Γράφει ο Δημήτρης Καπετανόπουλος

Ιδιαίτερα στις εφημερίδες, υπάρχει μεγάλη προσοχή για το τι θα δημοσιεύσουν, αποφεύγοντας να δείξουν εικόνες εγκλήματος, πτώματα κ.α,καθώς υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί και τα πρόστιμα πέφτουν «βροχή». Και είναι τσουχτερά….

Το EThe Magazine του ΕleftherosTypos.gr έψαξε όμως και βρήκε πως αυτό δεν ήταν πάντα δεδομένο. Δεν υπήρχαν πάντα αυτοί οι περιορισμοί, δεν ίσχυε πάντα αυτή η «πολιτική ορθότητα».

Κάποτε οι εφημερίδες δημοσίευσαν «κανονικά με το νόμο», χωρίς καμία προειδοποίηση (μιας και τα έβαζαν και πρωτοσέλιδα), όλες μα όλες τις εικόνες που μπορεί να έδειχναν… του λόγου το αληθές για κάποια απεχθή δολοφονία», κάποια «ακατανόητη αυτοκτονία» η κάποια «οικογενειακή τραγωδία».

Κομμένα κεφάλια, εργατικά δυστυχήματα, άτομα αγρίως δολοφονημένα, όλα έβρισκαν θέση στην πρώτη θέση των «σπλάτερ» -κάποτε- καθημερινών εφημερίδων.

Ας δούμε κάποια απ αυτά

Το έτος είναι 1962 και ένας 16χρονος μαθητής στην Κομοτηνή αποφασίζει να δώσει φριχτό τέλος στη ζωή του, βάζοντας το κεφάλι τους στις ράγες του τραίνου. Ο τύπος λοιπόν όχι μόνο δείχνει κανονικά την εικόνα του κομμένου κεφαλιού, αλλά κάνει λόγο και για «αρρωστημένη ευθιξία του νεαρού»

Ένα τροχαίο με δυο νεκρούς, ήταν κάτι απλό για να δημοσιευτεί κανονικότατα στις εφημερίδες το 1963. Σήμερα έχεις την «τύχη» να δεις τέτοιες εικόνες μόνο αν τύχει να περνάς από εκεί

Μετά από ημέρες ερευνών, βρέθηκε στην θάλασσα το πτώμα της Έφης Αργυροπούλου, η οποία δολοφονήθηκε. «Ευκολάκι» για να δημοσιευτεί σε εφημερίδα το 1964

Το 1965 ένας 48χρονος αρτοποιός πατέρας τριών παιδιών, ερωτεύεται αρρωστημένα μια ζωντοχήρα, όπως μας πληροφορεί το ρεπορτάζ. Στο τέλος την σκοτώνει και αυτοκτονεί. Φυσικά οι φωτογράφοι των εφημερίδων είναι και πάλι εκεί…

Τραγικό θάνατο βρήκε το 1968 ένας εργάτης σιδηρουργίας (πιθανότατα), όταν τον καυτό σίδερο τον «έλιωσε». Δεν το πιστεύετε;; Μα το δείχνει το πρωτοσέλιδο!!

Άλλο ένα εργατικό ατύχημα το 1968, και ο εργάτης ξεθάβεται προς τέρψιν των… φωτογράφων

Μια υπάλληλος το 1971 σε κάποιο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, «κέντησε» το θάνατό της όπως λέει και η εφημερίδα. Και όχι μόνο λέει, αλλά δείχνει κιόλας…

Η τελευταία εφαρμογή της θανατικής ποινής στην Ελλάδα ήταν το 1972, όπου εκτελέστηκε ο θανατοποινίτης Λυμπέρης για το φόνο της οικογένειάς του. Στη φωτογραφία διακρίνουμε το νεκρό μωράκι του.

«Μια συγκλονιστική μακάβρια φωτογραφία χθες το πρωί στο αεροδρόμιο. Ένας επιβάτης θύμα των αεροπειρατών, έχει πεταχθή στην πίστα του αεροδρομίου. Το αεροπλάνο που πέρασε από πάνω από το σώμα του, του έκοψε το δεξί του πόδι. Μόλις απεγειώθη το Μπόινγκ, αστυνομικοί και ο ιατροδικαστής κ. Καψάσκης έσπευσαν να εξετάσουν το πτώμα»
Το έτος είναι το 1973…

Αεροπορικό δυστύχημα το 1976 στα Πιέρια Όρη, και προφανώς τα πτώματα θα είναι πρωτοσέλιδο. Μάλιστα στην εν λόγω εφημερίδα η φωτογραφία έπιανε το ένα τέταρτο του πρωτοσέλιδου

Κατσαβίδι στο μάτι;; Κανένα πρόβλημα! Όλες οι λεπτομέρειες στο πρωτοσέλιδο του 1977

Μαχαιρωμένη στη χαράδρα η Χριστιάνα το 1979. «Piece of cake» για τις εφημερίδες.

Και να και ένα που το προλάβαμε κι εμείς του «Ελεύθερου Τύπου». Το 1987 αγρότης αυτοπυρπολήθηκε διαμαρτυρόμενος για μέτρα που τον έπλητταν.

Αλλά για να μη λέτε ότι είχε πρωτοσέλιδο μόνο ο Ελεύθερος Τύπος..