».

Ανώμαλη προσγείωση

Το αφήγημα αυτό διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Οχι μόνο γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛ. αναγκάστηκαν να ψηφίσουν περισσότερο από το 50% των άρθρων του νομοσχεδίου, αλλά και γιατί κατέστη σαφές ότι το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν προτίθεται να αυτοκτονήσει πολιτικά, μετατρεπόμενο σε δεκανίκι της πιο αποτυχημένης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.

Η επιτυχία της κυβέρνησης σε συνδυασμό με την κραυγαλέα αποτυχία του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος πήρε επάνω του τη «μητέρα των μαχών», λειτουργεί και σαν σήμα προς την κυβέρνηση να μην φρενάρει, αλλά να πατήσει το «γκάζι των μεταρρυθμίσεων».

Σύμφωνα με πληροφορίες, την Τετάρτη στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου αναμένεται να πάρουν το πράσινο φως δυο κρίσιμα νομοσχέδια:

1 Το «νομοσχέδιο Τσακλόγλου» για την επικουρική ασφάλιση, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας του τρίτου πυλώνα του ασφαλιστικού. Η μεταρρύθμιση για την επικουρική ασφάλιση θα αφορά μόνο όσους μπουν στην αγορά εργασίας από την 1^η Ιανουαρίου 2022. Προαιρετικά θα αφορά και όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι είναι έως 35 ετών και επιθυμούν να δημιουργήσουν έναν «ατομικό κουμπαρά», που μελλοντικά θα ενισχύσει τη σύνταξη που θα λάβουν. 

2 Το «νομοσχέδιο Κεραμέως» για το «νέο σχολείο» και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Και τα δυο νομοσχέδια, όπως είναι φανερό, προκαλούν πολιτικό σπινθήρα και παραμένουν στον σκληρό πυρήνα της ιδεολογικής αναμέτρησης του αύριο με το χθες.

Δύο δίδυμα

Αμέσως μετά, τη σκυτάλη των μεταρρυθμίσεων θα πάρουν τα δίδυμα Α. Γεωργιάδης–Ν. Παπαθανάσης και Ν. Μηταράκης–Μ. Βαρβιτσιώτης. Το πρώτο δίδυμο, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζει ένα νομοσχέδιο, το οποίο «κουμπώνει» με την έγκριση του ελληνικού σχεδίου από την Ε.Ε. για το Ταμείο Ανάκαμψης κι έχει στόχο τη δημιουργία ενός καλύτερου και λιγότερο γραφειοκρατικού επενδυτικού περιβάλλοντος, ώστε να δημιουργηθούν ελκυστικές υποδοχές για τις νέες επενδύσεις στη χώρα. Το δεύτερο δίδυμο, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ετοιμάζει ένα ακόμα πιο ριζοσπαστικό νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό, με στόχο να εμπεδωθεί το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον η μεταναστευτική αποθήκη της Ευρώπης. Αναμένεται να αυστηροποιηθούν περαιτέρω οι διαδικασίες απονομής ασύλου, αλλά και να διευκολυνθούν οι διαδικασίες απέλασης, π.χ. μεταναστών με βαρύ ποινικό μητρώο.

Η έκβαση της «μητέρας των μαχών» είναι σαφές ότι ενθαρρύνει την κυβέρνηση να επιταχύνει και να ολοκληρώσει το μεταρρυθμιστικό έργο της-προεκλογικές δεσμεύσεις της μέσα στη δεύτερη διετία της θητείας της. Το Μ. Μαξίμου θεωρεί ότι σε αυτή την προσπάθεια έχει «σύμμαχο» την πολιτική αμηχανία και αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, με κάθε αφορμή, αποδεικνύει, όπως λένε, την αδυναμία του να αντιπαρατεθεί με συγκεκριμένες και επεξεργασμένες προτάσεις, καταφεύγοντας έτσι αναγκαστικά σε συνθηματολογική αναπαραγωγή του χθες. Κάτι που συνέβη και κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου του Κ. Χατζηδάκη.

Οι μετρήσεις που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση δείχνουν ότι η κοινωνία ζητά νέες, σύγχρονες και αποτελεσματικές λύσεις στις νέες μορφές που έχουν πάρει όλα τα προβλήματα, μετά τη δεκαετή οικονομική κρίση και την πανδημία. Αυτό το στοιχείο αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης και ταυτοχρόνως την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όπως φαίνεται, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αξιοποιήσει στο μέγιστο αυτή την ιδιαιτερότητα και προς όφελος της χώρας, αλλά και στο αμιγώς πολιτικό τερέν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιτελών της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πρόγραμμα και με βαριά τραυματισμένο το ηθικό του προφίλ, είναι αδύνατον να δημιουργήσει -όπως διακαώς επιθυμεί- «αντικυβερνητικό μέτωπο». Το πολύ πολύ, όπως εκτιμάται, να βρει κοινό βηματισμό με το ΜέΡΑ25. Αλλά το άθροισμα ενός αποδυναμωμένου ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα του Γ. Βαρουφάκη, το οποίο δεν έχει εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή, είναι εξαιρετικά ισχνό και πολιτικά καχεκτικό. Το ΚΚΕ δεν μπαίνει καν σε συζήτηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και το ΚΙΝ.ΑΛ. -είτε με αρχηγό τη Φ. Γεννηματά είτε τον Α. Λοβέρδο– αντιστέκεται στον πολιτικό αυτοχειριασμό του ταυτιζόμενο με τη συνέχεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Καμία ελπίδα

Στο σημείο αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο και η πολιτική αριθμητική. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι ένα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝ.ΑΛ., ο Κ. Σκανδαλίδης, χαρακτήρισε «ουτοπικό» να λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι το δεύτερο κόμμα -και μάλιστα σε εκλογές με απλή αναλογική- είναι σχεδόν αδύνατον να σχηματίσει κυβέρνηση. Επομένως, το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί σε μια μάχη χωρίς καμία ελπίδα. Το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα: Οπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις, ο Κ. Μητσοτάκης με την πολιτική του «μιλάει απευθείας» με ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του. Οποιοδήποτε λοξοκοίταγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα σήμαινε, όπως εκτιμούν και στελέχη της Χ. Τρικούπη, την αυτόματη απώλεια της μισής εκλογικής βάσης του ΚΙΝ.ΑΛ.