Η συσπείρωση της Ν.Δ. είναι πρωτοφανής, καθώς φθάνει το 95%, και ταυτόχρονα υπάρχουν προσδοκίες για ποσοστό υψηλότερο από το 40,8% της κάλπης της 21ης Μαΐου, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό η προεκλογική δουλειά που γίνεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το επιτελείο του και ότι δεν θα υπάρξει χαλαρότητα.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντικά προβλήματα. Οι δυνάμεις του δείχνουν να υποχωρούν, καθώς έχει διαρροές και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά και με κύριο αποδέκτη την Πλεύση Ελευθερίας. Οι πολίτες δεν βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης. Ο Αλ. Τσίπρας έχασε αυτό το παιχνίδι τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια και δεν μπορεί να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος μέσα σε λίγες ημέρες. Γι’ αυτό βλέπουμε τα τελευταία 24ωρα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ δημαγωγίας και ανευθυνότητας, με αποκορύφωμα τη χθεσινή συνάντηση με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό για το θέμα της Ροδόπης. Δεν πρέπει να έχει γίνει ξανά στα χρονικά αντίστοιχη συνάντηση στο μεσοδιάστημα δύο εκλογικών αναμετρήσεων.
Το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να εισπράττει από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ενδιαφέρον επίσης υπάρχει στο ντέρμπι για το ποια κόμματα θα φθάσουν το 3% για να περάσουν το κατώφλι της Βουλής. Κοινό χαρακτηριστικό βεβαίως των τριών κομμάτων είναι οι αλλαγές προσώπων στις λίστες και ο μη σεβασμός αρχηγών στα αποτελέσματα της λαϊκής βούλησης με αντικαταστάσεις μη αρεστών στις ηγεσίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να ναρκοθετήσει το πολιτικό πεδίο με την απλή αναλογική, αλλά τελικά του γύρισε μπούμερανγκ. Το βέβαιο όμως είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση προκειμένου να συνεχιστεί η πορεία σύγκλισης με την Ευρώπη και να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα τα μεγάλα εθνικά θέματα.