Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Ηταν 10 Φεβρουαρίου του 2008 όταν εξελέγη πρόεδρος του κόμματος, διαδεχόμενος τον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συνασπισμού. Η εκλογική διαδικασία μετατράπηκε σε ένα υγιεινό περίπατο για αυτόν καθώς συγκέντρωσε 840 ψήφους (70,41%) έναντι 342 ψήφων του Φώτη Κουβέλη (28,67%). Αυτό το ποσοστό είναι το μεγαλύτερο που έχει λάβει υποψήφιος πρόεδρος του Συνασπισμού, χωρίς να προσμετράται η επανεκλογή του Νίκου Κωνσταντόπουλου από το 2ο Συνέδριο το Μάρτιο του 1996, όταν δεν υπήρχε συνδιεκδικητής.

Οι ζυμώσεις

Η πορεία του Τσίπρα προς την ηγεσία είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίτερα και συγκεκριμένα από τις εκλογές του 2007 που κέρδισε η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή. Σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης  υπήρχαν αλλαγές στην ηγεσία και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση ο Συνασπισμός.  Παρά την εκλογική του άνοδο, ο επικεφαλής του κόμματος Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε στις 27 Νοεμβρίου 2007 ότι για προσωπικούς λόγους δεν θα είναι υποψήφιος για μία νέα θητεία στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος, που ήταν προγραμματισμένο για τα τέλη Ιανουαρίου του 2008.

Η συγκεκριμένη ανακοίνωση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στα μέλη του κόμματος που έκαναν τα πάντα για α τον μεταπείσουν, αλλά ο Αλαβάνος είχε δείξει ήδη τον διάδοχό του που δεν ήταν άλλος από τον Αλέκη Τσίπρα. Αλλωστε ο  νεαρός, τότε, Τσίπρας είχε κάνει το… αγροτικό του ως υποψήφιος του κόμματος για τη Δημαρχία της Αθήνας το 2006. Το 10,51% των ψήφων που συγκέντρωσε, ποσοστό υπερδιπλάσιο από τις συνήθεις εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΝ σε εθνικές εκλογές του έδωσαν το διαβατήριο για το νέο βήμα.

Η εκλογική μάχη

Ο πρώτος που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του ήταν ο Φώτης Κουβέλης στις 16 Δεκεμβρίου 2007. Γνωστός και ισχυρός άνδρας της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού είχε την στήριξη του Λεωνίδα Κύρκου που είχε πει: «συνδυάζει την ωριμότητα της ηλικίας με την ειδική ωριμότητα που απαιτεί η λειτουργία του προέδρου ενός σύγχρονου κόμματος». Δύο ημέρες αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη δική του υποψηφιότητα, που υποστηρίχθηκε από την πανίσχυρη τάση του Αριστερού Ρεύματος (Λαφαζάνης, Δραγασάκης, Χουντής, Φλαμπουράρης, Στρατούλης).

Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του είχε πει:  «Είναι φορές που η ίδια η ζωή φέρνει τα πράγματα διαφορετικά από τους προσωπικούς μας σχεδιασμούς. Και τότε αποφάσεις και διλήμματα, που αρχικά φαίνονται πολύ μεγάλα, ωριμάζουν πολύ πιο γρήγορα από όσο θα περιμέναμε. Η πρόταση που έγινε από πολλές πλευρές εντός του κόμματος, να είμαι υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού, με τιμά ιδιαίτερα».

Η εκλογική διαδικασία εξελίχθηκε σε θρίαμβο του Τσίπρα και μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος είχε πει: «Αυτή η εντολή είναι μια εντολή ενότητας, αισιοδοξίας και αγώνα».

Συγκεκριμένα είχε πει:

