Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Στα δεκαοκτώ και πλέον χρόνια ισχυρότατης παρουσίας στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο του Ερντογάν, οι ιδιωτικοί, μισθοφορικοί και παραστρατιωτικοί κύκλοι και μονάδες αυξήθηκαν με εντυπωσιακούς ρυθμούς, ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.

Στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν γνωστό ότι σε κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ υπήρχαν παρακρατικές μονάδες και διαθέσιμος οπλισμός για επιχειρήσεις και αποστολές κατά των κομμουνιστών (γνωστή ως Επιχείρηση GLADIO), με έμφαση στην Ιταλία, στη χώρα μας και στην Τουρκία. Στην Ελλάδα είχε την ονομασία «Κόκκινη Προβιά», ενώ στην Τουρκία ήταν ιδιαίτερα ενεργός κατά των αριστερών και σκληροπυρηνικών ισλαμικών κύκλων. Παράλληλα οι παρακρατικές οργανώσεις των Γκρίζων Λύκων/BOZKURTLAR  ήταν διαθέσιμες στο σύστημα των κυβερνώντων πολιτικών ηγετών. Αρχηγός και ιδρυτής των Γκρίζων Λύκων ήταν ο συνταγματάρχης Αλπαρσλάν Τουρκές και η οργάνωσή του  διαχρονικά (ειδικά) μετά τον θάνατό του συνδέεται με το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης του παλαίμαχου εθνικιστή ηγέτη και συμμάχου του Ερντογάν, Ντεβλούτ Μπαχτσελί.

Οι Γκρίζοι Λύκοι υποστηρίζουν μεγαλοϊδεατικές θέσεις για μία Τουρκία από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος. Μόνο στη Γερμανία σήμερα η οργάνωση αριθμεί περί τους 12.000 άνδρες που είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι, ενώ στην ανατολική πλευρά του ποταμού Εβρου διαθέτουν χώρους για εκπαίδευση σε ειδικές αποστολές (Ανατολική Θράκη). Η συγκεκριμένη οργάνωση έχει χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις κατά των Κούρδων/PKK και Αρμενίων/ASALA σε διάφορες χρονικές περιόδους. Αρκετοί μεσαίων βαθμών στρατιωτικοί ε.α. έχουν εμπλακεί σε σχέσεις με εξτρεμιστικές ακροδεξιές εθνικιστικές ομάδες, όπως οι Γκρίζοι Λύκοι.

Το Ισραηλινό  Ινστιτούτο για θέματα Ασφάλειας και Στρατηγικής, που εδρεύει στην Ιερουσαλήμ, προχώρησε στην έκδοση μίας εκτενούς μελέτης για τους ιδιωτικούς, μισθοφορικούς και παραστρατιωτικούς στρατούς του Ερντογάν. Αφού καλύπτει την όλη θεωρία του βαθέος κράτους της Αγκυρας (στην ψυχροπολεμική φάση και στη μετέπειτα) με αναφορές σε GLADIO κ.ά., επικεντρώνεται στην εποχή Ερντογάν και την εκ μέρους του συνδρομή και ανάπτυξη ισχυρότατων εσωτερικών στρατών στην υπηρεσία της εξωτερικής πολιτικής της Αγκυρας, που έχει καταστεί -επί των ημερών του- πολύ επιθετική, αναθεωρητική, νεο-οθωμανική και εξωστρεφής.

Από τις πιο ενισχυμένες και με πολυδιάστατες διασυνδέσεις και ισλαμικές διακλαδώσεις είναι η κορυφαία μισθοφορική δύναμη SADAT την οποία ίδρυσε ο ταξίαρχος ε.α. Α. Τανριβερντί μαζί με άλλους 23 στρατιωτικούς ε.α. ,που διετέλεσε για αρκετό χρονικό διάστημα στρατιωτικός σύμβουλος του Ερντογάν, ενώ ο ίδιος έχει πολεμική εμπειρία με ειδικές δυνάμεις από τον εμφύλιο πόλεμο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με τα ισλαμικά τάγματα θανάτου του τότε προέδρου Αλία Ιζετμπέκοβιτς. Επίσης είχε παρουσία στην Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 συνεργαζόμενος με συμβούλους του Μπερίσα καθώς και με τον τότε διαβόητο αρχηγό της αλβανικής μυστικής υπηρεσίας Σιγκουρίμι, Μπασκίν Γκαζιντέντε.

Η SADAT σήμερα βρίσκεται παντού, από τον Καύκασο/Αζερμπαϊτζάν μέχρι τις σομαλικές ακτές (Μογκαντίσου) και από το Κατάρ μέχρι τα υπό κατάληψη τμήματα της Βόρειας Συρίας (Τζαραμπλούς-Αφρίν-Ταλ Αμπιάντ κ.λπ.) και από εκεί μέχρι τη Δυτική Λιβύη/Τριπολιτάνα, ενώ συμβουλεύει  και τη στρατιωτική χούντα στο Μπαμάκο/Μάλι της Δυτικής Αφρικής. Δραστηριοποιείται σε πολλά κράτη με ισχυρή ισλαμική παρουσία, σε τρεις ηπείρους, ενώ στη Βόρεια Συρία έχει εκπαιδεύσει 22.000 αντάρτες του Συριακού Εθνικού στρατού και  στη Δυτική Λιβύη συνέδραμε πολύ στην ήττα του πολέμαρχου Χαφτάρ το 2020 με την αποστολή 5-6.000 ανδρών (άριστα εκπαιδευμένων σε πολέμους ειδικής φύσης). Οι φιλοτουρκικές συριακές ταξιαρχίες πληρώνονται από μυστικούς προϋπολογισμούς της Αγκυρας, φέρουν ονόματα γνωστών και ιστορικών προσωπικοτήτων του Ισλάμ και των Οθωμανών, αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, συνεργάζονται με την τουρκική εθνική υπηρεσία  πληροφοριών MIT και είναι «το μακρύ και βρόμικο χέρι» του ερντογανικού καθεστώτος. Η SADAT έχει κέντρα εκπαίδευσης στις περιοχές Γκολτσούκ, Μαρμαρά και Τεκιρντάγκ στην Ανατολική Θράκη.

Για τις επιχειρήσεις στη Λιβύη, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση 86 σελίδων της αμερικανικής διοίκησης Αφρικής/AFRICOM στη Στουτγάρδη (που είναι στη διάθεσή μου), οι αντάρτες μεταφέρονταν από Ακσάκαλε σε Αττάλεια-Αγκυρα και από εκεί με ειδικές πτήσεις σε Τρίπολη και Μισράτα, ενώ για το Αζερμπαϊτζάν τα αεροπορικά δρομολόγια ήταν από Κίλις (νότια Τουρκία) με αεροσκάφη Α400 για Κωνσταντινούπολη-Μπακού και από εκεί σε περιοχές που διεξάγονταν μάχες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το εμιράτο του Κατάρ κάλυπτε τα πλείστα των εξόδων μεταφοράς και με αυτές τις κινήσεις/χρηματοδότηση των μισθοφορικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων, ο Ερντογάν ενισχύει την περιφερειακή του θέση σε πολλά  γεωγραφικά μέτωπα, με στόχο να εμφανιστεί πολύ ισχυρός το 2023 στη συμπλήρωση ενός αιώνα από τη Συνθήκη της Λωζάννης.