Ο Φουντουκίδης και ο Διακογιάννης έβαλαν τον αθλητισμό στα σπίτια των Ελλήνων με τις πρώτες μεταδόσεις από την τηλεόραση που ήταν τότε στα… γεννοφάσκια της. Ανθρωπος του πνεύματος, έγραψε τρία θεατρικά έργα, αλλά η αθλητική δημοσιογραφία τού έχει κλέψει την καρδιά. Ακόμα και σήμερα, στα 93 του χρόνια, ο Βαγγέλης Φουντουκίδης παρακολουθεί τις αθλητικές εξελίξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πόνεσε πολύ με τον χαμό του Γιάννη Διακογιάννη, τον οποίο χαρακτήρισε σύμβολο για τους νέους. Δεν αρνήθηκε όμως να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του, να ανοίξει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής τη… σοφίτα του μυαλού του, για να ξεσκονίσει τα παλιά αλλά πολύτιμα πράγματα που διατηρεί ακέραια στη μνήμη του.

«Δεν ήμασταν απλώς συνάδελφοι με τον Διακογιάννη. Ημασταν καλοί φίλοι. Βγαίναμε έξω και μόνοι μας και με τις οικογένειές μας. Κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Θυμάμαι ακόμα κάποια εποχή που αντιμετώπιζε οικογενειακά προβλήματα, μεσολάβησα και βρέθηκε η λύση».

Ξεκινήσατε μαζί τη δημοσιογραφία, βγαίνατε και στην «Αθλητική Κυριακή» μαζί. Πώς ήταν αυτή η συνεργασία;

Ηταν πολύ καλή. Από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα κατάλαβα ότι πρόκειται για καλό παιδί, καλό άνθρωπο. Μετά διαπίστωσα πόσο καλός δημοσιογράφος είναι.

 Δεν είχατε διαφωνίες, δυσκολίες μαζί;

Διαφωνίες, φυσικά, είχαμε, αλλά πάντα, όταν του έλεγα ότι είχε λάθος σε κάτι, το δεχόταν. Κι εγώ δεχόμουν τις παρατηρήσεις του. Ποτέ δεν υπήρξαμε ανταγωνιστικοί μεταξύ μας. Η συνεννόησή μας ήταν υποδειγματική θα έλεγα. Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Εκείνη την εποχή η τηλεόραση ήταν ακόμα σε πρώιμη φάση και τα προβλήματα που συναντούσαμε πολλά.

Θυμάστε κάποιο χαρακτηριστικό συμβάν;

Θυμάμαι μία φορά στην «Αθλητική Κυριακή» δεν είχαν προλάβει να φτάσουν τα στιγμιότυπα από έναν αγώνα στην Πάτρα. Βάλαμε κατά λάθος τα στιγμιότυπα που είχαμε ξαναπαίξει και μας έπαιρναν τηλέφωνο. Τελικά, επειδή πολλές φορές δεν έφταναν τα στιγμιότυπα από την επαρχία, έβγαινα εγώ σε άλλη εκπομπή τη Δευτέρα και συμπλήρωνα ό,τι δεν είχαμε παίξει την Κυριακή.

Τι του άρεσε του Διακογιάννη να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του;

Η αλήθεια είναι ότι και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείτο με τα σπορ. Κρατούσε αρχεία και στατιστικά όταν κανείς δεν το έκανε. Ηταν ο πρώτος σε αυτό. Κρατούσε σημειώσεις, έκοβε φωτογραφίες από περιοδικά, δεν σταματούσε ποτέ.

Οταν βγαίνατε, πού πηγαίνατε;

Σε ταβερνάκια, κυρίως, δεν ήμασταν άνθρωποι για μεγάλα γλέντια. Πηγαίναμε και στην Ιο οικογενειακά, μας άρεσε πολύ και εμένα και του Γιάννη.

 Θυμάστε πώς αντιδρούσε ο κόσμος όταν σας έβλεπε στον δρόμο;

Α, τότε μας έβλεπαν σαν Θεούς… Οποιος έβγαινε στην τηλεόραση τότε ήταν μεγάλο πράγμα. Είχαν γίνει και ακραία πράγματα, μας είχαν ζητήσει και σ’ εμένα και στον Γιάννη αυτόγραφο. Ο Διακογιάννης ήταν πάντα μετρημένος και σοβαρός με τον κόσμο.

Του άρεσε πολύ η μουσική.

Ναι, βέβαια, άκουγε μουσική και μαζί του άκουγα κι εγώ, αν και, για να είμαι ειλικρινής, σε αυτό δεν μπορούσα να τον παρακολουθήσω πολύ.

 Εσείς και ο Γιάννης Διακογιάννης χαράξατε τον δρόμο, τον κάνατε φαρδύ και ομαλό, για να βαδίσουμε οι νεότεροι. Πρέπει να σας πούμε ένα «ευχαριστώ» κλείνοντας.
Ο Γιάννης βοήθησε πολύ τα νέα παιδιά, είναι αλήθεια, υπήρξε σύμβολο για τους νέους αθλητικούς δημοσιογράφους. Πιστεύω ότι κάναμε καλά τη δουλειά μας. Δεν θα κρίνω εγώ τους νέους συναδέλφους. Θεωρώ ότι προσπαθούν και καλύπτουν σχεδόν τα πάντα στον αθλητισμό. Αυτό που κάναμε εμείς εξελίχθηκε και συνεχίζει να εξελίσσεται…

Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει τόσο πολύ;

Κοιτάξτε, ήταν πρωτοπόρος στη δουλειά του και ήταν ο άνθρωπος που ασχολήθηκε σοβαρά με τα σπορ και έπεισε τον κόσμο να ασχοληθεί σοβαρά. Μέχρι να εμφανιστεί ο Διακογιάννης, τα σπορ είχαν μόνο λίγα λεπτά στο τέλος των ειδήσεων και τίποτε άλλο. Σιγά σιγά άρχισαν οι εκπομπές και ο κόσμος αγάπησε τα σπορ χάρη στον Διακογιάννη. Ο κόσμος αγκάλιασε τα σπορ και αγκάλιασε και τον Γιάννη, ο οποίος συνέχισε να δίνει τα πάντα για αυτήν τη δουλειά. Μέσα από τις μεταδόσεις του έγινε πολύ αγαπητός. Πρόσεχε πολύ στις μεταδόσεις, προετοιμαζόταν καλά και δεν ήθελε να κάνει ούτε ένα λάθος.

Εσείς, που τον ζήσατε από κοντά, ξέρατε τι ομάδα είναι;

Οχι, δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό ούτε σ’ εμένα ούτε σε κανέναν. Μπορούσα να το φανταστώ. Αθηναίος ήταν, έμενε στο Παγκράτι, λογικό να είναι Παναθηναϊκός. Οσο δούλευε, όμως, ποτέ δεν άφησε ούτε υπονοούμενο για την ομάδα που υποστήριζε. Δεν τον συνέφερε να ξέρει ο κόσμος, δεν επιθυμούσε να γνωρίζει κανείς.

Ειδήσεις σήμερα

Market Pass: Από τον Φεβρουάριο η κρατική επιδότηση στα τρόφιμα – Ποιους αφορά

Εορταστικό ωράριο 2022: Ανοιχτά τα καταστήματα σήμερα Κυριακή (18/12) – Πώς θα λειτουργήσουν