Ενώ στις αρχές του χρόνου οι εκλογές έδειχναν ντέρμπι, με το «Fidesz» και τη συμμαχία «Ενωμένοι για την Ουγγαρία» να πηγαίνουν στήθος με στήθος, τις τελευταίες εβδομάδες το κυβερνών κόμμα αποκτά στις δημοσκοπήσεις μια ασφαλή απόσταση 4-8 μονάδων. Αρκετή για να του χαρίσει την πλειοψηφία με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου και τον ασφυκτικό έλεγχο των ΜΜΕ, ιδίως στην ουγγρική επαρχία, όπου ο απλός κόσμος δεν διαθέτει πολλές πηγές πληροφόρησης.

Πέρυσι ο Ορμπαν αποβλήθηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) λόγω της αντιδημοκρατικής χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ και μετά την έναρξη του πολέμου κατόρθωσε να γίνει παρίας ακόμη και της Ομάδας του Βίσεγκραντ. Η Ομάδα των 4 Ανατολικοευρωπαίων (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), που μοίρασε… εγκεφαλικά στην Ε.Ε. μετά το 2015 με την αρνητική στάση της στο προσφυγικό, διχάστηκε για τα καλά στο θέμα της Ουκρανίας. Την προηγούμενη εβδομάδα η σύνοδός της στη Βουδαπέστη ματαιώθηκε μετά την απόφαση των υπουργών Αμυνας της Πολωνίας και της Τσεχίας να μη συμμετάσχουν σ’ αυτήν εξαιτίας των δεσμών της Ουγγαρίας με το Κρεμλίνο. «Εχουν εκλογές την ερχόμενη εβδομάδα και δεν είναι σωστό να συμμετέχω στην εκστρατεία», εξήγησε η Τσέχα υπουργός Αμυνας, Γιάνα Τσερνότσοβα, για να προσθέσει: «Πάντα υποστήριζα τη V4 και είμαι αληθινά απογοητευμένη που οι Ούγγροι πολιτικοί βρίσκουν τώρα ότι το φθηνό ρωσικό πετρέλαιο είναι πιο σημαντικό από το ουκρανικό αίμα».

Από το ξεκίνημα του πολέμου ο Ορμπαν προσπάθησε να πατήσει σε δύο βάρκες, για να μη χαλάσει την καλή σχέση του με τον Πούτιν. Καταδίκασε μεν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ψήφισε το γενικό πλαίσιο των ευρωπαϊκών κυρώσεων. Πλην, όμως, αντιτάχθηκε σθεναρά σε επιβολή εμπάργκο στο πετρέλαιο και το αέριο της Ρωσίας από τα οποία η Βουδαπέστη εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό. Ακόμη και σε στρατιωτικό επίπεδο, η Ουγγαρία ήταν η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ (με εξαίρεση την Τουρκία) που διαφοροποιήθηκε από την κεντρική γραμμή. Αρνήθηκε να στείλει όπλα στην Ουκρανία και επέτρεψε μόνο τη διέλευση της ευρωπαϊκής εξοπλιστικής βοήθειας από το δυτικό της κομμάτι -πέρα από τον Δούναβη- με προορισμό άλλες νατοϊκές χώρες που θα προωθήσουν τα όπλα στους Ουκρανούς από το δικό τους έδαφος.

Με το ίδιο διάταγμα, που υπέγραψε στις 7 Μαρτίου, ο Ορμπαν επέτρεψε την εγκατάσταση νατοϊκών δυνάμεων και τη χρήση του εναέριου χώρου από τη Συμμαχία μόνο στη Δυτική Ουγγαρία, που συνορεύει με χώρες της Ε.Ε. (Αυστρία, Κροατία, Σλοβενία, Σλοβακία). Ο Ούγγρος υπ. Εξωτερικών, Πέτερ Σιγιάρτο, δικαιολόγησε αυτές τις αποφάσεις με κριτήριο την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας της χώρας του και την προστασία της ουγγρικής μειονότητας της Υπερκαρπαθίας, στη Νοτιοδυτική Ουκρανία.

Σε γενικές γραμμές, οι Ούγγροι συμφωνούν με την απόφαση του επί 12ετία ηγέτη τους να κρατήσει μακριά τη χώρα από αυτήν τη σύγκρουση, διατηρώντας όσο μπορεί τις ισορροπίες.

Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις του ινστιτούτου Median πριν από την κάλπη το «Fidesz» συγκεντρώνει το 39%-40% έναντι 32%-36% της αντιπολίτευσης, ενώ περίπου 20% δηλώνει αναποφάσιστο. Το «ορμπανικό» κομμάτι του εκλογικού σώματος είναι ξεκάθαρα και το πιο φιλορωσικό, καθώς σε ποσοστό 43% δικαιολογεί τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αντιθέτως, στο σύνολο των Ούγγρων ο πόλεμος του Πούτιν θεωρείται δικαιολογημένος μόνο σε ποσοστό 28% και το 55% τον καταδικάζει.

Επειδή ένιωθε τη φθορά της εξουσίας και δεν είχε συνυπολογίσει το απρόβλεπτο γεγονός του πολέμου, που τελικά τον ευνόησε, ο Ορμπαν είχε πάρει τα μέτρα του για την περίπτωση ήττας. Με την ευρεία πλειοψηφία του στη Βουλή εξέλεξε στις 10 Μαρτίου μια πρόεδρο του χεριού του, την 45χρονη Καταλίν Νόβακ (εθνικίστρια και υπερσυντηρητική κοινωνικά, όπως ο ίδιος), ενώ με μια σειρά νόμων έθεσε καίριους τομείς της διοίκησης και της οικονομίας υπό τον έλεγχο «ανεξάρτητων» Αρχών, οι οποίες δεν υπάγονται στον έλεγχο της κυβέρνησης – τουλάχιστον μιας κυβέρνησης εχθρικής προς αυτόν.

Εν κατακλείδι, όμως, η διαγραφόμενη (πλην απροόπτου) νίκη του θα οφείλεται στις ανεπάρκειες της αντιπολίτευσης. Η ετερόκλητη και σχεδόν αλλοπρόσαλλη αντιορμπανική συμμαχία, με επικεφαλής τον αμφιλεγόμενο Πέτερ Μάρκι-Ζάι (έναν συντηρητικό χριστιανό, που πλασαρίστηκε ως αντι-Ορμπαν, μολονότι στο βάθος είναι και ο ίδιος αντιφιλελεύθερος), αναλώθηκε περισσότερο το τελευταίο διάστημα σε εσωτερικές κόντρες και μαχαιρώματα, παρά στον στόχο της εκδίωξης του Ορμπαν. Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, ότι στους κόλπους της στεγάζει από ακροδεξιούς («Jobbik») έως φιλοευρωπαϊστές κεντροαριστερούς, οικολόγους, φιλελεύθερους και συντηρητικούς – έναν αχταρμά που δεν εγγυάται σε τίποτα την ομαλή διακυβέρνηση της χώρας αυτήν την ευαίσθητη περίοδο.

Σε αυτό, άλλωστε, πάτησε ο Ούγγρος πρωθυπουργός στο τελευταίο του προεκλογικό βιντεοκλίπ: «Οι Ουκρανοί και η Αριστερά μάς ζητούν να κλείσουμε τους αγωγούς προμήθειας ενέργειας από τη Ρωσία, πράγμα αδύνατον, διότι απλώς θα καταστρέφαμε την οικονομία μας… Το ερώτημα είναι εάν θα εμπλακούμε ή όχι σε αυτόν τον πόλεμο».

Ειδήσεις σήμερα