Γράφει η Κωνσταντίνα Νικοπούλου

«Ο αθλητισμός ενώνει!» Μία από τις πιο κλισέ και ταυτόχρονα αληθινές φράσεις που ακούμε συχνά. Έχει όμως και τις εξαιρέσεις της. Ο πόλεμος μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας αποτελεί ίσως τη χαρακτηριστικότερη.

Η αφορμή

1969. Κεντρική Αμερική. Δύο γειτονικά κράτη παλεύουν για την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970. Αμφότερες έχουν τερματίσει στην κορυφή των ομίλων τους και οι μεταξύ τους αναμετρήσεις είναι προ των πυλών. Μόνο ένας θα ταξιδέψει στο Μεξικό.

Ο πρώτος αγώνας γίνεται στις 6 Ιουνίου, στην Τεγουσιγάλπα, την πρωτεύουσα της Ονδούρας. Η ένταση είναι φανερή. Τελικό σκορ 1-0 με γκολ των γηπεδούχων στις καθυστερήσεις.

Η ομάδα του Ελ Σαλβαδόρ θεωρεί ύποπτο το αποτέλεσμα και η ρεβάνς αναμένεται σε κλίμα οπαδικού βρασμού!

Στις 15 Ιουνίου, τα μέτρα ασφαλείας δεσπόζουν στο Ελ Σαλβαδόρ για τον αγώνα και όχι άδικα. Το κλίμα τρομοκρατίας κατά της ομάδας της Ονδούρας είναι πρωτοφανές.

Το βράδυ πριν το ματς, οι φιλοξενούμενοι παίκτες δέχονται απειλές στο ξενοδοχείο τους και απ’ τα σπασμένα παράθυρα των δωματίων, οι φαν των γηπεδούχων πετούν αυγά, ψόφια ποντίκια και βρώμικα κουρέλια.

Λίγες ώρες αργότερα, στο γήπεδο, η σημαία και ο ύμνος της Ονδούρας χλευάζονται, ενώ οι φίλαθλοί της κακοποιούνται.

Τελικά, το Ελ Σαλβαδόρ κερδίζει 3-0 και ο προπονητής των φιλοξενούμενων, Μάριο Γκρίφιν χαρακτηρίζει τύχη το αποτέλεσμα, αφού διαφορετικά θα κινδύνευε η ζωή των ποδοσφαιριστών του.

Το τρίτο παιχνίδι, στις 27 Ιουνίου, σε ουδέτερη έδρα, στέλνει το Ελ Σαλβαδόρ στο Παγκόσμιο Κύπελλο μετά τη νίκη του με 3-2 στην παράταση.

Πλέον, οι συρράξεις στα σύνορα των κρατών αυξάνονταν καθημερινά, μέχρι και την 14η Ιουλίου, όπου θεωρείται η ημέρα έναρξης ενός πολέμου που διήρκεσε 100 ώρες!

Τα αίτια

Ασφαλώς το ποδόσφαιρο έδωσε μόνο την αφορμή! Οι αιτίες είχαν τις ρίζες τους στη διαμάχη για τα σύνορα, τους μετανάστες και το εμπόριο.

Ο καταμερισμός των συνόρων θεωρήθηκε αρχικά άδικος από το Σαλβαδόρ, από τη στιγμή μάλιστα που αριθμούσε την εποχή εκείνη περίπου 700.000 περισσότερους κατοίκους από την σχεδόν πενταπλάσια σε έκταση Ονδούρα.

Τα μεταναστευτικά ρεύματα ήταν λογικό επακόλουθο και περίπου 350.000 Σαλβαδοριανοί μετακινήθηκαν και πρόκοψαν οικονομικά στην Ονδούρα, αντιμετωπίζοντας το φθόνο των ντόπιων.

Το κλίμα αυτό έγινε πράξη, όταν ο αναδασμός της γης που επιβλήθηκε από τη στρατιωτική δικτατορία της Ονδούρας έπληξε αποκλειστικά τους μετανάστες που έχασαν ξαφνικά όλα όσα έχτισαν με κόπο.

Το Ελ Σαλβαδόρ διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τους γείτονες μία ημέρα πριν τον τρίτο αγώνα και στις 14 Ιουλίου η Ονδούρα βομβαρδίστηκε εξ αέρος και ξηράς.

Οι επόμενες τέσσερις μέρες, με συνεχείς μάχες προκάλεσαν το θάνατο περίπου 6.000 ανθρώπων και πολλούς τραυματίες.

Σφύριγμα λήξης

Η κατάσταση ομαλοποιήθηκε στις 18 Ιουλίου με συμφωνία για παύση των εχθροπραξιών.

Η τελική Συνθήκη Ειρήνης υπεγράφη στις 30 Οκτωβρίου 1980 προς αποκατάσταση των σχέσεων που λίγα χρόνια πριν πλημμύρισαν από αίμα αθώων με αφορμή μια… μπάλα.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]