Ο Παντελής Βούρος αγαπήθηκε από το κοινό του «MasterChef» για τον χαλαρό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και για την ιώβεια υπομονή που έδειξε στον Χαράλαμπο, με τον οποίο πλέον έχουν λύσει τις μαγειρικές διαφορές τους.

Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο τις φορές που βγήκε εκτός εαυτού και την κόλαση του Bataclan που σημάδεψε τη ζωή του στη Γαλλία, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του να επιστρέψει μόνιμα στην Κάλυμνο.

Συναντιόμαστε λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για την πατρίδα του, επιστρέφοντας στους αγαπημένους του ανθρώπους και στο μαγαζί του, το οποίο έχει σαν «παιδί» του, όπως λέει χαρακτηριστικά. «Οι επόμενοι μήνες έχουν άπειρη δουλειά, δύσκολη περίοδος για σχέση», λέει εκείνος, ωστόσο αυτό δεν σταματάει τα όμορφα κορίτσια που μας διακόπτουν γιατί θέλουν να βγάλουν μια selfie στο πλευρό του…

Πες μου την πρώτη σου παιδική ανάμνηση…

Θυμάμαι τα αδέρφια μου, που παίζαμε στις αλάνες. Είμαστε 7 συνολικά κι εγώ είμαι ο μικρότερος, όταν ήμουν ακόμα μωρό με πετούσαν στον αέρα, εγώ φώναζα κι έκλαιγα… Ως ο μικρότερος αδερφός ήμουν το παιδί για όλες τις δουλειές, δίπλα όμως στα μεγαλύτερά μου αδέρφια έμαθα πολλά πράγματα. Κάναμε ζημιές συνέχεια, η μάνα μου τα είχε χάσει. Όταν έβρισκα ευκαιρία έκανα μαγειρικές αλχημείες, έφτιαχνα τζατζίκι όταν ήμουν 5 χρόνων, η κουζίνα ήταν λες κι έπεσε ατομική βόμβα και η μάνα μου με παρακαλούσε «μην ξαναμαγειρέψεις».

Διαβάστε τη συνέχεια στο youweekly.gr