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω από την καρδιά μου όλους εσάς που αυτές τις τρεις ημέρες, με την παρουσία σας, με τον ενθουσιασμό σας, με την αισιοδοξίας σας δώσατε μια ισχυρή εντολή. Κυρίως την εντολή τη δώσατε εσείς με την παρουσία σας και όχι τα αποτελέσματα. Ότι πρέπει να ανταποκριθούμε όλοι μαζί στις υψηλές προσδοκίες του κόσμου της Αριστεράς, τις υψηλές προσδοκίες την κοινωνίας που περιμένει από μας πολλά. Και αυτή η εντολή είναι εντολή ενότητας, αισιοδοξίας και αγώνα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ από τα βάθη της ψυχής μου τον σύντροφο Φώτη Κουβέλη γιατί η παρουσία του έδωσε τη δυνατότητα να διεξάγουμε έναν αγώνα πολιτικά πολιτισμένο, μια αντιπαράθεση ιδεών που καμία σχέση δεν είχε με άλλου είδους αντιπαραθέσεις που είδαμε το προηγούμενο διάστημα. Και αυτό η κοινωνία το έχει κατανοήσει. Ο κόσμος το έχει κατανοήσει. Είτε ο κόσμος που μας συμπαθεί και μας ψηφίζει και μας παρακολουθεί, είτε και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Και αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δικού μας χώρου, της κουλτούρας μας, μιας κουλτούρας σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων.

Θέλω να συγχαρώ όλους εσάς που βρεθήκατε εδώ και να δώσουμε μια και μόνη υπόσχεση: Ότι τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσουμε να είμαστε αντάξιοι των απαιτήσεων που είναι πολύ υψηλές. Θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε αυτόν τον ενθουσιασμό και αυτήν την αισιοδοξία στην κοινωνία, στους κοινωνικούς χώρους. Διότι η Αριστερά δεν βρίσκεται μονάχα στα συνέδριά της, στα κομματικά της γραφεία. Η Αριστερά πρώτα και κύρια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Η κοινωνία περνάει δύσκολες μέρες και πρέπει να αποτελέσουμε μια νέα ελπίδα. Μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Να ΄στε όλοι καλά. Καλόν αγώνα σε όλους μας”.

Αμεσα ήρθαν οι ρήξεις

Ο Τσίπρας αρχικά υποσχέθηκε επίσης ότι όλοι μαζί θα πάνε μπροστά αλλά πολύ σύντομα αποδείχθηκε ότι τα χνώτα των συντρόφων δεν ταίριαζαν και τα διαζύγια ήταν αναπόφευκτα.

Αρχικά ο Τσίπρας «πάγωσε» τις σχέσεις του με τον άνθρωπο που του άνοιξε τον δρόμο για να ανέβει στην ηγεσία του κόμματος, τον Αλαβάνο. Στις ευρωεκλογές του 2009 χρεώνεται στον Αλαβάνο η κακή πορεία του κόμματος το οποίο λαμβάνει 4,7% καθώς θεωρήθηκε πως ο λόγος του στα ντιμπέιτ δεν ήταν αυτός που θα άρμοζε στις  περιστάσεις.

Στις εκλογές του Οκτωβρίου ο Αλαβάνος δεν θέτει καν υποψηφιότητα και θέτει εαυτόν εκτός κόμματος και ο Τσίπρας στην πρώτη του εκλογική μάχη παίρνει 4,6% και η Ανανεωτική Πτέρυγα υπό τον Φώτη Κουβέλη ξεκίνησε τον εμφύλιο που θα ήταν και η αιτία της εξόδου το 2010.

Η άνοδος

Ο Τσίπρας έχοντας καταφέρει μέσα από πολλές συγκρούσεις να… καθαρίσει την εσωτερική αντιπολίτευση έκανε σημαία του τον αντμνημονιακό λόγο και την υπόσχεση για μία «κυβέρνηση της Αριστεράς». Στις  εκλογές του Μαίου του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την εκτόξευση των ποσοστών σε 16,78% και ένα μήνα αργότερα εν μέσω άγριας πόλωσης έφτασε το 26,89% και έγινε Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Το παιχνίδι πλέον παίζονταν στο δικό του γήπεδο! Τρία χρόνια αργότερα, και αφού μεσολάβησε η πρώτη εκλογική νίκη αριστερού κόμματος στην ιστορία της χώρας μας (ευρωεκλογές 2014), ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.

Εμεινε στην εξουσία για 213 ημέρες πριν προκηρύξει νέες εκλογές έχοντας προηγουμένως απαλλαχθεί και από τους μέχρι τότε συντρόφους του (Λαφαζάνη, Στρατούλη, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης κ.α.). Πλέον ο Αλέξης Τσίπρας το μόνο που τον ενώνει με την εποχή που ανέλαβε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιμονή του να μην φοράει γραβάτα.

Από εκεί και πέρα μιλάμε για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που δεν έχει σχέση με τον σύντροφο Αλέξη και αν θέλετε να δείτε τις αποδείξεις της πατήστε ΕΔΩ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]