Το «Νο 2» που αναγράφουν πολλά μολύβια επάνω τους αναφέρεται στην ποσότητα γραφίτη που έχουν στην σύστασή τους.

Τον 15ο αιώνα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν καθαρό γραφίτη για να γράφουν όμως στα τέλη του 18ου αιώνα έμεινε λιγοστός γραφίτης προς εκμετάλλευση, έτσι ο Γάλλος χημικός Nicolas-Jacques Conte εφηύρε μία νέα μέθοδο κατασκευής μολυβιών η οποία χρησιμοποιείται έως και τις μέρες μας.

Αντί για καθαρό γραφίτη ο Conte χρησιμοποίησε ένα μείγμα από σκόνη γραφίτη, άργιλο και νερό. Ανάλογα με την ποσότητα γραφίτη που χρησιμοποιούσαν οι κατασκευαστές διαμορφώνονταν και το νούμερο του μολυβιού. Μολύβια με περισσότερο γραφίτη και λιγότερο άργιλο δημιουργούν πιο σκούρες γραμμές ενώ για να τονίσουν την διαφορά οι κατασκευαστές έφτιαξαν τις κατηγορίες No1, No2, No 2,5, No 3 και No 4, γράφει το Business Insider.

Άλλη κλίμακα που χρησιμοποιείται είναι με βάση την περιεκτικότητα του μολυβιού σε άργιλο. Όσο περισσότερος άργιλος (πηλός) τόσο πιο σκληρό είναι το μολύβι.

Το μολύβι Νο 2 είναι το πιο κοινό στις μέρες μας επειδή είναι εύκολο να σκαναριστεί, ενώ το Νο 1 μουτζουρώνει εύκολα και τα Νο 3 και Νο 4 γράφουν αχνά, κάνοντας δύσκολη την ανάγνωση των γραμμάτων.

Η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής μολυβιών, η Dixon Ticonderoga, παράγει 1,5 δισ. μολύβια κάθε χρόνο με το 1 δισ. αυτών να είναι Νο 2.