Η είδηση   αποδίδεται αρχικά στην παράδοση της ημέρας αφού ο τελευταίος στα 57 του χρόνια δεν δείχνει ν’ αντιμετωπίζει- κατά τους γιατρούς του- κανένα πρόβλημα υγείας. Σε πολιτικό επίπεδο ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ αποτελεί προσωπικότητα που ταυτίζεται με περίοδο αυξημένων πολιτικών παθών, και δεν είναι τυχαίο ότι ανεβαίνει στο θρόνο τρεις φορές και απομακρύνεται από αυτόν δύο.

Σημαντικότερη στιγμή στην περίοδο της εξουσίας του είναι προφανώς η συμμετοχή του θρόνου στο ΟΧΙ της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Εξίσου ταραγμένη με την πολιτική είναι και η προσωπική του ζωή. Χωρισμένος με την σύζυγό του πριγκίπισσα της Ρουμανίας Ελισάβετ- χωρίς να αποκτήσουν παιδιά- διατηρεί μακροχρόνιο δεσμό με την ξανθιά αγγλίδα Μπρίτον Τζόουνς, με την οποία έχει τακτική αλληλογραφία μετά την μεταπολεμική επάνοδό του στη χώρα.

Σε ένα από αυτά τα γράμματα, είκοσι περίπου ημέρες πριν φύγει από τη ζωή στις 11 Μαρτίου, ο Γεώργιος αποκαλύπτει ότι νοιώθει ενοχλήσεις :“Αυτά τα καταραμένα γηρασμένα νεύρα μου ήρχισαν να θέλουν να με υποτάξουν. Και αυτοί οι ανόητοι πόνοι εις το στήθος, αι στοταδίναι και οι πονοκέφαλοι ! Απελπισμένος εκάλεσα τον γέρον Αναστασόπουλον, ο οποίος απλώς μου επανέλαβε ότι όλοι οι γιατροί του Λονδίνου μου είχαν πει προηγουμένως. Τίποτα το οργανικόν δεν υπάρχει, μόνον ζήτημα νεύρων εξαντληθέντων υπό υπερκόπωσιν. Εννοείται ότι η ζωή μου δεν είναι ότι χρειάζεται δια να βελτιώσω αυτήν την κατάστασιν. Μόλις και μετά βίας εξέρχομαι. Ακατάστατος δίαιτα και φροντίδες δια να τρελαθεί κανείς”.

Παρά τα συνεχή του παράπονα οι γιατροί σε Ελλάδα και Αγγλία αποδίδουν αυτές τις ενοχλήσεις στη μόνη αποδεδειγμένη πάθησή του που είναι το έλκος στομάχου. Μάλιστα ο γιατρός του στην Αγγλία τον αφήνει από ασθενή κατηγορώντας τον ως “νευρικό, καταπιεστικό και καταφεύγοντα σε πρακτικούς ιατρούς”.

Οι διαβεβαιώσεις αυτές κάθε άλλο καθησυχάζουν τον βασιλιά, που στην τελευταία του επιστολή προς την σύντροφό του, δύο μόλις ημέρες πριν τον θάνατό του, εμφανίζεται εξαντλημένος και θυμωμένος με τους γιατρούς :“Αλλά δεν γνωρίζω πόσα από όλα αυτά θα ημπορέσω να κάμω, διότι αισθάνομαι τόσο τελείως εξηντλημένος. Τας τελευταίας 4 ή 5 ημέρας είχον περισσοτέρους και σφοδροτέρους πόνους οι οποίοι με εξήντλησαν και με απεθάρρυναν τόσον πολύ. Εκάλεσα τον Αναστασόπουλον χθες. Αρχίζει αύριον ενέσεις. Επανέλαβε την παλαιάν ιστορίαν ότι δεν πρόκειται περί οιασδήποτε οργανικής ανωμαλίας:μόνον νεύρα! Φοβούμε ότι υπήρξα ολίγον ξηρός με αυτόν, διότι δεν με μέλει τι είναι. Θέλω μόνο κάτι τι να με ανακουφίσει, να αισθανθώ και πάλιν, εν ανθρώπινο όν. Σήμερον δεν είχον πόνους αλλά αισθάνομαι τόσον αδύνατος, ώστε δεν θα ημπορούσα να κάνω το παραμικρόν”.

Το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας στη συνάντηση του με τον διπλωμάτη, πολιτικό και μετέπειτα για μικρό διάστημα πρωθυπουργό Παναγιώτη Πιπινέλη, ο Γεώργιος παρουσιάζεται μελαγχολικός και κουρασμένος. Μιλά στον Πιπινέλη για πόνους στην ωμοπλάτη και τις εξετάσεις που του έκανε ο γιατρός της Αυλής, ενώ το τελευταίο βράδυ στην προβολή της αγγλικής ταινίας “Ερρίκος Ε” στον κινηματογράφο “Παλλάς” παρουσιάζεται εμφανώς ταλαιπωρημένος.

Το μεσημέρι της 1^ης Απριλίου το προσωπικό του παλατιού βρίσκει τον Γεώργιο ν’ αναπνέει με δυσκολία ξαπλωμένος στον καναπέ. Οι  συνταγματάρχης Πάλλης και στρατηγός Μελάς που σπεύδουν αμέσως τον βλέπουν με μισόκλειστα μάτια και χέρια σταυρωμένα στο στομάχι. Λύνουν άμεσα τον λαιμοδέτη και τον γδύνουν από την μέση και πάνω ώστε να μπορεί να αναπνεύσει. Αναζητούν ανεπιτυχώς τον γιατρό του Αναστασόπουλο ενώ ειδοποιούν τον αδελφό του Παύλο που φτάνοντας τον βρίσκει να έχει καταλήξει.

Η τυπική επικύρωση του θανάτου έρχεται στις 2 το μεσημέρι. Μιάμιση ώρα μετά γίνεται έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, ενώ το ίδιο βράδυ ορκίζεται ο νέος βασιλιάς Παύλος με την σύζυγό του Φρειδερίκη να αναφέρει πως παρακολουθεί την τελετή πίσω από μια κουρτίνα :“Εγώ δεν είχα κανένα ρόλο στην τελετή αυτή και καθόμουν επάνω, σ’ ένα μικρό εξώστη, κοιτάζοντας πίσω από μια κουρτίνα. Μετά την ορκωμοσία υπάρχει η συνήθεια ν’ αναφωνεί ο Πρωθυπουργός :“Ζήτω ο βασιλεύς! Η αναφώνησις αυτή αντήχησε στ’  αυτιά μου σχεδόν απάνθρωπα, σε μια στιγμή που ο κουνιάδος μου τον οποίο εξακολουθούσα πάντοτε να τον θεωρώ ως τον βασιλέα, κείτονταν νεκρός μέσα στο παλάτι”.

Χρειάζονται ανακοινώσεις από το ραδιόφωνο και  κυκλοφορία εκτάκτων παραρτημάτων από τις εφημερίδες ώστε να πιστέψει ο κόσμος ότι η απρόσμενη είδηση δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο. Η νεκροψία των  καθηγητών ιατρών αναφέρει ως αιτία θανάτου την συγκοπή καρδιάς οφειλομένης σε βαριά αρτηριοσκλήρωση που προκάλεσε θρόμβωση των στεφανιαίων αρτηριών, ενώ δεν διαπιστώνεται   οποιαδήποτε υπόνοια δηλητηρίασης. Η κηδεία του Γεωργίου Β΄γίνεται, για συμβολικούς λόγους, την Κυριακή 6 Απριλίου ώστε να συμπίπτει με την έναρξη του ελληνογερμανικού πολέμου έξι χρόνια πριν. Την κηδεία παρακολουθεί η αγγλίδα σύντροφος του, ενώ συζητείται η κίνηση της νέας βασίλισσας Φρειδερίκης που παρακάμπτοντας το πρωτόκολλο, την φέρνει δίπλα στη σορό μαζί με τα άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας.