Η απόφαση με αριθμό 946/2018, την οποία αποκαλύπτει σήμερα ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής, εκδόθηκε στις 8/8/2018 και δικαιώνει για πρώτη φορά δημοσίους υπαλλήλους του στενού πυρήνα του Δημοσίου και συγκεκριμένα 5 υπαλλήλους του υπουργείου Δικαιοσύνης οι οποίοι προσέφυγαν δικαστικά τον Οκτώβριο του 2016, διεκδικώντας την επαναφορά του Δώρου Χριστουγέννων (500 ευρώ), του Δώρου Πάσχα (250 ευρώ) και του επιδόματος αδείας (250 ευρώ) για τα έτη από 1/1/2013 μέχρι την ημερομηνία της αγωγής τους.

Τα Δώρα αντικατέστησαν τους δυο μισθούς στο Δημόσιο, που με το νόμο 3845 του 2010 περιορίστηκαν σε ετήσιο ποσό 1.000 ευρώ, εκ των οποίων οι υπάλληλοι έπαιρναν 500 ευρώ αντί 13ου μισθού ως Δώρο Χριστουγέννων και 250 ευρώ + 250 ευρώ ως Δώρο Πάσχα και Επίδομα Αδείας, αντίστοιχα, αντί του 14ου μισθού που είχαν πριν από την εφαρμογή των περικοπών.

Οι προσφυγές υπαλλήλων αρχικά από Δήμους της χώρας έφεραν την ανατροπή στις νομοθετικές ρυθμίσεις και τα Ειρηνοδικεία δικαίωσαν εκατοντάδες εργαζόμενους του Δημοσίου με την επαναφορά των Δώρων, στην ουσία με τη μερική καταβολή 13ου και 14ου μισθού στο ύψος των 1.000 ευρώ.

Η νέα απόφαση όμως αποκτά ειδικό βάρος καθώς είναι η πρώτη που δικαιώνει πλέον και δημοσίους υπαλλήλους υπουργείου με την επιστροφή των Δώρων, που μέχρι τώρα δεν είχε συμβεί.
Καθένας από τους 5 δικαιωθέντες παίρνει αναδρομικά 2.000 ευρώ με τόκο 6% για δυο χρόνια και το υπουργείο υποχρεώνεται στην τακτική καταβολή των Δώρων από εδώ και στο εξής.
Το σκεπτικό της απόφασης λέει ότι η κατάργηση των Δώρων από την 1/1/2013 στους μισθούς, που προβλέφθηκε με το νόμο 4093, έγινε αφού είχε ήδη προηγηθεί η περικοπή τους στα 1.000 ευρώ το 2010 και αφού είχαν ήδη επισυμβεί πρόσθετες μειώσεις σε επιδόματα.

Οι δικαιωθέντες είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αναφέρει η απόφαση και υπηρετούν στο υπουργείο Δικαιοσύνης με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου, ενώ αμείβονται με τις ίδιες αποδοχές όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι.

Η ολοσχερής κατάργηση των Δώρων εορτών και του Επιδόματος Αδείας από 1/1/2013 δυσχέρανε τη θέση τους και το όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης όπως προσδιορίζεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η παρέμβαση του κράτους σε ατομικά περιουσιακά στοιχεία όπως είναι οι μισθοί και οι συντάξεις είναι επιτρεπτή μεν για λόγους δημοσίου συμφέροντος (π.χ. αποφυγή πλήρους χρεοκοπίας της χώρας), αλλά κατά το δικαστήριο η παρέμβαση αυτή θα πρέπει να είναι αναλογική με τις οικονομικές αντοχές των πολιτών ώστε να μην έχουν την ίδια επιβάρυνση όσοι βρίσκονται ήδη σε δυσχερή θέση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]