Ο μικρός χώρος, τα βαριά ρούχα των βουλευτών και οι πύρινοι λόγοι, δημιουργούν αποπνικτικό κλίμα εντός της αίθουσας δυσκολεύοντας τόσο το κοινοβουλευτικό έργο που καθιστούν, κατά τις εφημερίδες, το καλοκαίρι : “Χειροτέρα εποχή δια μιαν βουλήν. Η ζέστη, είτε μεγάλη είναι είτε μικρά, φέρει ατονίαν και νύσταν εις τους διαφόρους ρήτορας του κοινοβουλίου.
Η αίθουσα εκείνη με την βαριάν ατμόσφαιραν η οποία πολλάκις καθίσταται ακόμη θερμοτέρα και βαρυτέρα με τας φλογεράς πνοάς των πατριωτών, δεν είναι καθόλου τόπος αναψυχής και ευχαρίστου διαμονής.
Οι ρήτορες δεν τολμούν να παρατείνουν την ομιλίαν τως πέραν του τετάρτου της ώρας. Πάσα αγόρευσις παρατεινομένη πέραν του χρονικού αυτού διαστήματος, φέρει ασφυξίαν και πολλάκις δημιουργεί υπουργικήν κρίσην”.
Πολλές φορές μάλιστα ο καύσωνας αξιοποιείται από την κυβερνητική πλειοψηφία, με την κατάθεση επίμαχων νομοσχεδίων :“Η ζέστη παραλύει τας δυνάμεις της μειοψηφίας, επομένως ο έλεγχος λείπει, η δε πλειοψηφία βρίσκει ευθύ και λείων το έδαφος δια να προχωρήσει.
Αι μεγάλαι κωλυσιεργίαι αι θέτουσαι ανυπέρβλητον φραγμόν εις το έργον το απαρέσκον εις την αντιπολίτευση, δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν με τοιαύτην ταχείαν ανάβασιν του υδραργύρου του θερμομέτρου”.
Αλλά επειδή στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, τη “λύση” για την επαναφορά στην κοινοβουλευτική ομαλότητα δίνουν οι υπόλοιπες εποχές του χρόνου :“Δια την βουλήν, το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, είναι ο χειμών και το φθινόπωρον. Τότε ο αήρ της αιθούσης, ο θερμαινόμενος από το καλοριφέρ έχει κάποιαν θαλπωρήν ευχάριστον ζωογονούσαν και τονωνούσαν τον οργανισμόν. Ο χειμών λύει την γλώσσα των ρητόρων και μάλιστα των κωλυσιεργών της αριστεράς και αφήνει την κωλυσιεργίαν να πάρει τον δρόμον που θέλει. Δια τούτο τα μεγαλύτερα κόλπα των αντιπολιτεύσεων γίνονται κατά τας χειμερινάς συνεδριάσεις των Βουλών. Ποτέ αντιπολίτευσις δεν κατόρθωσε μεγάλα πράγματα υπό τον καυστικόν ήλιον του θέρους. Κατά την εποχήν αυτήν που ψάλλουν αι αηδόνες, μόνον αι αηδόνες των Βουλών σιωπώσιν”.
Ροή Ειδήσεων 
