Γιατί, μετά τις επαφές Μητσοτάκη στις Βρυξέλλες, λέτε ότι το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της Ν.Δ. είναι εναρμονισμένο με τη στρατηγική της Ε.Ε.;

Η Ν.Δ. δεν ασκεί την εξωτερική πολιτική του απλωμένου χεριού. Ασκεί, ήδη τώρα, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την εξωτερική πολιτική εκείνη που βάζει την Ελλάδα σε ισότιμη θέση με τους εταίρους της και στην πρωτοπορία της ατζέντας της Ευρώπης για την επόμενη μέρα. Εξω από το κλειστό δωμάτιο της μιζέριας και της βουτιάς στο χθες, στο οποίο έχει εγκλωβίσει η κυβέρνηση τη χώρα μας, στην Ευρώπη η συζήτηση αφορά στην επόμενη μέρα στην εκπαίδευση, στη νέα γενιά, στην κοινή αμυντική πολιτική, στη μεταναστευτική πολιτική, στην πολιτική φύλαξης των συνόρων, στις επενδύσεις, στους θεσμούς της Ενωσης. Και η Ν.Δ. ως κυβέρνηση φιλοδοξεί να εφαρμόσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, που θα βάλει τη χώρα μας ξανά στο χάρτη της επόμενης μέρας. Οσο εμείς παραμένουμε στάσιμοι, η Ευρώπη αλλάζει.

Μήπως είναι νωρίς για συμπεράσματα σε σχέση με το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ; Τα αποτελέσματα τέτοιων επισκέψεων φαίνονται συνήθως με την πάροδο του χρόνου…

Εχοντας ακόμη νωπές τις εικόνες από το ταξίδι του κ. Τσίπρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μένει κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι ο πρωθυπουργός ανάλωσε μία ακόμη σημαντική ευκαιρία για τη χώρα απλά και μόνο για να δώσει προσωπικά διαπιστευτήρια σε ένα διεθνές κέντρο εξουσίας. Να φορέσει για ακόμη μία φορά το υπάκουο και πειθήνιο καπέλο του ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού, με το μόνο αντάλλαγμα να κερδίζει χώρο και χρόνο για το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού. Από την ευκαιρία αυτή, το μόνο που έμεινε είναι η υπογραφή ενός σημαντικού εξοπλιστικού προγράμματος, χωρίς κανένα συγκεκριμένο και χειροπιαστό πολιτικό όφελος για τη χώρα μας, έστω σε επίπεδο πολιτικής δήλωσης.

Ολοι βλέπουμε ότι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί πλέον να οικοδομήσει μεταρρυθμιστικό προφίλ. Γιατί αμφισβητείτε ότι μπορεί πράγματι να έχει αναθεωρήσει απόψεις και όντως να βάζει π.χ. σε προτεραιότητα τις επενδύσεις;

Ξέρετε ότι σ’ αυτή τη χώρα καμαρώναμε πάντα που η γλώσσα μας δάνεισε σε ξένες γλώσσες την ορολογία των επιστημών. Για να διαπιστώνουμε σήμερα ότι επί ημερών Τσίπρα συμπληρώσαμε αυτήν την προσφορά με το διεθνοποιημένο πια όρο της «κυβίστησης» με τον τρόπο που αποκαλείται κοινώς. Γι’ αυτό που με ρωτάτε, δεν έχει περάσει καιρός από τότε που ο κ. Τσίπρας ανέβηκε στο ίδιο βήμα, από το οποίο είχε εξαγγείλει το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» για να φορέσει τώρα το βολικό καπέλο του προφήτη των επενδύσεων. Αλλά, δυστυχώς για τη χώρα μας, δυστυχώς για τους ανέργους και τους μερικά απασχολουμένους, οι επενδύσεις δεν έρχονται και φεύγουν με βάση τις κυβιστήσεις ή τις επικοινωνιακές ανάγκες του κ. Τσίπρα. Ερχονται και μένουν μόνο όταν υπάρχουν αξιοπιστία, σταθερότητα, έδαφος. Αυτά που θα αποκαταστήσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ζήτημα συνοχής υπάρχει στην κυβερνητική πλειοψηφία; Πόσο ισχυρή θεωρείτε την πιθανότητα εκλογών το 2018;

Η εικόνα μέχρι τώρα είναι ότι όσο οξύνεται και μεγαλώνει η δυσαρμονία μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινωνίας τόσο περισσότερο συσπειρώνεται η κυβερνητική πλειοψηφία. Με μόνη βλέψη, τουλάχιστον προς το παρόν, να κρατήσει αυτή η πλειοψηφία όσο περισσότερο μπορεί το «γλυκό κρασί της εξουσίας». Γιατί πίσω από αυτό ιδεολογία δεν υπάρχει, κι αυτό το ξέρουμε πια όλοι. Αλλά, από την άλλη, πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων, στο κυβερνητικό σχήμα συγκρούονται δύο σχολές. Η πρώτη και μέχρι σήμερα κυρίαρχη, που λέει να καθίσουμε στις καρέκλες όσο περισσότερο μπορούμε. Και μια δεύτερη, που όσο η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει, θα πιέζει να σωθεί πολιτικό κεφάλαιο για τη μεθεπόμενη μέρα. Μια σύγκρουση, που όσο φτάνουμε στο σφύριγμα της λήξης θα τη βλέπουμε να εντείνεται και συγχρόνως να αναδύονται και τα προσωπικά χαρακτηριστικά της. Στο τέλος της ημέρας, η πολιτική αλλαγή θα έρθει, γιατί ήδη υπάρχει η κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που τη στηρίζει.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

 [email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής