Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Οι λόγοι είναι πολλοί. Ή εκτιμά ότι η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία και η Μάλτα πάλι θα τη «διασώσουν» τον Δεκέμβριο από τυχόν υπολογίσιμες κυρώσεις (βάσει του άρθρου 215 του σχεδίου λειτουργίας της Ε.Ε.) ή μπορεί να «σέρνει» επ’ αόριστον κάποιες διερευνητικές εντολές με την Αθήνα, ή γνωρίζοντας ότι αν καταγγελθεί στο Σ.Α./ΟΗΕ, το Λονδίνο και η Μόσχα θα προβάλουν βέτο σε όποια λήψη μέτρων εναντίον της ή είναι τόσο σίγουρη πλέον ως περιφερειακή δύναμη, που δεν ενδιαφέρεται γιατί εκτιμά ότι είναι επικυρίαρχος.

[fwduvp preset_id=”test” playlist_id=”Test”]

Τις τελευταίες ημέρες ανέβασε εκ νέου τους τόνους απέναντι στην Κύπρο (κυρίως), με τον Ταγίπ Ερντογάν να μιλά και κατά του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν αποκαλώντας τον «όχι σοβαρό ηγέτη χώρας, αλλά αποικιοκράτη άλλων εποχών».

Βαρώσια

Στο νέο «πακέτο» προκλήσεων, την πιο ηχηρή θέση καταλαμβάνει η -ύστερα από σχεδόν 46 χρόνια- απόφαση Ερντογάν (από κοινού με τον ψευτοπρωθυπουργό Ερσίν Τατάρ) να ανοίξει σε πρώτη φάση την παραλιακή λωρίδα/παραλιακό μέτωπο των Βαρωσίων (της περίκλειστης και «νεκρής» πόλης της Αμμόχωστου) παραβιάζοντας τα ψηφίσματα 550/1984 και 789/1992 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Εκτιμώ ότι η κίνηση είναι η αρχή για εποικισμό της περιοχής και ένταξης στην κατοχική ΤΔΒΚ, ενώ παράλληλα δυναμιτίζει πολύ την ατμόσφαιρα των όποιων επαφών στα Ηνωμένα Εθνη. Αποδεικνύει ότι η Αγκυρα «όταν λέει κάτι, το πραγματοποιεί», ενώ παράλληλα ναρκοθετεί την όποια συνέχεια των συνομιλιών του Κραν Μοντανά (που τελευταία κάποιοι ανέφεραν). Στις αρχές του καλοκαιριού είχε τονίσει (μάλιστα με επίσκεψη εκεί του αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάι, του υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ ως και του συνόλου της στρατιωτικής ιεραρχίας) ότι τα Βαρώσια θα ανοίξουν και θα «μετεξελιχθούν σε μαργαριτάρι της Ανατολικής Μεσογείου!».

Προσωπικά, βλέπω το όλο ζήτημα του ανοίγματος της παραλιακής ζώνης να έχει πολύ ευρύτερες προεκτάσεις και να μη συνδέεται με τις σημερινές ψευτοεκλογές στα Κατεχόμενα.

Παρούσα παντού

Ο Ερντογάν επισημαίνει ότι η Τουρκία θέλει να είναι παρούσα σε όλα τα διεθνή και περιφερειακά «παιχνίδια» της διπλωματίας, της γεωπολιτικής, των νέων τάσεων σε ζητήματα ασφάλειας και στρατιωτικών κινήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ετήσια και από τις κορυφαίες διεθνείς διασκέψεις προ τριών ημερών στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, ο Τσαβούσογλου έκανε παρουσίαση για την τουρκική πολιτική στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ασφάλειας. Δεν υπάρχει μέρα που ο Ερντογάν να μην αναφέρεται στη «Γαλάζια Πατρίδα», υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσει η Αγκυρα στα θέματα Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό λογικά σημαίνει ότι διατηρεί άτεγκτη στάση και οι όποιες διερευνητικές επαφές δεν έχουν… μέλλον.

