Οι Ελληνες του εξωτερικού άφησαν πίσω σπίτια, συγγενείς και φίλους για να αναζητήσουν -είτε παλαιότερα είτε πιο πρόσφατα, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης- καλύτερη τύχη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα για το κορυφαίο δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν ζωηρεύει περισσότερο το ενδιαφέρον τους για την πατρίδα και όλοι, από την Ιταλία και τις αραβικές χώρες μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία, ζητούν να ακούγεται και η δική τους φωνή στην κάλπη, να έχουν λόγο στη χώρα όπου γεννήθηκαν και ενδεχομένως να επιστρέψουν στο μέλλον.

Από τους τόπους διαμονής τους μιλούν στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής και εξηγούν ο καθένας μέσα από το δική του προσωπική ιστορία πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές από τον τόπο διαμονής τους.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΤΖΟΓΛΟΥ (ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΚΑΝΑΛΙΟΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ:«Ζητάμε μια διευκόλυνση»

Τον Οκτώβριο του 2013 που η Ελλάδα βυθιζόταν στον οικονομικό μαρασμό, ο Παναγιώτης Σατζόγλου άφησε πίσω του τη Θεσσαλονίκη για να μεταναστεύσει στη Νέα Υόρκη με τη σύζυγο και τις δύο κόρες τους. Ο αγώνας επιβίωσης είχε μόλις ξεκινήσει για την οικογένειά του και τον ίδιο, που δούλεψε σε κινηματογραφικές παραγωγές και τοπικά ραδιόφωνα μέχρι να δημιουργήσει τη δική του δουλειά, το Hellenic DNA, ένα διαδικτυακό κανάλι για την Ομογένεια.

«Κλείνω αυτές τις ημέρες έξι χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν έχει περάσει ούτε μέρα που να μη σκεφτώ πόσο θα ήθελα να γυρίσω πίσω. Είναι αυτονόητο ότι οι Ελληνες του εξωτερικού πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα ψήφου από τον τόπο όπου ζούμε. Στην πραγματικότητα ζητάμε μια διευκόλυνση από το ελληνικό κράτος, να μας δώσει τη δυνατότητα να ψηφίζουμε, εφόσον είμαστε γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, χωρίς να χρειάζεται να πάρουμε το αεροπλάνο και να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα. Γιατί, αν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να πηγαινοερχόμαστε αεροπορικώς, δεν θα είχαμε φύγει».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΠΟΛΟΝΙΑ):«Δεν είναι εύκολο να πηγαινοέρχομαι»

Εδώ και 40 χρόνια είναι γραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους ο επιχειρηματίας Γιάννης Αρβανίτης, που έχει βιομηχανία φίλτρων νερού στην Μπολόνια της Ιταλίας. Σε αυτό το διάστημα όμως ελάχιστες φορές ήρθε στην Ελλάδα να ψηφίσει.

«Τελευταία φορά ήρθα τη δεκαετία του ’90, γατί δεν είναι καθόλου εύκολο να πηγαινοέρχομαι. Εδώ και χρόνια ζητάμε να μας δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζουμε όπου ζούμε αλλά καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να μας εξασφαλίσει αυτό το δικαίωμα, όπως γίνεται σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Παρακολουθούμε πάντα τι γίνεται στη χώρα μας και επεμβαίνουμε, αν χρειαστεί, όπως στις φωτιές της Ηλείας, που συγκεντρώσαμε χρήματα ύστερα από έρανο και τα παραδώσαμε οι ίδιοι σε πυρόπληκτες οικογένειες. Εμείς οι Ελληνες του εξωτερικού αγαπάμε διπλά την Ελλάδα. Γιατί να είμαστε αποκομμένοι;».

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΜΠΡΑΣ (ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΣΤΟ ΝΤΟΥΜΠΑΪ): «Θέλω να έχω γνώμη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα»

Ξεκινώντας από τη Σπάρτη, ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Τόμπρας έγινε ξαφνικά πολίτης του κόσμου. Η περιπλάνησή του ξεκίνησε το 2012 από την Αυστραλία, όπου αναζήτησε νέους επαγγελματικούς δρόμους, αφού η οικοδομή στην Ελλάδα βρισκόταν στο απόλυτο τέλμα. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Κατάρ και σήμερα δουλεύει στα θηριώδη projects του σεΐχη του Ντουμπάι. «Οπου και να ζω στο εξωτερικό, θέλω να έχω γνώμη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Κανείς μας δεν έφυγε για πάντα, όλοι σχεδιάζουμε να γυρίσουμε πίσω, ανεξάρτητα από το πόσοι θα τα καταφέρουμε. Εχουμε τα σπίτια μας πίσω, τις οικογένειές μας, έχουμε δικαίωμα να αποφασίζουμε κι εμείς τι γίνεται στη χώρα μας. Εχει έρθει η ώρα να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, ειδικά για εμάς που φύγαμε, γιατί στην Ελλάδα δεν μπορούσαμε πια να επιβιώσουμε».

ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΚΟΛΩΝΙΑΣ): «Διεκδικούμε ισότιμη και όχι… light ψήφο»

Στην Κολωνία της Γερμανίας ζει ο Κώστας Δημητρίου και εργάζεται ως επίκουρος στο πανεπιστήμιο της πόλης. Από τη θέση του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας αγωνίζεται χρόνια για να ψηφίζουν οι Ελληνες στον τόπο διαμονής τους. «Ακόμα και ο Ερντογάν έχει δώσει στους Τούρκους το δικαίωμα να ψηφίζουν εδώ. 40 χρόνια παλεύουμε να εξασφαλίσουμε κι εμείς αυτό το δικαίωμα, και μάλιστα ο αγώνας ξεκίνησε από τους αριστερούς, που τώρα τους βρίσκουμε απέναντι, κι αυτό είναι πολύ υποκριτικό. Ετσι καθιερώνεται η “ταξική ψήφος”, γιατί αυτός που έχει χρήματα θα ταξιδεύει στην Ελλάδα για τις εκλογές κι αυτός που δεν έχει δεν θα ψηφίζει. Παλαιότερα τα κόμματα χρηματοδοτούσαν εκλογικές πτήσεις προς την Ελλάδα και τότε η γερμανική τηλεόραση είχε στείλει συνεργείο να καλύψει τη μετακίνηση των ψηφοφόρων, τόσο παράξενο τους είχε φανεί. Ζητάμε είτε να υπάρχει κάλπη εδώ που είναι το μίνιμουμ είτε να θεσπιστεί η επιστολική ψήφος. Αλλωστε, αφού εδώ ψηφίζουμε για τις ευρωεκλογές, έχει εξασφαλιστεί το αδιάβλητο της διαδικασίας. Αρα, πού είναι το πρόβλημα; Είμαστε πολύ πίσω σε αυτό το θέμα, αφού ακόμα και οι Ιρακινοί και οι Αφγανοί ψηφίζουν στον τόπο όπου ζουν. Επίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι πρέπει να ψηφίζουμε και κόμμα και βουλευτές, διεκδικούμε ισότιμη και όχι “light” ψήφο».

 

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΓΚΟΥΝΤΑΜΑΝΗΣ (ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ LOBBING ΣΤΟ ΣΑΝ ΝΤΙΕΓΚΟ, ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ):

«Στις εκκλησίες και γενικά παντού αυτό είναι το κύριο θέμα συζήτησης»

Στο ίδιος μήκος κύματος και ο Μιλτιάδης Γκουνταμάνης, επικεφαλής της εταιρίας lobbing «Global Strategies» στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. «Ολοι όσοι είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν στη χώρα όπου μένουν. Εδώ, στις εκκλησίες της Καλιφόρνια και γενικά όπου συναντιούνται Ελληνες, αυτό είναι το κύριο θέμα συζήτησης τον τελευταίο καιρό. Οι ομογενείς κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσει το σχέδιο της κυβέρνησης, γιατί όσο έχουμε λόγο στα κοινά στην Ελλάδα τόσο πιο συχνά θα επιστρέφουμε και θα σκεφτόμαστε να επενδύσουμε στη χώρα μας. Ολοι οι άλλοι ξένοι που ζουν εδώ έχουν το δικαίωμα επιστολικής ψήφου. Εγώ ψηφίζω στην Κατερίνη και θέλω να επιλέγω όχι μόνο κόμμα αλλά και τον Κατερινιώτη βουλευτή που θα δουλέψει για τον τόπο».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΘΕΑΣ (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ): «Θέλω να συμμετέχω σε αυτά που γίνονται στη χώρα μας»

Στη Μελβούρνη ζει τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Μαθέας, που εργαζόταν στον τηλεοπτικό σταθμό Alter, την πρώτη μεγάλη εταιρία που γκρέμισε η κρίση. Η σύζυγός του είναι πλέον βρεφονηπιαγωγός και ο ίδιος δουλεύει σε τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και ως μεταφραστής στο νοσοκομείο της πόλης. «Είναι επιτακτική η ανάγκη να έχουν τη δυνατότητα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους οι Ελληνες που αναγκάστηκαν να φύγουν τα χρόνια της κρίσης. Αυτοί που πλήρωσαν τις πολιτικές των προηγούμενων ετών πρέπει να έχουν λόγο για το τι συμβαίνει στη χώρα, είτε σχεδιάζουν να γυρίζουν πίσω είτε όχι. Εγώ, για παράδειγμα, θεωρώ σχεδόν απίθανο το ενδεχόμενο να γυρίζω πίσω, αλλά θέλω να μπορώ να ψηφίσω, να συμμετέχω σε αυτά που γίνονται στη χώρα μας. Αντίθετα, οι παλαιότεροι μετανάστες που ήρθαν εδώ τη δεκαετία του ’50 και του ’60 δεν νομίζω ότι θα πρέπει να διαμορφώνουν τις συνθήκες στην Ελλάδα». Ανάμεσα στους Ελληνες που εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια είναι και κάποια από τα πιο φωτεινά μυαλά της νέας γενιάς. Ολοι πιστεύουν ότι το δικαίωμα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους είναι ένα βήμα από αυτά που θα βοηθήσουν αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό της χώρας και ενδεχομένως θα ανοίξουν τον δρόμο για αναστροφή του brain drain τα επόμενα χρόνια.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής