Υπάρχει όμως και μια λιγότερη γνωστή ιστορία γύρω από την εμβληματική εικόνα της Ορθοδοξίας. Αυτή της κλοπής της που θα παρακολουθήσουμε παρακάτω…

Είμαστε στις 15 Δεκεμβρίου 1842, όταν ο 25χρονος Χριστόδουλος Δημητριάδης από το Δρέπανο Ναυπλίας μετά το πέρας του Εσπερινού στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας της Τήνου δεν απομακρύνεται από το ναό, αλλά κρύβεται στον γυναικωνίτη του. Μόλις σκοτεινιάζει, δένεται με σκοινί, κατεβαίνει στον κυρίως ναό αναζητώντας χρήματα ή αντικείμενα αξίας για να καταλήξει στο προσκυνητάρι της ιερής εικόνας. Αρχικά αποσπά από εκεί χρυσά και αργυρά αφιερώματα και στο τέλος αρπάζει την ίδια την εικόνα διαφεύγοντας εν συνεχεία από τη δυτική πόρτα του ναού,

Η ανίερη ληστεία διαπιστώνεται το πρωί από τους νεωκόρους που ξεσπούν αμέσως σε κλάματα ενώ ζητούν βοήθεια χτυπώντας την καμπάνα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο το απίστευτο νέο διαπερνά το νησί από άκρη σε άκρη, με τους κατοίκους του να είναι εξοργισμένοι για την ασέβεια. Ο διοικητής Τήνου Ιωάννης Θεοτόκης ενεργεί ταχύτατα : δίνει άμεση εντολή απαγόρευσης απόπλου κάθε πλοίου από το νησί, αφαιρεί τα πηδάλια από πλοία και βάρκες, δίνει αυστηρές εντολές σε όλες τις υπηρεσίες του νησιού και σε εθνοφύλακες για συνεχείς περιπολίες και παρακολούθηση κάθε υπόπτου, ενώ ο δράστης επικηρύττεται με το τεράστιο για την εποχή ποσό των 500 δρχ.

Την ίδια ώρα ο Δημητριάδης, αφού θάβει την εικόνα στο χωριό Υστέρνια, προσπαθεί να διαφύγει με διαβατήριο για την Άνδρο αλλά χωρίς επιτυχία. Ο δράστης καταφεύγει κυνηγημένος από τύψεις, Θεό και ανθρώπους, πεινασμένος και διψασμένος στη στη θέση “Το πηγάδι του Μανώλη”, όπου συλλαμβάνεται στις 17 Δεκεμβρίου από τους ένοπλους Εθνοφύλακες του δήμου Πανόρμου Χρήστο Γλύνη και Πέτρο Φλούμη. Παρουσιάζεται δεμένος στο δήμαρχο Πανόρμου Γεώργιο Κουκουλά όπου ανακρίνεται, και εν συνεχεία μεταφέρεται στο διοικητή Σύρου Θεοτόκη.

Η δικογραφία του συντάσσεται στις 20 Δεκεμβρίου, ενώ στη δίκη που γίνεται ένα μήνα μετά καταδικάζεται από το αρμόδιο δικαστήριο Σύρου σε 10ετή φυλάκιση. Εκτίει την ποινή του στις φυλακές Σύρου, ενώ φεύγει από τη ζωή το 1845 έχοντας χάσει τα λογικά του. Οι περιγραφές που υπάρχουν για τη μορφή του είναι χαρακτηριστικές της απέχθειας του κόσμου γι αυτόν και την βέβηλη πράξη του : μεγάλο κεφάλι, στενό μέτωπο, αραιά φρύδια, μικρή και πλατιά μύτη, μάτια μικρά και θολά μέσα σε μεγάλες κόγχες. Χείλη εξογκωμένα σαν ρύγχος, δόντια αραιά και χαλασμένα, σαλόνι που προεξέχει και καταλήγει στις γνάθους.

Η εικόνα της Παναγίας επιστρέφει πανηγυρικά, όπως περιγράφεται παρακάτω, στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Τήνου στις 18 Δεκεμβρίου : “Η Εικόνα παραλήφθηκε από εκπροσώπους των αρμοδίων τοπικών αρχών και μεταφέρθηκε με επίσημη πομπή που αποτελείτο από χιλιάδες πιστούς που μαζεύτηκαν για να πανηγυρίσουν το χαρμόσυνο γεγονός της επανευρέσεώς της”. Εκεί “…η Αγία και θαυματουργός Εικών, μετά της απαιτουμένης εκκλησιαστικής παρατάξεως ετέθην εις την θέσιν της. Μόνον η κάσσα εβλάφθη κατά πολύ μέρος, καθότι κατέθλασεν ο κακούργος διάφορα μέρη του αργυρίου”.