Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός μετράει 147 χρόνια ζωής, συσπειρώνει τουλάχιστον 5.000 εθελοντές στα 83 περιφερειακά τμήματα από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, έχει παράσχει εκατοντάδες χιλιάδες τόνους ανθρωπιστικού υλικού, έχει ανακουφίσει εκατομμύρια πολίτες εντός και εκτός Ελλάδας σε φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές. Κινητήριος δύναμη πίσω από την πολυσχιδή δράση του γιγαντιαίου ανθρωπιστικού οργανισμού και την αποδοτική καθοδήγηση εθελοντών και εργαζομένων του είναι ο εκλεγμένος από το 2019 πρόεδρός του, δόκτωρ Αντώνης Αυγερινός.

«Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός οφείλει να είναι καινοτόμος και σύγχρονος, να γίνει η αφετηρία του ηθικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και να αποτελεί το απάνεμο λιμάνι των συμπολιτών μας που βρίσκονται ή θα βρεθούν περιστασιακά σε δεινή θέση», οριοθετεί ο κ. Αυγερινός το όραμά του για τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα ανθρωπιστικό οργανισμό.

Ενας οργανισμός πάντως που πέρασε στο παρελθόν διά πυρός και σιδήρου ένεκεν της ηθικής και οικονομικής κατάπτωσής του.

«Εργαζόμαστε ώστε το δέος που αισθανόταν κάποτε η ελληνική κοινωνία προς τον ΕΕΣ να αναζωπυρωθεί μέσα από καίριες ανθρωπιστικές και ανθρωποκεντρικές δράσεις. Πρωταρχικό μας μέλημα -και πρόκληση ταυτόχρονα- είναι να διατηρήσουμε την κλονισμένη αξιοπιστία του οργανισμού, που καταφέραμε να ανακτήσαμε τα τελευταία χρόνια και τη χτίζουμε μέρα με τη μέρα στο εσωτερικό και διεθνές στερέωμα», περιγράφει ο κ. Αυγερινός την κοπιώδη προσπάθεια να αναγεννηθεί από τις στάχτες του ένα οργανισμός, η αξιοπιστία του οποίου είχε ταλανιστεί στο παρελθόν.

Διαρκώς ανήσυχος και ενσαρκωτής της ρήσης «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», ο Αντώνης Αυγερινός δεν μασάει τα λόγια του όταν τον ρωτάμε αν είναι ικανοποιημένος από το έργο του. «Επί του παρόντος είμαι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουμε να ανταποκριθούμε στο εθελοντικό και ανθρωπιστικό έργο μας. Χρειάζονται όμως πολύς χρόνος και συνεχής επίπονη και επίμονη δράση για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό που οραματιζόμαστε: έναν οργανισμό διαχρονικά πολύπλευρο, πολυποίκιλο και πολυδιάστατο, έναν οργανισμό που θα ανταποκρίνεται ακόμη πιο άμεσα και ακόμη πιο υποστηρικτικά στις κρίσιμες και επιτακτικές ανάγκες των πασχόντων συνανθρώπων μας».

Καθώς διανύουμε μια περίοδο όπου η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις έχει διαταραχθεί, εύκολα μπορεί κάποιος να προβληματιστεί αν και το τελευταίο ευρώ από το υστέρημά του θα φθάσει στον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπό του.

«Η ανταπόκριση της κοινωνίας στις δράσεις του ΕΕΣ είναι τεράστια και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο ΕΕΣ, ως μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερυθρού Σταυρού & Ερυθράς Ημισελήνου, λειτουργεί πάντοτε με διαφανείς και αυστηρές διαδικασίες. Για όλους μας είναι μέγιστο ανθρωπιστικό καθήκον να φτάσει έγκαιρα και με ασφάλεια η αγάπη του κόσμου σε αυτούς που την έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ και ακριβώς αυτό υλοποιούμε», ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος του αρχαιότερου ανθρωπιστικού οργανισμού στην Ελλάδα.

ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η ψυχή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού είναι οι χιλιάδες εθελοντές του στο Λεκανοπέδιο, αλλά και την περιφέρεια που μεταβαίνουν αστραπιαία και με αλτρουισμό όπου οι δράσεις του οργανισμού επιβάλλουν, αποδεικνύοντας διαρκώς ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Ο ιδρυτής της ΙΒΜ Thomas Watson είχε πει σε σχέση με την προσφορά και την γενναιοδωρία: «Οι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι είναι ευγενικοί, νοιάζονται και είναι γενναιόδωροι, όχι μόνο για κάποιους ανθρώπους και περιστασιακά, αλλά για όλους, πάντοτε». Και οι εθελοντές του ΕΕΣ είναι ακριβώς αυτό. Προτάσσοντας την υψηλή τεχνογνωσία και ετοιμότητά τους, είναι αυτοί που βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στηv πρώτη γραμμή της προσφοράς: στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, στις πλημμύρες του θεσσαλικού κάμπου, στα πολλαπλά πύρινα μέτωπα του καλοκαιριού, στο τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, στον πολύνεκρο σεισμό στην Τουρκία και τη Συρία, στους αμάχους εκτοπισμένους στην Ουκρανία και όπου αλλού χρειάστηκε. Αυτά σε ό,τι αφορά μόνο τα γεγονότα που σημάδεψαν το 2023.

Με ποια θέση θα αλλάζατε τη θέση του πρόεδρου στον ΕΕΣ;

«Θα την άλλαζα με τη θέση του γενναίου εθελοντή, ο οποίος στην πυρκαγιά της Μάνδρας έμενε μέρα-νύχτα στο μέτωπο, δεν έφευγε με τίποτα και παρέμενε πιστός στον όρκο και στο όραμά του. Θα άλλαζα τη θέση του προέδρου με τη θέση της νοσηλεύτριας, η οποία εν μέσω του πύρινου μετώπου περιέθαλψε το μάτι του τραυματία πυροσβέστη που κινδύνευσε να χάσει την όρασή του στη μάχη με τις φλόγες. Θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση της ακούραστης εθελόντριας της Κοινωνικής Πρόνοιας που είναι δίπλα σε άστεγους και ανήμπορους συμπολίτες μας, που διαβιούν στο δρόμο. Θα άλλαζα τη θέση του προέδρου με τη θέση τής πάντα χαμογελαστής εθελόντριάς μας, η οποία καθημερινά απασχολεί δημιουργικά μικρά παιδιά, τα οποία οι γονείς τους δεν έχουν δυνατότητα να τα εμπιστευτούν οπουδήποτε αλλού κατά τη διάρκεια της εργασίας τους».