Στην Ελλάδα, μέχρι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα παιδιά και ενήλικες αναγνωρίζουν ως εορταστικά κάλαντα μόνο τα τοπικά, αφού κάθε περιοχή έχει τα δικά της, που, σε πολλές περιπτώσεις, λόγια και ρυθμός διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, ενώ στα αστικά κέντρα επικρατεί το «Καλήν εσπέραν άρχοντες…».

Οι πρώτες παρτιτούρα για τα «Τρίγωνα κάλαντα» που εκδίδονται στην Ελλάδα το 1930.

Το 1930 κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στη χώρα, κάλαντα από όλο τον κόσμο, που σήμερα είναι τόσο οικεία που αρκετοί τα θεωρούν μέρος της παράδοσής μας.

Τότε, με πρωτοβουλία του Γ. Ξανθόπουλου, που παίζει αρμόνιο στην Καθολική Εκκλησία, μεταφέρονται και προσαρμόζονται στα ελληνικά, μαζί με τον στιχουργό Πωλ Μενεστρέν, δέκα χριστουγεννιάτικα κάλαντα τις παρτιτούρες των οποίων παρουσιάζει ο μουσικός οίκος «Γαϊτάνος».

Μέσα σε αυτά, είναι και τα πασίγνωστα σε όλους μας πλέον «Τρίγωνα- κάλαντα», «Πάει ο παλιός μας χρόνος», «Άγια νύχτα», «Ο μικρός τυμπανιστής», «Το έλατο», «Χιόνια στο καμπαναριό» κλπ.

Ανεξαρτήτως καταγωγής τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα με το ίδιο πάθος και ζωντάνια…

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα τραγούδια αυτά ενσωματώνονται πλήρως στην εορταστική μας ατμόσφαιρα μέσω, αρχικά κινηματογράφου και ραδιοφώνου, της τηλεόρασης στη συνέχεια και της παγκοσμιοποίησης σήμερα, εκτοπίζοντας σιγά- σιγά τα τοπικά κάλαντα.