Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, όταν οι ερωτηθέντες κλήθηκαν να διαλέξουν μεταξύ του Ερντογάν και τεσσάρων άλλων προσώπων που εικάζεται ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κοινό υποψήφιο της αντιπολίτευσης, ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας βρισκόταν σταθερά στη δεύτερη θέση. Προσπαθώντας να ξανακερδίσει χαμένο έδαφος, ο πρόεδρος έχει επιδοθεί στην παροχολογία, αυξάνοντας τον μισθό των πολιτών και καταργώντας το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Επιπλέον, όπως επισημαίνει το Politico, ο Ερντογάν είναι έτοιμος « να σείρει την χώρα σε έναν τελείως περιττό πόλεμο, με στόχο να συσπειρώσει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού υπό την αρχηγία του, εργαλειοποιώντας πλήρως τη σύρραξη».

Εσωτερικές προκλήσεις

Ο Ερντογάν θέλει πάση θυσία να κερδίσει ξανά στις εκλογές που θα γίνουν κατά πάσα πιθανότητα τον Ιούνιο, θέλοντας να γιορτάσει, παράλληλα με την εκλογή του, τα 100 χρόνια από την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Τουρκία. «Ο Ερντογάν κυβέρνησε την Τουρκία μεγαλύτερο διάστημα από όσο τα Starbucks έχουν παρουσία στην εστίαση της χώρας» όπως λέει χαρακτηριστικά το Foreign Policy.

Για πρώτη φορά από το 2002, που ο Ερντογάν πήρε την εξουσία, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο στην Τουρκία να υπάρξει πολιτική αλλαγή. Ο πληθωρισμός τρέχει με πάνω από 80% ετησίως, η τουρκική λίρα σημειώνει συνεχή κατακόρυφη πτώση και η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει βυθιστεί καθώς οι οικονομικές δυσκολίες έχουν αυξηθεί.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, o Ερντογάν μετά και την αλλαγή του συντάγματος φαίνεται να αντιμετωπίζει πολιτικά προβλήματα, με το κόμμα του, ΑΚΡ, να λαμβάνει μόλις 30% υποστήριξη.

Ιαχές πολέμου

Παρά την αντίθεση, τόσο της Ουάσινγκτον όσο και της Μόσχας, για την διεξαγωγή πολέμου στην Συρία, ο Ερντογάν ετοιμάζει το έδαφος απομακρύνοντας τις κουρδικές πολιτοφυλακές που συμμάχησαν με τη Δύση στον αγώνα των μαχητών του Ισλαμικού κράτος. Από ό,τι φαίνεται, ο τούρκος πρόεδρος είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει μία ουδέτερη ζώνη στην άλλη πλευρά των νότιων συνόρων της Τουρκίας.

Εν τω μεταξύ, απειλεί καθημερινά την Ελλάδα εν μέσω διαφωνιών για τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου, και την Κύπρο, ενώ βάζει στο τραπέζι τη «στρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

Ως προς τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Ερντογάν έχει θέσει την Τουρκία ως διαμεσολαβητή μεταξύ Μόσχας και Κιέβου φιλοξενώντας συνομιλίες μεταξύ των αρχηγών των επιτελείων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ακόμη, κατάφερε να υποστηρίξει την Ουκρανία, ενώ την ίδια ώρα διατηρεί εμπορικούς και ενεργειακούς δεσμούς με τη Ρωσία χωρίς να διακυβεύσει την προσωπική του σχέση με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ή να προκαλέσει την οργή της Δύσης.

Το «κουρέλιασμα» του δικαστικού συστήματος από το καθεστώς Ερντογάν

Ο Τούρκος Πρόεδρος, έχει χρησιμοποιήσει στην Τουρκία ένα σύστημα δικαιοσύνης που δεν είναι ανεξάρτητο. Το σύστημα αυτό, ο ίδιος το χρησιμοποιεί ως εργαλείο για να αποκλείει από την πολιτική ζωή του ισχυρούς αμφισβητίες του.

Ένας από αυτούς είναι ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος είναι μία προσωπικότητα που προέρχεται από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα που θα μπορούσε να είναι ενοποιητικός υποψήφιος για την προεδρία της αντιπολίτευσης. Ο κορυφαίος αντίπαλος του Ερντογάν καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλακή και απαγόρευση άσκησης πολιτικών δικαιωμάτων. Προς το παρόν, οι εκκρεμείς προσφυγές της απόφασης έχουν ανασταλεί, αλλά ο Ερντογάν μπορεί να προσπαθήσει να επισπεύσει τη δικαστική διαδικασία, προκειμένου ο αντίπαλός του να μην είναι υποψήφιος.

Ακόμη, πάνω από 100 πολιτικοί από το κύριο φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) παραμένουν υπό δίκη για φερόμενα τρομοκρατικά αδικήματα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απαγόρευση του κινήματος. Το HDP δεν είναι μέρος της συμμαχίας των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, η οποία συγκροτεί μια κοινή εκλογική πλατφόρμα, που κυμαίνεται από τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά έως τη φιλελεύθερη κεντροδεξιά.

Αποκατάσταση του…χαμένου μεγαλείου

Το κόλπο που θέλει να εφαρμόσει ο Ερντογάν προκειμένου να κερδίσει ακόμα μία φορά τις εκλογές είναι η εισβολή στη Συρία. Ως γνωστόν, στην Τουρκία η κοινή γνώμη είναι αρκετά εθνικιστική.

Οπότε μια περιορισμένη διασυνοριακή επιχείρηση με λίγες τουρκικές απώλειες θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τους ψηφοφόρους, με τον ίδιο τρόπο που τα τακτικά πλήγματα του Ισραήλ στη Γάζα -ως αντίποινα για τις επιθέσεις με πυραύλους της Παλαιστινιακής Χαμάς- θεωρούνται αστυνομικές επιχειρήσεις.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι γεμάτοι από πολεμικές κινήσεις, κυρίως για να σηματοδοτήσουν την 100η επέτειο από την ίδρυση μιας σύγχρονης, κοσμικής δημοκρατίας από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πάνω από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Ερντογάν θα θέλει να προβάλει την αποκατεστημένη επιρροή της Τουρκίας σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου οι μεσαίες δυνάμεις μπορούν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.

Η ΕΕ θεατής;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς, είναι πιθανό να είναι θεατής και όχι δύναμη μετριοπάθειας ή αλλαγής. Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την επιρροή της στην Άγκυρα, καθώς η διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΕ είναι  «παγωμένη».

Οι Βρυξέλλες πρέπει να εξαγοράζουν τακτικά την Τουρκία με βοήθεια για να κρατήσουν σχεδόν 4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στο έδαφός της προκειμένου να μην πλημμυρίσουν την Ελλάδα και την Ιταλία.

Ειδήσεις σήμερα

Κορονοϊός: Παγκόσμια ανησυχία για το νέο κύμα στην Κίνα

Πελέ: Σήμερα το λαϊκό προσκύνημα στο γήπεδο της Σάντος

Κατώτατος μισθός: Πάει προς τα 770 ευρώ