Η δήλωση του κ. Μητσοτάκη είχε ως εξής:

«Είναι πολύ μεγάλη η χαρά που αισθάνθηκα, σήμερα, επισκεπτόμενος το 2ο Δημοτικό Σχολείο στον Άγιο Δημήτριο. Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τάξεις, να δω τις δημιουργικές δραστηριότητες ενός δημόσιου σχολείου, το οποίο, πραγματικά, παρά τις ελλείψεις και παρά τα προβλήματα, λειτουργεί υποδειγματικά. Θέλω στο πρόσωπό σας, κυρία διευθύντρια, να συγχαρώ όλες και όλους, τους διευθυντές, τα στελέχη της εκπαίδευσης, τους δασκάλους, τους καθηγητές του δημόσιου σχολείου που, σε αντίξοες συνθήκες, προσπαθούν να επιτελούν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το έργο τους. 

Θέλουμε σχολεία, τα οποία να είναι πιο αυτόνομα, πιο δημιουργικά. Σχολεία, τα οποία να προάγουν, όχι απλά την παπαγαλία και την αποστήθιση, αλλά να χτίζουν χαρακτήρες, να προάγουν τη δημιουργικότητα, να αντιμετωπίζουν τις ανισότητες, που προκύπτουν μέσα από την ίδια τη διαδικασία. Να παρέχουν υποστήριξη στα πιο αδύναμα παιδιά, στα παιδιά με ιδιαίτερες μαθησιακές δυσκολίες.

Ως Νέα Δημοκρατία είναι δέσμευσή μας να σταθούμε κοντά στο δημόσιο σχολείο. Όσες ελλείψεις και αν έχουν τα σχολεία μας – που έχουν, δυστυχώς, ελλείψεις – η μεγάλη διαφορά γίνεται από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Από τους καλούς διευθυντές, τους καλούς δασκάλους, με μεράκι, με πάθος για τη δουλειά τους, όπως συνάντησα σήμερα, εδώ, στο  2ο Δημοτικό Σχολείο. Αυτούς έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε, πάνω από όλα. Να τους επιμορφώσουμε. Να τους δώσουμε τη δυνατότητα να έχουν μεγαλύτερη αυτονομία. Διότι αυτοί, όπως και οι γονείς, γνωρίζουν καλύτερα ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων.

Θέλω, με την ευκαιρία αυτή, να ευχηθώ σε όλες και σε όλους, τους γονείς, τους δασκάλους, τα στελέχη της εκπαίδευσης, τα παιδιά, να έχουν μια καλή και δημιουργική σχολική χρονιά. Και μακάρι, πραγματικά, να μπορέσουμε να βρούμε τη δυνατότητα να δούμε τα προβλήματα της Παιδείας, μέσα από μια άλλη οπτική γωνία. Να σχεδιάσουμε την Παιδεία με όρους μέλλοντος και μακριά από αποστειρωμένες λογικές του παρελθόντος, που δεν μας οδήγησαν πουθενά.

Για μένα προσωπικά, η Παιδεία – όπως είχα την ευκαιρία να πω – δεν είναι απλά μια πολιτική προτεραιότητα. Είναι απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης του Έθνους, σε έναν κόσμο που αλλάζει με δραματική ταχύτητα. Και γι’ αυτό θα εξακολουθούμε να εξειδικεύουμε τις προτάσεις μας για όλες τις βαθμίδες της Παιδείας. Πάντα, όμως, σε συνεργασία, σε συνεννόηση, σε ανοιχτό διάλογο με αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα τα προβλήματα. Και αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα τα προβλήματα είναι οι δάσκαλοι, είναι οι καθηγητές, είναι οι διευθυντές, είναι τα στελέχη της εκπαίδευσης και φυσικά και οι γονείς».