«Εχει δίκιο ο Καψώχας, ας χτυπιούνται όσο θέλουν» δηλώνει ο Θανάσης Καρτερός προκαλώντας σάλο με την ευκολία που υπερασπίζεται μια τόσο ακραία δήλωση.

Ο κ. Καρτερός επιτίθεται με δριμύτητα στον Κυράκο Μητσοτάκη στην ανάρτησή του με τον τίτλο «Γιατί θίχτηκε ο Κυριάκος;» αλλά και στην ΕΣΗΕΑ, ενώ δεν παραλείπει να επικρίνει την «από δω πλευρά» όπως λέει, που δυιλίζουν τον κώνωπα για το αν έπρεπε να πει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, όσα είπε.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Θανάση Καρτερού

«Δεν θίγεται καθόλου, που έχει κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον έμπιστο του Παπαδόπουλου, τον κολλητό του Μιχαλολιάκου, το ζων πρόσωπο του ελληνικού φασισμού.

Δεν θίγεται καθόλου, που έχει αντιπρόεδρο τον κήρυκα του Πλευρικού αντισημιτισμού, τον φραστικό τραμπούκο της πιο άκρας δεξιάς, και του πιο ακραίου εμφύλιου λόγου, που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.

Δεν θίγεται καθόλου, από τον καθημερινό βομβαρδισμό fake news, από τα φιλικά του ΜΜΕ. Μαρινακικά, Αλαφουζικά, και πάσης φύσεως, στάθμης, και υποστάθμης, Μητσοτακικά. Και όχι μόνο δεν θίγεται, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μετατρέπει τα fake news, διά των Αυγενάκηδων, των Κυρανάκηδων, και άλλων παρόμοιας αισθητικής, σε κοινοβουλευτικές ερωτήσεις. Θυμηθείτε τη μαμά της Νάντιας, το πελατολόγιο του Κατρούγκαλου, το γραφείο του Παππά και του Σπίρτζη, το σπίτι του Τσίπρα, και άλλα, και άλλα.

Δεν θίγεται καθόλου, που υπασπιστής του κουβαλάει στην πολιτική αντιπαράθεση το σκήνωμα του αγίου (τους) Πινοσέτ, για να καθαγιάσει τις άγριες αλλαγές, που θέλει να επιβάλει στο ασφαλιστικό.

Δεν θίγεται καθόλου, όταν ο ίδιος και οι άνθρωποί του, κάθε μέρα, διαγωνίζονται ποιος θα εκτοξεύσει τα πιο όζοντα λύματα κατά του Τσίπρα. Ψεύτης, απατεώνας, προδότης, ολετήρας, χουντικός, Βόρεια Κορέα, ορφανό του Στάλιν. Να πιάνεις τη μύτη σου.

Δεν θίγεται, γενικώς, όταν οι τοξικές επιθέσεις στρέφονται κατά της κυβέρνησης. Όταν ο Μαρινάκης μιλάει για χούντα του Τσίπρα. Όταν τα πακιακιά του Αλαφούζου και του ΔΟΜ, σαρώνουν κάθε είδους δεοντολογίας, και ήθους. Και κάθε ίχνος αλήθειας.

Και δεν θίχτηκε, βέβαια, ίσα-ίσα που χειροκροτούσε, όταν η κυβέρνησή του έβαλε λουκέτο στην ΕΡΤ, σε μια επίδειξη αντιδημοκρατικού βανδαλισμού, που θα τον βαραίνει και προσωπικά για πάντα.

Θίχτηκε, όμως, γιατί ο Καψώχας τόλμησε να πει από τη δημόσια τηλεόραση, ότι ο λόγος του στη ΔΕΘ, σε κάποια σημεία, αντιγράφει τις απόψεις Ιταλού θεωρητικού του φασισμού. Πράγμα που, παρεμπιπτόντως, είναι αλήθεια, και ας χτυπιούνται κάτω όσο θέλουν. Άσχετα αν δεν φαίνεται πιθανό να γνωρίζει τον Ιταλό φασίστα, και το πιθανότερο είναι να είχε ξεπατικώσει απλώς τον Πινοσέτ –τα ίδια έλεγε ο μακαρίτης-, τον Φρίντμαν, και το ΔΝΤ. Όμοιος, ομοίω…

Και θίχτηκε τόσο πολύ ο προστάτης του Βορίδη και του Άδωνι, ώστε να κηρύξει εμπάργκο στη δημόσια τηλεόραση. Και να επικηρύξει τον Καψώχα.

Θίχτηκε, μάλιστα, μαζί του, και η ΕΣΗΕΑ, που χρόνια τώρα κοιμάται τον ύπνο του αδίκου, και δεν έχει σαλέψει μπροστά σε καμιά βρισιά, καμιά προσβολή, κανένα ψέμα, καμιά υπερβολή, καμιά τσιρίδα δηλητηριώδη, γνωστών και μη εξαιρετέων ψαλτάδων του εμφυλίου των λέξεων. Αρκεί στόχος να είναι ο Τσίπρας.

Και τι ακριβώς κάνουν τώρα;

Μην υποτιμάτε την πυξίδα εμπάθειας, μικρότητας, και ανοησίας, που τους καθοδηγεί. Έχουν οδηγήσει, μ’ αυτή την πυξίδα σε περιπέτειες τον τόπο πολλές φορές.

Χρησιμοποιούν όσα είπε ένας δημοσιογράφος ως πρόσχημα, για να εξαπολύσουν άλλη μια επίθεση εναντίον της κυβέρνησης.

Για να αλλάξουν την ατζέντα και να τη μεταφέρουν στο αγαπημένο τους έδαφος της μισαλλοδοξίας.

Και φυσικά, για να τρομοκρατήσουν όσους δημοσιογράφους έχουν τη διάθεση και το κουράγιο να αμφισβητήσουν τη μιντιακή –και όχι μόνο, δυστυχώς- παντοδυναμία τους.

Μη γελιέστε. Το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η αντικειμενικότητα της δημόσιας τηλεόρασης. Τα είδαμε τα χαΐρια τους, όταν αυτοί είχαν τον έλεγχο. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να επιβάλουν καθεστώς φίμωτρου και αυτολογοκρισίας. Και να παλουκώσουν κάποια κεφάλια, για να τα βλέπουν οι υπόλοιποι και να συμμαζεύονται.

Ως εκ τούτου: Όχι στη λογοκρισία. Στην ηθική εκτέλεση δημοσιογράφων. Στο διασυρμό του Καψώχα, και του κάθε Καψώχα. Καμιά παραχώρηση σε κείνους που και ξέρουμε το παρελθόν τους, και ζούμε το τοξικό και αδίστακτο παρών τους, στο χώρο της ενημέρωσης.

ΥΓ. Και όσοι, από την από δω μεριά, διυλίζουν, κατά τα ειωθότα, τον κώνωπα –αν έπρεπε, ή δεν έπρεπε, ο δημοσιογράφος να πει όσα είπε- καλό είναι να θυμούνται ότι η ελευθερία του δημοσιογράφου αρχίζει από κει που αρχίζουν οι διαφωνίες μας με όσα λέει. Ματώσαμε για να το μάθουμε και να το εμπεδώσουμε αυτό».

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]