«Μόνο το 39,5% της μάζας των επιφανειακών υδάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκονταν σε καλή οικολογική κατάσταση και 26,8% σε καλή χημική κατάσταση» το 2021, έναντι 33,5% το 2015.

«Αυτό οφείλεται κυρίως στην σοβαρή ρύπανση από υδράργυρο και άλλες τοξικές ρυπαντικές ουσίες», εξηγεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Αντίθετα, ο υδροφόρος ορίζοντας έχει γνωρίσει ελαφρά βελτίωση: το 86% της μάζας των υπογείων υδάτων βρίσκονταν σε καλή χημική κατάσταση το 2021, έναντι 82,2% το 2015.

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκτιμά ότι τα κράτη μέλη δεν θα καταφέρουν να επιτύχουν τους ευρωπαϊκούς στόχους για την ποιότητα των υδάτων μέχρι το 2027.

Επιφορτισμένη με το Περιβάλλον, η ευρωπαία επίτροπος Τζέσικα Ρόσβαλ αναμένεται να παρουσιάσει τους επόμενους μήνες μία «στρατηγική για την προστασία των υδάτων».

Εχει δεσμευθεί επίσης να παρουσιάσει μέχρι το τέλος του έτους πρόταση για την τροποποίηση του νόμου για τις χημικές ουσίες στην Ευρώπη (Reach) και για την καλύτερη αντιμετώπιση των PFAS (υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες), των αιώνιων συνθετικών ρυπαντών που ρυπαίνουν το νερό.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ήθελε να απαγορεύσει τις PFAS στα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης «όπως τα κουτιά της πίτσας ή τα αδιάβροχα ρούχα», εξήγησε η σουηδή ευρωπαία επίτροπος σε δημοσιογράφους. Από την απαγόρευση θα εξαιρούνται ενδεχομένως ορισμένα προϊόντα που θεωρούνται απαραίτητα και αφορούν κυρίως τον ιατρικό τομέα.

Το περιβάλλον, η απορρύπανση των PFAS «θα κοστίσει πολλά χρήματα», παραδέχεται η Τζέσικα Ρόσβαλ και αναφέρεται στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν εδώ καινοτόμες εταιρείες.

Η μάχη αναμένεται να είναι σκληρή την άνοιξη στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην διαπραγμάτευση του επόμενου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο 2028-2034.

Για το περιβάλλον «οφείλουμε να είμαστε περισσότερο καινοτόμοι ως προς την χρηματοδότηση», δηλώνει η επίτροπος και επικαλείται τα «nature credits» που μπορούν να κερδίσουν και να επανεπενδύσουν οι οικολογικά «ενάρετοι» καλλιεργητές ή οι ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων.

Παραλλαγή των αμφιλεγόμενων πιστώσεων άνθρακα, η ιδέα των «πιστώσεων για τη φύση» ή «πιστώσεων βιοποικιλότητας» γίνεται δεκτή με μεγάλο σκεπτικισμό από τις μκο, που φοβούνται μια νέα «χρηματιστικοποίηση» του περιβάλλοντος.