Γράφει ο Μίλτος Σαρηγιαννίδης*
Ετσι, η ειρηνευτική διαδικασία του Οσλο, που είχε ήδη ξεκινήσει το 1993 και θεμελιώθηκε στη λογική της «ανταλλαγής εδαφών για την ειρήνη», ώστε και ο παλαιστινιακός λαός να ασκήσει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και παράλληλα να αναγνωριστεί το κράτος του Ισραήλ προκειμένου να επιτευχθεί η ειρηνική συνύπαρξη στην περιοχή, είναι ήδη πολύ εύθραυστη και αρκετά τραυματισμένη για να αποδώσει καρπούς υπό τις κρατούσες συνθήκες.
Αυτή η στασιμότητα οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι στη θέση των αραβικών κρατών που πολέμησαν κατά του Ισραήλ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έχουν πλέον υπεισέλθει τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες εδώ και δύο δεκαετίες λειτουργούν περισσότερο ως ενεργούμενα άλλων κρατών, παρά επ’ ωφελεία των ίδιων των Παλαιστινίων, και, φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορική ηγεσία των τελευταίων.
Η Χεζμπολάχ πέτυχε να γίνει «κράτος εν κράτει» στον Λίβανο, όμως δεν κατάφερε να ταυτίζονται οι στοχεύσεις της με το μέλλον των Λιβανέζων. Η δε Χαμάς επιχειρεί συστηματικά να διεισδύσει στον κοινωνικό ιστό των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, να τους ριζοσπαστικοποιήσει και να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του αγώνα των Παλαιστινίων για αυτοδιάθεση. Ωστόσο, προφανώς και δεν μπορούμε να ταυτίσουμε το σύνολο των 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων που στοιβάζονται σε μια στενή λωρίδα γης (λίγο μεγαλύτερη από την Κάρπαθο) με τους ισλαμοναζί τρομοκράτες της Χαμάς και τις αποτρόπαιες πράξεις και τους σκοπούς τους.
Την επίθεση στο Μαγδεμβούργο καταδικάζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Επομένως, και το ίδιο το Ισραήλ, πέρα από τη δίκαιη και νόμιμη σαρωτική απάντηση στους τρομοκράτες της Χαμάς, καλείται να διεξαγάγει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του με τέτοιον τρόπο, ώστε ο πέλεκυς να μην πέσει αδιάκριτα επί δικαίους και αδίκους. Αυτή η υποχρέωση διάκρισης ανάμεσα στους άμαχους Παλαιστίνιους και τους νόμιμους στόχους της Χαμάς δεν είναι μόνο νομική υποχρέωση για τις ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις αλλά και σημαντική προϋπόθεση που θα συμβάλει στον διαχωρισμό του Παλαιστινιακού Ζητήματος από τις στοχεύσεις των ισλαμοναζί τρομοκρατών και θα διευκολύνει τις πολιτικές των υπόλοιπων αραβικών κρατών στην περιοχή για να μη ματαιωθεί η διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ.
Προφανώς, έπειτα από όσα συνέβησαν, το μείζον και αυτονόητο για το Ισραήλ είναι η ασφάλεια των πολιτών του στο έδαφός του. Το Μόναχο, το Εντεμπε, οι αεροπειρατείες και επιχειρήσεις εις βάρος ισραηλινών στόχων αποτελούν ένα ψυχροπολεμικό ιστορικό πλαίσιο που δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Πλέον, οι απειλές για το Ισραήλ βρίσκονται δίπλα του και στο έδαφός του. Επομένως, η εξάλειψη της Χαμάς είναι μάλλον μονόδρομος και βασική προϋπόθεση, πριν το Ισραήλ επιστρέψει σε μια βιώσιμη ειρηνευτική διαδικασία για το μέλλον της περιοχής. Ομως, σε αυτό το πλαίσιο, εξίσου σημαντικές είναι και οι σχέσεις με τις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών που μπορούν και θέλουν να συνεισφέρουν στη θετική ατζέντα με το Ισραήλ. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να μην ξεσηκωθεί η αραβική κοινή γνώμη, ώστε να μην ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών, όπως π.χ. η Αίγυπτος, όπου θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές στο τέλος του χρόνου και ο ρόλος των Αδελφών Μουσουλμάνων είναι ιδιαίτερα κρίσιμος.
Για την Ελλάδα, η αταλάντευτη στάση κατά των τρομοκρατών, η σθεναρή στήριξη στο Ισραήλ και η διάκριση ανάμεσα στους απολογητές της βίας και των θηριωδιών και τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας πρέπει να αποτελέσουν πυξίδα πολιτικής. Αλλωστε, η ειρήνη και η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή προσφέρουν ευκαιρίες συνεργασίας και δημιουργούν κοινότητες συμφερόντων στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, με αιχμή την ενεργειακή ασφάλεια (ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα ο Λίβανος και το Ισραήλ συμφώνησαν σε οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών τους με τη συναίνεση της Χεζμπολάχ προκειμένου να εκμεταλλευθούν τα όμορα κοιτάσματα φυσικού αερίου). Επομένως, έχουμε κάθε λόγο να αντιταχθούμε σε εκείνες τις αναθεωρητικές τάσεις που αντιμετωπίζουν την αναταραχή ως ευκαιρία. Ισως, και να πείσουμε κάποιους ευκολόπιστους συμπολίτες μας ότι όσα συνέβησαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο εις βάρος αθώων ανθρώπων, που απλώς ζούσαν την καθημερινότητά τους, δεν ήταν ούτε προβοκάτσια ούτε συμψηφισμός.
* Αν. καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, Νομική Σχολή ΑΠΘ, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Αιγαίου για το Δίκαιο της Θάλασσας και το Ναυτικό Δίκαιο. Μέλος του Δ.Σ. του Οργανισμού της Ε.Ε. για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα (FRA).
Ειδήσεις σήμερα
Πόλεμος στο Ισραήλ: Οι δραματικές αφηγήσεις Ελλήνων στον ΕΤ για τη φρίκη που έζησαν
Ροή Ειδήσεων 
