Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξε συμπρωταγωνιστής σε μία από τις πρώτες αντιστασιακές ενέργειες στην κατεχόμενη Ελλάδα και ευρύτερα στην κατεχόμενη από τον Άξονα Ευρώπη κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στον Απείρανθο Νάξου το 1922. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση εναντίον των Ναζί κατακτητών σε νεαρή ηλικία. Ειδικότερα, πρωταγωνίστησε και σε μία από τις πρώτες αντιστασιακές δράσεις όταν μαζί με το Λάκη Σάντα κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου του 1941.
Παράλληλα, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ”Αυγή” και ”Ριζοσπάστης”, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της ”προδοσίας”. Κατά τη διάρκεια των μετεμφυλιακών χρόνων βρέθηκε αρκετές φορές στη φυλακή ενώ και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Γυάρο, στο Παρθένι της Λέρου και τέλος στον Ωρωπό.
Βαρδής Βαρδινογιάννης: Έφυγε ο «δημιουργός» μιας επιχειρηματικής αυτοκρατορίας
Ακόμη, ο Μανώλης Γλέζος υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος πολιτικά. Ήταν μία από τις κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες του κόμματος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Στη Μεταπολίτευση αποφάσισε η ΕΔΑ να συνεργαστεί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο ίδιος εκλέχτηκε Βουλευτής στις εκλογές του 1981 και του 1985. Την 1η Ιανουαρίου 1987 παραιτήθηκε του βουλευτικού του αξιώματος.
Στις εκλογές του 2000 ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Την περίοδο της οικονομικής κρίσης και της σκληρής λιτότητας συμμετείχε στις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις την περίοδο 2010-2012 και εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012. Στις Ευρωεκλογές του 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2015.
Ο Μανώλης Γλέζος παρέμεινε πιστός στις ιδέες και τις αξίες του και συνέχισε να αγωνίζεται ως το τέλος της ζωής του για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και ειρήνη, παραμένοντας ένα σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης και της Αριστεράς τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη μιας και του είχε αποδοθεί και το προσωνύμιο του ”Πρώτου Παρτιζάνου της Ευρώπης”.