Ο κ. Λαμί, o οποίος θα συμμετέχει στο 6^ο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (10-15 Μαΐου), δηλώνει βέβαιος ότι οι γαλλικές επενδύσεις θα επικεντρωθούν σε δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ) αλλά και στις διεθνώς ανταγωνιστικές υπηρεσίες όπως ο τουρισμός, οι μεταφορές και η αποθήκευση.

Τονίζει ότι η στήριξη της Γαλλίας προς τη χώρα μας βασίζεται στην εκτίμηση για τη συμβολή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και είναι κατά βάση πολιτική και λιγότερο οικονομική. Θεωρεί ότι είναι πρόωρο να πει κανείς αν το πείραμα της αμοιβαιοποίησης του χρέους της Ευρώπης, δηλαδή ο δανεισμός των 750 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για λογαριασμό όλων των κρατών-μελών για να χρηματοδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης, είναι μια έκτακτη επιλογή λόγω του κορονοϊού ή το πρώτο βήμα προς μεγαλύτερο φεντεραλισμό της Ενωσης.

Σε σχέση με την πορεία της Ευρώπης παραδέχεται ότι η διαδικασία της ενοποίησης ακολουθεί βραδείς ρυθμούς. Αποδίδει, όμως, αυτήν τη βραδύτητα στο γεγονός ότι 27 διαφορετικές χώρες καλούνται να λειτουργήσουν με κοινούς κανόνες. Παραδέχεται, επίσης, την επικρατούσα άποψη της Γερμανίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο τονίζοντας, όμως, ότι σε κάθε περίπτωση (όπως και τον Ιούλιο με το Ταμείο Ανάκαμψης) οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση την ομοφωνία.

Αποφεύγει να σχολιάσει την απροθυμία της Ε.Ε. να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για την προκλητική συμπεριφορά εναντίον της Ελλάδας και την Κύπρου. Τονίζει πάντως ότι η Ε.Ε. έχει τον τρόπο να περιορίσει τις μεταβολές στη στάση της Τουρκίας ευχόμενος η επόμενη τουρκική κυβέρνηση θα είναι λιγότερο επιθετική και περισσότερο δημοκρατική. Στο κρίσιμο ερώτημα αν η Τουρκία είναι δυνατό να ενσωματωθεί στα ευρωπαϊκά ιδεώδη τονίζει ότι κάτι τέτοιο είναι στο χέρι της Τουρκίας. Τονίζει, όμως, ότι σε κάθε περίπτωση η ένταξή της προϋποθέτει να ακολουθήσει μια άλλη γεωπολιτική προσέγγιση ως προς την Ευρώπη.

Κύριε Λαμί, πολλοί υποστηρίζουν ότι το κύριο σύνθημα της Ε.Ε. είναι «πολύ λίγο, αργά». Είστε ικανοποιημένος με τη μέχρι τώρα πορεία ενοποίησης της Ευρώπης;

Συμφωνώ ότι η διαδικασία ενοποίησης της Ε.Ε. είναι πολύ αργή για να διασφαλίσει τις αξίες και τα συμφέροντα των κρατών-μελών της. Πιστεύω ότι αυτό θα γίνει περισσότερο στον σημερινό και, ακόμη περισσότερο, στον αυριανό κόσμο. Αλλά η οικοδόμηση μιας τόσο μεγάλης υπερεθνικής δημοκρατίας αναπόφευκτα απαιτεί χρόνο.

Τον περασμένο Ιούλιο για πρώτη φορά τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. εξουσιοδότησαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συγκεντρώσει κεφάλαια 750 δισ. από τις αγορές για να χρηματοδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης. Πρέπει ο μηχανισμός να είναι έκτακτος για να ξεπεραστεί μια κρίση ή πρέπει να είναι ένα μόνιμο μέσο για να κλείσει το «χάσμα» μεταξύ του ευρωπαϊκού Νότου και του Βορρά;

Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν πρόκειται για μία συγκυριακή αλλαγή στάσης ή για την αρχή ενός δημοσιονομικού φεντεραλισμού. Οσον αφορά στο κενό του ευρωπαϊκού Βορρά με τον ευρωπαϊκό Νότο, οι χρηματοοικονομικές μεταβιβάσεις, όπως αυτές του Ταμείου Ανάκαμψης, αποτελούν έναν από τους πολλούς τρόπους αντιμετώπισής του. Εχει, επίσης, σχέση με την ανταγωνιστικότητα και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Μια συνηθισμένη κριτική για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως μια τεράστια οικονομική οντότητα, είναι ότι είναι πάρα πολύ… γερμανική. Ποια είναι η άποψή σας;

Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη χώρα της Ε.Ε. αλλά δεν είναι ηγεμονική, όπως αποδεικνύεται από τις αποφάσεις του Ιουλίου 2020, αν και είναι δύσκολο να ξεπεραστεί μια θέση της Γερμανίας που θα τεθεί με ισχυρό τρόπο. Πράγματι, έχει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα στο ευρωπαϊκό παιχνίδι: ομοσπονδιακή πολιτική κουλτούρα, παράδοση του ορθοφιλελευθερισμού (σ.σ.: το γερμανικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο), φάσμα πολιτικών δυνάμεων που υπάρχουν σε όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Κατά τη γνώμη σας, με ποιον τρόπο ο πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν θα σημάνει μια νέα εποχή στις εμπορικές σχέσεις Ε.Ε.-ΗΠΑ;

Οι εμπορικές σχέσεις Ε.Ε.-ΗΠΑ θα είναι λιγότερο αντιφατικές απ’ ό,τι κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ. Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ θα συνεργαστούν περισσότερο με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ωστόσο, οι εντάσεις θα παραμείνουν και θα εμφανίζονται κατά περίπτωση, όπως συμβαίνει τα τελευταία 50 χρόνια.

Η Γαλλία ήταν πάντα υποστηρικτική της Ελλάδας κατά τους πρόσφατους δύσκολους οικονομικούς καιρούς. Ο Εμανουέλ Μακρόν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την οικονομική κρίση υποστηρίζει την Ελλάδα και τώρα έχει πολύ καλή σχέση με τον Ελληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ποια θα ήταν τα πεδία και οι περιοχές που μπορούν να πλησιάσουν περισσότερο οι δύο χώρες μας;

Η Γαλλία έχει μια μακρά παράδοση σεβασμού στον ελληνικό πολιτισμό ως βασικού συστατικού του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η υποστήριξή της μετά την οικονομική κρίση βασίστηκε στην αλληλεγγύη. Ηταν περισσότερο πολιτική παρά οικονομική.

Υστερα από μια σκληρή οικονομική κρίση, η ελληνική οικονομία υφίσταται ένα τεράστιο «επενδυτικό χάσμα». Πρέπει να περιμένουμε γαλλική βοήθεια σε αυτό και σε ποιους τομείς;

Οι γαλλικές εταιρίες θα επενδύσουν στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προοπτικές της αγοράς. Δηλαδή, τις δημόσιες εταιρίες που παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αλλά και στον τομέα των διεθνώς ανταγωνιστικών υπηρεσιών (σ.σ.: τουρισμός, μεταφορές, αποθήκευση). Αυτοί οι τομείς μού φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενοι.

Η τουρκική ηγεσία τον τελευταίο χρόνο είχε μια πολύ επιθετική στάση εναντίον τόσο της Ελλάδας όσο και των εδαφικών δικαιωμάτων της Κύπρου, προκαλώντας πολλά προβλήματα. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι δύο μέλη της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, κανείς στην Ε.Ε. δεν έχει αποφασιστική στάση ενάντια στις τουρκικές απειλές. Ποια πιστεύετε, λοιπόν, ότι θα είναι η επόμενη φάση εάν η Τουρκία συνεχίσει να είναι ο «κακός γείτονας» στη Μεσόγειο;

Η Ε.Ε. έχει την ικανότητα να περιορίζει τις τουρκικές μεταπτώσεις που βλάπτουν τις αξίες της και τα συμφέροντά της. Η ενωμένη Ευρώπη ελπίζει ότι μετά την εποχή του Ερντογάν θα ακολουθήσει μια λιγότερο επιθετική και πιο δημοκρατική φάση.

Πιστεύετε ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Είναι πιθανό στο μέλλον να μπορεί η Τουρκία να «ενσωματωθεί» στην κουλτούρα της Ε.Ε.;

Αυτό εξαρτάται από την ίδια την Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, μια οποιαδήποτε μελλοντική σύγκλιση με την Ε.Ε. θα σήμαινε μια σημαντική αλλαγή στην τρέχουσα γεωπολιτική στάση της Τουρκίας ως προς την Ευρώπη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής