Ο κατά κόσμο Μιχάλης Μούσκος γεννιέται σε χωριό της Πάφου το 1913 και ξεκινά τις θεολογικές του σπουδές στην Αθήνα της Κατοχής. Εκεί, εκτός θεολογικών και νομικών σπουδών, έρχεται σε επαφή με εξόριστους Κύπριους κάτι που καθορίζει τις μετέπειτα θέσεις του στο κυπριακό ζήτημα. Η τότε γνωριμία του με τον αρχηγό της παρακρατικής οργάνωσης Χ Γεώργιο Γρίβα, σημαδεύει το μέλλον τους καθώς και του κυπριακού ελληνισμού.

Ο ίδιος δείχνει ξεκάθαρα ότι η πολιτική του ιδιότητα θα είναι κυρίαρχη στη διαδρομή του και οι εποχές δείχνουν  ιδανικές γι αυτό, με την παρακμή του καθεστώτος των αποικιών και την κατάρρευση της αποικιοκρατικής πρακτικής της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Μακάριος πιστεύει πως το νέο διεθνές περιβάλλον είναι υποστηρικτικό της αυτοδιάθεσης των λαών και θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης στη παραπαίουσα αυτοκρατορία. Η πρώτη μεγάλη πολιτική του πρωτοβουλία έρχεται όταν ακόμα ως Μητροπολίτης Κιτίου, γίνεται δεκτή η εισήγησή του περί δημοψηφίσματος για ένωση με την Ελλάδα. Το δημοψήφισμα συγκεντρώνει συντριπτικά ποσοστά υπέρ της ένωσης και ο Μακάριος σημειώνει την πρώτη του πολιτική νίκη.

Τον Οκτώβριο του 1950 ο 37χρονος Μακάριος γίνεται ο νεότερος αρχιεπίσκοπος στην ιστορία του νησιού, και από την πρώτη ημέρα της ορκωμοσίας του οι Άγγλοι γνωρίζουν ότι έχουν ένα πολύ δύσκολο αντίπαλο. Ήδη στην ορκωμοσία του είναι αρκετά σαφής :“Ορκίζομαι από του ιερού τούτου βήματος ότι μέχρι τελευταίας μου πνοής θα αγωνιστώ για την Ένωσιν”.

Επιλέγει σύγκρουση με την Βρετανία και διεθνοποίηση του κυπριακού χωρίς όμως οι θέσεις αυτές να βρίσκουν σύμφωνες τις ελληνικές κυβερνήσεις της περιόδου. Μπορεί η πρώτη προσφυγή της Ελλάδας στον ΟΗΕ το 1954 να απορρίπτεται, αλλά μέσα από αυτή το Κυπριακό γίνεται πλέον διεθνές ζήτημα,και ο Μακάριος πολιτικό πρόσωπο  παγκόσμιας αναγνώρισης

Μετά την ολοκλήρωση των συμφωνιών Λονδίνου- Ζυρίχης που οδηγούν στην ανεξαρτησία της Κύπρου, ο Μακάριος επιστρέφει θριαμβευτικά στο νησί  όπου  εκλέγεται πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρότι πρόεδρος ενός μικρού κράτους, είναι δημιουργός και ηγετική μορφή του Κινήματος των Αδεσμεύτων δίπλα σε προσωπικότητες όπως οι Νάσερ, Κάστρο, Τίτο, Νεχρού, ισότιμος συνομιλητής των σημαντικότερων πολιτικών ηγετών του κόσμου, ενώ παρά τις συντηρητικές θέσεις του αναφέρεται από πολλούς ως “Κάστρο της Μεσογείου”.

Η μονομερής αναθεώρηση του Συντάγματος που επιχειρεί το 1963, αναδεικνύει τις παθογένειες των συμφωνιών Ζυρίχης– Λονδίνου, δίνοντας το άλλοθι στη Τουρκία να δρομολογήσει την ένταση μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου φέρνει στο κόκκινο τις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου μια οι συνταγματάρχες  θέλουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στη μεγαλόνησο “καπελώνοντας” το Μακάριο. Η απόσυρση της ελληνικής μεραρχία από την Κύπρο και η συστράτευση Γρίβα –Απριλιανών οδηγεί σε εμφύλιο μεταξύ ελληνοκυπρίων που καταλήγει στο πραξικόπημα Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή του 1974.

Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος βγαίνει ζωντανός από το βομβαρδισμένο από την χούντα Προεδρικό Μέγαρο, καθώς κι από παλαιότερες απόπειρες δολοφονίας, αλλά τον προδίδει η καρδιά του.

Τον Φεβρουάριο του 1977  το πρώτο καρδιακό έμφραγμα τον οδηγεί στη διακοπή καπνίσματος, αλλά όχι στον περιορισμό της έντονης δραστηριότητάς του. Ο Μακάριος φεύγει από τη ζωή τα ξημερώματα της 3^ης Αυγούστου 1977 από νέο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ειδήσεις σήμερα

Σεισμός στην Κρήτη: Γιατί ανησυχούν οι σεισμολόγοι – Τι λένε στον Ε.Τ. Παπαδόπουλος και Λέκκας

Νέα Φιλαδέλφεια: Ψάχνουν τον ψηλό και εύσωμο φονιά του Μιχάλη

Χανιά: Προφυλακίζονται τέσσερις κατηγορούμενοι για το κύκλωμα εμπορίας βρεφών