Ο Ερντογάν, πάντως, σε όλες αυτές τις προκλητικές κινήσεις πέραν του εθνικιστή συμμάχου του Μπαχτσελί (MHP) φαίνεται να έχει και την πλειοψηφία της μεγαλύτερης μερίδας του Καλού Κόμματος της «λύκαινας» Μεράλ Ακσενέρ, που σημαίνει ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό αποδέχονται τις αναθεωρητικές και μεγαλοϊδεατικές θέσεις του.

Η πρόσφατη επίσκεψη του υπό παραίτηση πρωθυπουργού της νόμιμης κυβέρνησης της Λιβύης Αλ Σαράτζ στην Κωνσταντινούπολη σήμαινε ότι η Αγκυρα έχει επιλέξει τα πρόσωπα της μετά τον Σάρατζ πολιτικής κατάστασης στην Τριπολιτάνα ενώ στην περιοχή Ιντλίμπ της ΒΔ. Συρίας τελευταία ενισχύει αριθμητικά και εξοπλιστικά πολύ τις δυνάμεις της στρατοχωροφυλακής.

Κύπρος, S-400

Στην Κύπρο, η αποχώρηση του πλωτού γεωτρύπανου «Γιαβούζ» από τα νοτιοδυτικά της επαρχίας Πάφου (θαλασσοτεμάχιο 6 της ΑΟΖ) δεν έχει… ξεκαθαρίσει ακόμα αν είναι μία κίνηση τακτικής ή αν προετοιμάζει προσεχώς κάτι άλλο. Προς το παρόν το ερευνητικό/υδρογραφικό πλοίο «Μπαρμπαρός Χαρεντίν Πασά» συνεχίζει εδώ και εβδομάδες να απλώνει καλώδια και να πραγματοποιεί έρευνες ανατολικά των κατεχόμενων επαρχιών Αμμοχώστου και Τρικώμου (εντός των θαλασσίων οικοπέδων 2 και 3 της ΑΟΖ).

Στην περίπτωση του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 δεν εμφανίζει «σημεία υποχώρησης» απέναντι στη σαφέστατη προειδοποίηση της Ατλαντικής Συμμαχίας και της κυβερνητικής-νομοθετικής γραφειοκρατίας (υπουργείο Εξωτερικών, Γερουσία) των ΗΠΑ να μην ενεργοποιήσει το ραντάρ του συστήματος ως και να μην προμηθευτεί τις νέες συστοιχίες. Προφανώς ρισκάρει πολλά, με τη Μόσχα και το Λονδίνο (χαλαρά και μη φανερά) να του κάνουν τα… χατίρια. Επίσης, στο θέμα που εκ νέου αναζωπυρώνεται με τους ρωσικούς πυραύλους, η Γερμανία δεν έχει πάρει επίσημα θέση.

Νότιος Καύκασος

Στο μέτωπο της Υπερκαυκασίας η Αγκυρα έχει αναβαθμίσει την παρουσία της υπέρ του Μπακού με στρατιωτικό υλικό, συμβούλους από τα Γενικά Επιτελεία Χερσαίων και Αεροπορικών Δυνάμεων ως και της 3ης Στρατιάς (που καλύπτει τα μέτωπα του Καυκάσου), μη επανδρωμένα αεροσκάφη Μπαϊρακτάρ και ισλαμιστές Τουρκμένιους μαχητές που μεταφέρει μέσω Γκαζιαντέμπ από τη Βόρεια Συρία οι οποίοι έχουν πολεμικές εμπειρίες από μάχες ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη κατά των δυνάμεων του Ασαντ.

Βάσει δορυφορικών φωτογραφιών που είναι στη διάθεση του υπογράφοντα, τουρκικά F-16 σταθμεύουν στην αεροπορική βάση Γκάντζια του Αζερμπαϊτζάν (50 χλμ. από το Μπακού) και συμμετέχουν σε αεροπορικές προσβολές στόχων στον αρμενικό θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (Αρτσάχ).
Τέλος, δεν σέβεται ακόμα και τα μορατόριουμ για εθνικές και θρησκευτικές γιορτές. Ακόμα μία φορά εξεδόθη από τον υδρογραφικό σταθμό της Αττάλειας NAVTEX για 25-29 Οκτωβρίου, που σημαίνει ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα περιλαμβάνει και την εθνική μας γιορτή.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση