Βατικανό: Ο πάπας ελπίζει σε μια κοινωνία «χωρίς χώρο για το μίσος»
Να κάνουμε μία παρένθεση και να σημειώσουμε ότι οι 15 μήνες που αναφέρονται σε sites και έντυπα, υπολογίζονται όχι από την τρομοκρατική επίθεση που στοίχειωσε τον πλανήτη (7 Οκτωβρίου 2023), αλλά από την προηγούμενη εκεχειρία ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς.
Η ομιλία του Ντέιβιντ Μπαρνέα, επικεφαλής της Μοσάντ στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής για την έγκριση της εκεχειρίας, είναι συγκλονιστική: “Δεν υπάρχουν καλές συμφωνίες. (Και η συγκεκριμένη) είναι μία κακή συμφωνία, αλλά δεν υπάρχει επιλογή. Πρέπει να αναλάβουμε αυτό το ηθικό χρέος. Αυτή η συμφωνία είναι ηθικά και ανθρώπινα σωστή. Η αποστολή μας είναι να επιστρέψουμε όλους στα σπίτια τους και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πετύχουμε τον στόχο μας”.
Βλέπουμε ένα Κράτος, ένα κυρίαρχο Κράτος, ένα ισχυρό σε αμυντικό επίπεδο Κράτος, ένα Κράτος που που ο λαός του έχει “λιθοβοληθεί” ανηλεώς, ένα Κράτος που η “μυθοπλασία” των στερεοτύπων ακολουθεί το λαό του, “να μιλά” όχι μόνο για ηθικό καθήκον, αλλά “να στέκεται” με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση και “να απολογείται” στην πραγματικότητα απέναντι στην “Ισχύ”, για ποιον λόγο ιεραρχεί την ανθρώπινη ύπαρξη πάνω από όλα.
Η “Ισχύς” και το “ηθικό χρέος” είναι αλήθεια ασύμβατες μεταξύ τους έννοιες; Η απάντηση είναι μονολεκτική.Και είναι η λέξη, “Εξαρτάται”.
Ο Μπαρνέα δεν μίλησε μπροστά σε κοινό για “να κοινωνήσει” επικοινωνιακές ατάκες και “να ζητιανέψει ευαισθησία” σε διεθνές επίπεδο. Ο επικεφαλής της Μοσάντ μίλησε ενώπιον ενός υπουργικού συμβουλίου μίας ισχυρής χώρας, μία χώρας που ο πατριωτισμός είναι σύμφυτος με την υπόστασή της.Το Ισραήλ δεν έχει ανάγκη επικοινωνιακών shows, δεν χρησιμοποιεί το λαό του ως “κομπάρσους” μίας κακοστημένης “δραματικής ταινίας”.
Και δεν το έχει ανάγκη, γιατί οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, ότι αν και είχε και έχει την δυνατότητα, δεν χρησιμοποίησε ποτέ την επίθεση ως τον “μηχανισμό” αυτόν για να επιβιώσει, αλλά μόνο την άμυνα. Διαβάζοντας την Ιστορία, το Ισραήλ δεν έχει κάνει επεκτατικούς πολέμους αφενός, αφετέρου οι εποικισμοί για τους οποίους κατηγορείται, ακόμα και έχοντας σε βάρος του Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, πώς αλήθεια μπορούν νομικά να οριοθετηθούν ή πώς οριοθετήθηκαν ως εποικισμοί αφού η κατοίκηση έγινε πριν το 1993 και μάλιστα σε γεωγραφικό χώρο που δεν έφερε πολιτειακή οντότητα (;;;;!!!!). Εν ολίγοις, το Ισραήλ δεν παραβίασε κυριαρχία.
Ωστόσο, ας φτάσουμε στο προκείμενο της σημερινής ανάρτησης, που είναι κατά πόσο η “Ισχύς” μπορεί να συνυπάρχει με την “Ηθική” σε ένα Κράτος, όπως είναι το Ισραήλ. Σαφώς και μπορεί να υπάρχει, όπως οι δύο αυτές έννοιες είναι απόλυτα συμβατές μεταξύ τους σε χώρες που φέρουν διαχρονικό πολιτισμικό αποτύπωμα. Γιατί η “Ισχύς” δεν είναι μόνο παράγωγο των στρατιωτικών πραγμάτων, η “ισχύς” ως έννοια παράγεται από μία σειρά δράσεων του ανθρώπινου πολιτισμού. Και η έννοια του πολιτισμού, ασχέτως πώς οριοθετείται σήμερα είτε εννοιολογικά είτε φρασεολογικά, εκφράζει τη διαχρονικότητα ενός λαού, ο οποίος δημιουργεί με τις πράξεις του ένα “έθος” (μία συνήθεια) που μπορεί να επηρεάσει τις υπόλοιπες ομάδες. Οι λαοί αυτοί με την διαχρονική αξία της ταυτότητάς τους την ισχύ τους την ταυτίζουν με την ηθική.
Ας διαβάσουμε, ειδικά εμείς οι Έλληνες τα “Ηθικά Νικομάχεια” του Αριστοτέλη, ώστε να αντιληφθούμε έννοιες που ενώ σήμερα τις βλέπουμε μπροστά μας να εκτυλίσσονται για το πώς ενεργεί ένα Κράτος, όπως είναι το Ισραήλ, εντούτοις μία μερίδα του ελληνικού λαού διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, κατηγορώντας ένα Κράτος (με ταυτότητα πολιτισμική) και δίνοντας άλλοθι σε εγκληματίες, όπως είναι οι τρομοκράτες της Χαμάς.
Το Ισραήλ έχει Ήθος, γιατί η έννοια αυτή ενυπάρχει στον εθιμικό πολιτισμό του. Και την ισχύ του την “καλλιεργεί” σε αυτό το βαθμό, ώστε έχοντας το “ηθικό καθήκον και χρέος” προς τον λαό του, να τον προστατεύσει!
Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί αυτό το τελευταίο διάστημα, ποια είναι η ηθική της Διεθνούς Κοινότητας και των Οργανισμών της που αν και έχουν την Ισχύ να επιβάλλουν το ορθό, ωστόσο δεν το πράττουν; Γιατί δυστυχώς έχουμε ξεχάσει οι περισσότεροι εξ ημών, ως Έλληνες, το έγκλημα που η Διεθνής Πολιτική και Διπλωματία διέπραξαν εναντίον της Κύπρου, και “αγωνιζόμαστε” για “το δίκαιο των εγκληματιών” που χρησιμοποιούν γυναικόπαιδα ως ασπίδες, που προπαγανδιστικά διαμορφώνουν συνειδήσεις με μίσος σε παιδιά.
Πόσο ηθικό είναι, η Διεθνής Κοινότητα, η Διεθνής Διπλωματία και Πολιτική να εξισώνουν τρομοκράτες με αθώους πολίτες; Πόσο ηθικό και τίμιο είναι οι Ariel και Κfir Bibas, δύο μωρά που γνώρισαν μόνο την αιχμαλωσία, να εξισώνονται από τους “Δίκαιους της Οικουμένης” με τρομοκράτες -εγκληματίες που βίασαν, σκότωσαν, βασάνισαν αθώους πολίτες; Και για την απελευθέρωση αυτών των δύο παιδιών, όπως και για την απελευθέρωση των υπόλοιπων Ισραηλινών ομήρων να απαιτείται η απελευθέρωση εγκληματιών από τις ισραηλινές φυλακές; Μόνο απλά να αναρωτηθούμε, εμείς οι Έλληνες… Οι Έλληνες και όχι κάποιος άλλος λαός… Και πρέπει να αναρωτηθούμε για όλους τους παραπάνω λόγους…
Επειδή, κάθε Σάββατο και για τα υπόλοιπα 4 Σάββατα, εάν δεν κάνω λάθος, όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες, όλου του Κόσμου, θα καρδιοχτυπούμε με τις οικογένειες των Ισραηλινών εάν θα συνεχιστεί η εφαρμογή των όρων της εκεχειρίας από μέρους των τρομοκρατών, επιβάλλεται να διατρανωθεί, ότι για να δοθεί ένα τέρμα σε αυτήν την ανασφάλεια, επιβάλλεται άμεσα να επέμβει η Ειρηνευτική Δύναμη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τον απεγκλωβισμό όλων των ομήρων και την επιστροφή των σορών στις οικογένειές τους. Δεν μπορεί η Διεθνής Κοινότητα και ένα κυρίαρχο Κράτος να έχουν εγκλωβιστεί στις απαιτήσεις τρομοκρατών.
Γιατί,στο τέλος τέλος, η Διεθνής Πολιτική και Διπλωματία πρέπει να αποδείξουν εν τοις πράγμασι ότι η ισχύς είναι συμβατή έννοια με την ηθική…
Ειδήσεις σήμερα
Κάρπαθος: Στους 10 πλέον ανερχόμενους προορισμούς του πλανήτη για το 2025
ALPHA: Μπελάς τα συμβόλαια Γερμανού, Καινούργιου, Τσιμτσιλή – Το παρασκήνιο
Ροή Ειδήσεων 
